Morgunblaðið - 15.12.2006, Blaðsíða 43

MORGUNBLAÐIÐ FÖSTUDAGUR 15. DESEMBER 2006 43
ara félagsins, Snæþóri Aðalsteins-
syni.
Við Lára minnumst Möggu og
Benna með ljúfsárum söknuði og
þakklæti fyrir allar góðu samveru-
stundirnar.
Björn Björnsson.
Ástarfaðir himinhæða,
heyr þú barna þinna kvak,
enn í dag og alla daga
í þinn náðarfaðm mig tak.
Náð þín sólin er mér eina,
orð þín döggin himni frá,
er mig hressir, elur nærir,
eins og foldarblómin smá.
(Þýð. Steingr. Thorst.)
Það er erfitt að minnast Mar-
grétar án þess að ég nefni Benedikt
föðurbróður minn. Minningar geng-
inna ára renna í fallegum myndbrot-
um í gegnum hugann, ein þeirra er
nýársdagur og tilefnið er jólaboð á
Tunguveginum hjá Möggu og Benna
eins og þau voru kölluð. Það voru boð
sem við hlökkuðum mikið til. Þar var
spilað, spjallað, farið í leiki og dansað
í kringum jólatréð, vindum vindum
vefjum band fannst mér alltaf svo
skemmtilegt þó sérstaklega þegar
sungið var fyrir hvern við skyldum
hneigja og beygja og svo snúa sér, og
svo var haldið áfram þar til allir voru
búnir að snúa sér.
Þau okkar af Meltraðarhópnum
sem ekki komust í eina bíl fjölskyld-
unnar fengu að ganga með pabba úr
Kópavoginum inn í Blesugróf og alla
leið á Tunguveginn. Á meðan sagði
hann okkur ævintýralegar sögur frá
æskuárum hans og Benna sem var
bróðir hans frá Stöðvarfirði.
Ein var samt sú saga sem mér
þótti alltaf hvað fallegust og mest
spennandi, það var þegar pabbi bjó
hjá Möggu og Benna í sumarbústað
á svipuðum slóðum og Smárahverfið
í Kópavoginum er núna. Magga var
að fara að fæða tvíburana Ragnheiði
og Elsu og pabbi var látinn vera hjá
henni á meðan Benni frændi fór til
Reykjavíkur að sækja ljósmóðurina.
Fáir bílar voru og enn færri símar og
aðalleiðin ekki mjög greið. Hvort
sagan var alveg nákvæmlega svona
þá er ég aðeins að leiða hugann rétt
rúmlega 60 ár aftur í tímann. Í dag
fæðast flestöll börn á hátækni-
sjúkrahúsum og bílafloti og símar
heimilanna eru í samræmi við fjölda
heimilismanna, sem hefði þýtt a.m.k.
tíu til tólf bílar á mínu stóra æsku-
heimili.
Það var gæfa mín að fá að vera
barnið af Meltröðinni sem þau
Magga og Benni tóku hvað oftast til
sín. Sennilega hefur það átt að vera
til að hvíla móður mína með sinn
stóra barnahóp en ég fann þó aldrei
að það væri ástæðan, ég var prins-
essan sem fékk að sofa á hermanna-
bedda hjá þeim í góðu yfirlæti. Ekki
að það væri dekrað við mig með
stórum gjöfum og endalausum uppá-
komum heldur einstökum kærleika
og hlýju. Það var talað við mann og
hlustað á það sem manni lá á hjarta
og svo var kannski spilað og farið í
leiki. Benni frændi var líka einstak-
lega skemmtilegur maður þannig að
gleði og skellihlátur var það sem ein-
kenndi samverustundirnar. Sögur
voru sagðar af þvílíkum atburðum og
ævintýrum að skáldsögur nútímans
mundu roðna í samanburði við þær.
Hlýja er það sem kemur upp í hug-
ann þegar ég hugsa til Möggu minn-
ar og einstakt lag á að aga mig til án
þess að mér fyndist að verið væri að
skamma mig.
Þau voru glæsileg hjón Margrét
og Benedikt og hvar sem þau komu
var tekið eftir þeim. Þau voru ein-
staklega dugleg að ferðast um landið
okkar og það kom fyrir, árin sem ég
bjó enn fyrir vestan, að rúta með
ferðalöngum var að skoða Ólafsvík-
urkirkju eða eitthvað annað að mað-
ur rakst á þau þar. Þau voru líka
dugleg að koma þegar eitthvað var
um að vera hjá mér, þótt um langan
veg væri að fara.
Með virðingu og þakklæti fyrir
ógleymanlegar samverustundir kveð
ég Möggu mína og óska henni góðrar
heimferðar og guðs blessunar, minn-
ing hennar lifir með okkur um
ókomna tíð.
Kolbrún Þóra Björnsdóttir.
✝ Hálfdán HelgiSveinsson fædd-
ist á Krossanesi í
Skagafirði 13. júní
1914. Hann andaðist
á hjartadeild Land-
spítalans við Hring-
braut 5. desember
síðastliðinn. Hálfdán
fluttist tveggja ára
að Þorsteinstaða-
koti í Lýtingsstaða-
hreppi. Hann var
sonur hjónana
Sveins Friðriks-
sonar og Stefönu
Jónatansdóttur. Systur hans eru
Sólborg, f. 26. febrúar 1913 og
Sigurbjörg, f. 26. mars 1919. Hálf-
systkin, samfeðra, eru Kristín Sig-
ríður, f. 13. janúar 1885, Sigrún
Jónína, f. 1. apríl 1886, Anna Val-
gerður, f. 15. apríl 1887, Indíana,
f. 21. maí 1891, Friðrika Sigríður,
f. 25. apríl 1893, Emilía, f. 17. sept-
ember 1894, Páll, f. 6. apríl 1899
og Halldóra Petra, f. 2. júní 1897
og eru þau öll látin.
Hálfdán fluttist til Sauðárkróks
1928, og hóf árið 1938 sambúð
með Pálu Sigurrós
Ástvaldardóttur, f.
27. september 1921,
1. júlí 2004. Dóttir
þeirra er Sigurbjörg
Ásta, f. 22. júlí 1939,
gift Sigurjóni B.
Ámundasyni, f. 12.
maí 1939. Synir
þeirra eru Hálfdán,
f. 21. apríl 1964 og
Páll, f. 26. nