Morgunblaðið - 01.12.2006, Qupperneq 49

MORGUNBLAÐIÐ FÖSTUDAGUR 1. DESEMBER 2006 49
✝ Elías TryggviNordgulen
fæddist í Reykjavík
16. nóvember 1964.
Hann lést á heimili
sínu 24. nóvember
síðastliðinn. For-
eldrar hans eru
Sigríður Sjöfn
Einarsdóttir, f. 13.
apríl 1936, og Lúð-
vík Sigurður
Nordgulen raf-
virkjameistari, f.
29. apríl 1934. Þau
búa í Reykjavík.
Bræður Elíasar eru: 1) Einar
Nordgulen, f. 24. desember
1955. 2) Ágúst Nordgulen, f. 30.
júlí 1957, d. 23. maí 1999,
kvæntur Ástu Þráinsdóttur. Þau
eiga þrjú börn Höllu Sjöfn
Ágústdóttur, f. 29. desember
1979, sonur hennar Birkir Már,
f. 12. nóvember 2004, Önnu Rut
Ágústsdóttur, f. 13. feb. 1984 og
Ágúst Orra Ágústson, f. 27 marz
1991. Sonur Ágústar er Ingólfur
Þór, f. 20. mars 1975. 3) Lúðvík
Þór Nordgulen, f. 16 desember
1962, sambýliskona
Margrét Helga-
dóttir. 4) Ólafur
Nordgulen, f. 21.
janúar 1972, sam-
býliskona Íris Hall,
f. 19. júlí 1961.
Sonur Ólafs er
Kristófer Ágúst
Nordgulen, f. 12,
nóvember 1998.
Elías Tryggvi út-
skrifaðist sem
stúdent frá Fjöl-
brautaskólanum í
Breiðholti árið
1985, eftir það starfaði hann um
hríð hjá föður sínum. Elías hóf
störf hjá Miðfelli í malbikunar-
flokki og stofnaði síðar Malbik
og Völtun med tveimur
starfsfélögum. Elías starfaði
fyrir Colas Danmark í Bangla-
desh og Tansaníu til ársins
2000, þá kom hann til Íslands og
hóf störf hjá Hlaðbæ Colas og
starfaði þar til dánardags.
Útför Elíasar Tryggva verður
gerð frá Grafarvogskirkju í dag
og hefst athöfnin klukkan 13.
Æ, æ, æ, elsku besti bróðir, ég
trúði þessu ekki, þegar pabbi hringdi
í mig og sagði mér að þú værir dáinn.
Þá stoppaði allt lífið fyrir mér og stór
og mikil tár runnu niður kinnarnar á
mér og þau tár þerrast aldrei, elsku
Tryggvi minn. Þú sem hringdir
tveimur dögum áður en þú kvaddir
þennan heim og sagðir mér að þú
ætlaðir að koma heim til mín til Kan-
arí í næsta mánuði og vera hjá mér í
2 eða 3 vikur og planleggja meira frí
á öðrum stað. Þetta er alveg ólýsan-
leg tilfinning, að vita að ég fái aldrei
að tala við þig meir.
Þegar ég rifja upp það sem við
brölluðum og gerðum saman getur
maður samt ekki annað en brosað í
gegnum tárin. Við gátum gert grín
að öllu og hlegið eins og hross á eftir.
Þegar við vorum mun yngri og sváf-
um í sama herbergi einn vetur þá
þóttist annar okkar vera sofnaður og
síðan rauk hinn upp og kýldi hann í
öxlina.
Eitt kvöldið fórst þú svo óvenju-
snemma í rúmið, settir krukku upp
við öxlina á þér og stilltir þér voða
fínt upp svo ég gæti kýlt þig og bara
við vitum rest. Svo daginn eftir að ég
fékk bílprófið hringdir þú í mig og
sagðir, hæ, Óli minn, viltu ekki fá bíl-
inn minn lánaðan í kvöld og bjóða
einhverjum sem þorir að fara með
þér og svo hlóstu og sagðir mér að þú
ætlaðir að koma og ná í mig.
Ég gleymi aldrei þegar ég byrjaði
að svara í símann sem polli í Rauða-
gerðinu þegar vinir þínir voru að
hringja og spyrja eftir Ella Tiger,
kom ég til þín og spurði af hverju þú
værir kallaður Tiger, þú brostir og
sagðir mér það svo þegar ég varð
eldri.
Þótt það hafi verið 8 ár á milli okk-
ar gátum við gert allt saman og voru
áhugamálin okkar lík. Fórum í sund
og voru tímarnir okkar mjög dýr-
mætir þegar við hittumst í gufu á
Hótel Loftleiðum. Þar töluðum við
um mörg fjölskyldumál.
Rétt áður en þú komst heim frá
Afríku og Asíu eignaðist þú lítinn
frænda sem heitir Kristófer Ágúst,
þú sagðir mér að þú værir stoltur af
litla bróður að geta af sér Nordgu-
len-erfingja, ég hef aldrei heyrt svo
mikið stolt í rödd þinni áður.
Svo þegar þú komst heim eftir
vinnuferðina þína til Afríku og Asíu
var mikið gaman að heyra þig segja
frá og sýna mér allar myndirnar frá
þeim tíma. Það var líka gott að vita
að þér leið svona vel að vinna hjá
Hlaðbæ Colas undanfarin ár, varst
alltaf að tala um það við mig hvað þér
liði vel þar og vildir ekki hætta þótt
að aðrir verktakar væru að reyna að
fá þig í sínar raðir. Þú spurðir mig
oft hvað þú ættir að gera, þessi verk-
taki hefði hringt í þig og boðið þér
betur en Colas. Svo sagðir þú, nei,
mér líkar svo vel að vinna undir
stjórn Sigþórs og þú værir að vinna
með svo skemmtilegu fólki að þú
vildir ekki hætta hjá þeim.
Það eru margar minningar sem
þjóta um hugann núna, þessa leið-
inlegu daga.
Jæja, elsku besti bróðir, það fer
stórt stykki úr hjarta mínu með þér
og ég bara trúi þessu ekki að þú sért
farinn frá mér, við sem töluðum sam-
an um allt og öll leyndarmálin sem
við eigum sem við trúðum hvor öðr-
um fyrir. Við sigldum báðir ólgusjó
en nú verður aldan enn hærri sem
þarf að sigla í gegnum. Ég sakna þín
svo mikið að engin orð fá því lýst, ég
elska þig, Tryggvi minn, og viltu
segja það sama frá mér til Gústa
bróður.
Sofðu rótt og megi Guð geyma þig
og varðveita þangað til að ég kem.
Þinn bróðir
Ólafur Nordgulen.
Elsku besti Tryggvi minn. Þegar
pabbi sagði mér að þú værir dáinn
fraus ég og er enn frosinn yfir þess-
um fréttum.
Ég man þá tíð er við vorum að
alast upp þegar mamma og pabbi
gáfu okkur reiðhjól og stýrið á þínu
hjóli var eitthvað bilað. Ég sagði þér
að taka varlega í stýrið, en þú sagðir:
„Ef ég þarf að taka í stýrið þá tek ég
í stýrið.“ Sem þú gerðir, og þú fórst
kollhnís og hjólið út í móa, en svo
stóðstu upp eins og ekkert hefði í
skorist. En þegar betur var að gáð
vantaði botninn í buxurnar og við
hlógum og hlógum og hlæjum von-
andi enn. Svona er þér best lýst,
Tryggvi minn, því þú varst alltaf svo
ákveðinn og harður við sjálfan þig.
Enda náðirðu líka langt á
ákveðninni, fórst sem verkstjóri ut-
an í vegaframkvæmdir og varst þar í
nokkur ár. Þar leystir þú öll þín
verkefni vel af hendi. Komst til Ís-
lands og hélst áfram á sömu braut.
Fórst út um allt land að malbika. Þú
gerðir mjög vel við þitt fyrirtæki. Þú
varst góður starfsmaður enda varstu
gerður að verkefnastjóra, sem þú
áttir svo sannarlega skilið.
Mikill var missir okkar þegar
Gústi bróðir okkar dó, 42 ára, eftir
stutta sjúkdómslegu. Ekki er miss-
irinn minni núna.
Ég verð, Tryggvi minn, að lokum
að segja: Það var gaman að alast upp
með þér. Það er minning sem mun
ávallt fylgja mér, um aldur og ævi.
Blessuð sé minning þín elsku besti
bróðir. Megi Guð og englarnir
vernda þig og geyma.
Þinn bróðir
Lúðvík Þór.
Elsku Tryggvi minn
Ég er þakklát fyrir þau sex ár sem
ég hef þekkt þig. Þú tókst mér mjög
vel þegar ég kom inn í ykkar fjöl-
skyldu. Þú hringdir oft í okkur Lúlla,
kíktir í kaffi þegar þú varst að mal-
bika í Vogunum og þar í kring.
Rausnarlegt var jólahlaðborðið
sem þú bauðst okkur Lúlla, Óla og
Írisi í. Það var allt svo glæsilegt sem
kom frá þér kæri vinur.
Ég sendi foreldrum þínum, Óla,
Einari og Lúlla mínum mínar inni-
legustu samúðarkveðjur. Megi guð
gefa ykkur styrk í þessari miklu
sorg.
Far þú í friði,
friður Guðs þig blessi,
hafðu þökk fyrir allt og allt.
Gekkst þú með Guði,
Guð þér nú fylgi,
hans dýrðarhnoss þú hljóta skalt.
(Vald. Briem.)
Þín mágkona
Margrét Helga.
Það er með miklum trega sem við
kveðjum okkar góða félaga og vin
Elías Tryggva.
Áfallið þegar við fengum fréttirn-
ar um að Elli væri dáinn var ólýs-
anlegt. Hvernig mátti það vera að
Elli, þessi kraftmikli og duglegi mað-
ur, væri dáinn? Allt fór úr skorðum,
enginn vildi trúa fréttunum. Elli
hafði ekki misst dag úr vinnu árum
saman og var þekktur að dugnaði og
ósérhlífni. Hann var orðinn algjör
lykilmaður í fyrirtækinu en sem yf-
irverkstjóri stjórnaði hann mörgum
af okkar vinnuflokkum. Það var
aðdáunarvert að sjá hvernig hann
hafði tekið að sér sífellt meiri ábyrgð
og gat púslað saman öllum okkar
flóknu verkefnum. Samband hans
við viðskiptavini okkar var með þeim
hætti að menn gátu treyst orðum
hans og þrátt fyrir mikinn eril gekk
einhvern veginn allt upp þannig að
allir voru ánægðir.
Elli hafði unnið hjá Hlaðbæ und-
anfarin sex ár en mörg ár þar á und-
an hjá móðurfyrirtæki okkar Colas.
Hjá þeim hafði honum meðal annars
verið falið að verkstýra erfiðum
verkefnum í Afríku og Asíu. Þar áð-
ur hafði Elli starfað hjá nokkrum ís-
lenskum verktakafyrirtækjum og
alls staðar sýnt fádæma vinnugleði
og dugnað.
Það er alltaf erfitt að sætta sig við
það þegar menn eru hrifnir á brott í
blóma lífsins. Í tilfelli Ella er það
nánast óskiljanlegt. Heilsuhraustur,
kátur og glaður með framtíðina á
hreinu en skyndilega farinn frá okk-
ur.
Missir okkar hjá Hlaðbæ er mikill
en fjölskyldu hans þó miklu meiri.
Hugur okkar allra er með fjölskyldu
Ella á þessum erfiðu tímum. Guð
blessi og styrki ykkur.
Fyrir hönd starfsfólks og vina hjá
Hlaðbæ-Colas hf.
Sigþór Sigurðsson.
Líklega hófst vinskapur okkur
Ella í Skotlandi í keppnisferð með
unglingaflokkum í Víkingi. Hinum
ungu knattspyrnumönnum var raðað
á skosk heimili og tilviljun réð því að
ég og Elli lentum saman á heimili,
ásamt Axel Rúdólfssyni hjá Pollock-
hjónunum í Bearsden. Elías Tryggvi
var þá 13 ára gamall, ári yngri en ég
og Axel. Hann hafði orð á sér fyrir að
vera útsjónarsamur knattspyrnu-
maður, með góða tækni en þótti ekki
fara mjög hratt yfir enda var hann
líklega heldur þykkari en flestir.
Stór hluti af lífinu á þessum árum
snerist um áhugann á knattspyrnu
og oftar en ekki lékum við félagarnir
okkur á malbiksvelli við Breiðagerð-
isskóla. Ég og Elli urðum bestu vinir
og sá vinskapur hélst um margra ára
skeið. Foreldrar hans höfðu ekkert
við það að athuga þótt vinir Ella
kæmu í heimsókn reglulega og það
var oft mikið líf og fjör í Rauðagerði
8 enda var hann vinsæll félagi. Það
var margt brallað heima hjá Ella á
þessum árum en ekki var óalgengt
að stillt væri upp í skák og hlustað á
tónlist. Lúðvík Þór bróðir Elíasar
tók oft þátt í taflmennskunni og það
kom fyrir að við félagarnir öttum
kappi við fjölskylduföðurinn. Elías
varð einnig tíður gestur í Hlíðar-
gerðinu, á heimili foreldra minna.
Herbergið var oft þéttsetið og stund-
um var gestina og gestgjafana farið
að svíða í augun af tóbaksreyk.
Þetta voru áhyggjulaus ár í minn-
ingunni. Á þessum árum byrjuðum
við að smakka áfengi og venja komur
okkar á Veitingastaðinn Sigtún
ásamt félögum okkar Steina,
Gumma ,,stóra“, Axel, Gumma
Hans, Ella ,,litla“ og fleirum. Nokkr-
ir þeirra héldu vinskap við Ella í
mörg ár, en eftir tvítugt má segja að
leiðir okkar hafi skilið, rétt eins og
hjá ferðalöngum sem gengið hafa
langan veg saman en ákveða síðan á
vegamótum að fara hver í sína áttina
í leit að hamingjunni. Það var ein-
hvern veginn þannig hjá okkur. Á
síðustu tuttugu árum man ég eftir að
hafa hitt Ella tvisvar fyrir tilviljun á
förnum vegi. Í bæði skiptin barst það
í tal svona fyrir kurteisissakir hvort
við ættum ekki að hittast aftur og
lyfta glasi. Það varð ekki neitt af því.
Aðstæður voru breyttar og kannski
áttum við fátt annað sameiginlegt en
þessa gömlu góðu tíma við Breiða-
gerðisskólann og í Rauðagerðinu
sem voru löngu liðnir.
Lífið getur verið öfugsnúið og
ósanngjarnt. Það er ömurlegt hlut-
skipti fyrir foreldra að þurfa að sjá á
eftir börnum sínum, en þau Lúðvík
og Sigríður hafa þurft að reyna slíkt
tvisvar með nokkurra ára millibili.
Hughreystingarorð eru einskis
megnug gegn slíkum harmi, en ég
votta foreldrum Elíasar Tryggva
mína dýpstu samúð, svo og bræðrum
hans, þeim Einari, Lúðvík Þór og
Ólafi og fjölskyldum þeirra.
Frosti Eiðsson.
Elías Tryggvi
Nordgulen
Lokað
Vífilfell í Reykjavík verður lokað í dag, frá klukkan 12-15, vegna
jarðarfarar GUNNARS M. SIGURÐSSONAR.
Vífilfell hf.
✝
Innilegar þakkir til allra sem sýndu okkur samúð og
hlýhug vegna andláts elskulegs föður okkar, tengda-
föður, bróður, afa og langafa,
ÞORVALDAR MAGNÚSSONAR,
Gullsmára 11,
Kópavogi.
Árni Rúnar Þorvaldsson, Valgerður Sumarliðadóttir,
Magnús Smári Þorvaldsson, Þóra Þorgeirsdóttir,
Halldór Bergmann Þorvaldsson, Alda Sigrún Ottósdóttir,
Magnús Ívar Þorvaldsson, Kolbrún Haraldsdóttir,
Guðni Þór Þorvaldsson, Sigurlaug Pálsdóttir,
María M. Magnúsdóttir,
Ingibjörg G. Magnúsdóttir,
barnabörn og barnabarnabörn.
✝
Hjartans þakkir færum við öllum þeim sem sýndu
okkur samúð, hlýju og vináttu við andlát og útför
ástkærs föður okkar, tengdaföður, afa, bróður og
mágs,
PÉTURS ÞÓRS MELSTEÐ
hárskerameistara,
Rauðarárstíg 3,
Reykjavík.
Ragnheiður Melsteð, Magnús Scheving,
Grétar Melsteð, Cilje Alexandersen,
Jónína Melsteð, Gunnar H. Gunnarsson
og barnabörn.
Elsku afi minn, ég
trúi varla að þú sért
farinn. En þér líður
vonandi vel og ég veit að Lilja frænka
tekur vel á móti þér. Ég man þegar
við systkinin vorum lítil og von var á
þér á Hauganes, þá fylltumst við mik-
illi tilhlökkun því að í töskunni þinni
var alltaf að finna Malt og nammi sem
Njáll Friðrik Bergsson
✝ Njáll FriðrikBergsson fædd-
ist í Sæborg í Gler-
árhverfi á Akureyri
12. mars 1935. Hann
lést á dvalarheim-
ilinu Sundabúð á
Vopnafirði 29. októ-
ber síðastliðinn og
var útför hans gerð
frá Glerárkirkju 7.
nóvember.
maður fékk ekki á
hverjum degi. Þú gistir
alltaf í herberginu
mínu og við vorum boð-
in og búin að hjálpa þér
að bera inn töskuna
þína sem góðgætið var
í en þú varst ekkert að
flýta þér að opna hana
og gafst þér alltaf nóg-
an tíma í að láta okkur
bíða eftir því að hjálpa
þér við að taka uppúr
töskunni. Oft laumaðir
þú einum og einum
hundraðkrónaseðli í
vasann minn og sagðir mér að kaupa
mér eitthvað fallegt fyrir skólann og
það breyttist ekki þó árin liðu.
Fótboltinn skipaði stóran sess í
þínu lífi og þú varst mikill áhugamað-
ur um enska boltann og þá sérstak-
lega varstu Chelsea-aðdáandi númer
eitt og minnist ég þess hvað þú gast
fjasað mikið yfir leikjunum þar sem
þú skartaðir að sjálfsögðu Chelsea-
treflinum og það var ekki alltaf fal-
legur lestur, sérstaklega þegar illa
gekk.
Nánast alla þína tíð hafðir þú sjó-
mennsku að þínu starfi og varst alls
staðar vel liðinn og í sumar þegar
Þráinn maðurinn minn fór túr á
togaranum Brettingi frá Vopnafirði,
þar sem þú varst um borð í mörg ár
þá var ég svo stolt að heyra af hve
mikilli virðingu skipverjarnir töluðu
um þig og þín störf.
Elsku afi, ég vona að þér líði vel og
þú sért sáttur og þú smellir einum
kossi á Lilju frænku fyrir mig og
þrátt fyrir að þeir bláu hafi tapað um
helgina þá hugsa ég til þín í vor þegar
titillinn er í höfn. Ástarkveðjur, afi
minn, og ég sendi ömmu Sjöfn, börn-
unum þínum og fjölskyldu samúðar-
kveðjur. Þín dótturdóttir
Petra Sif.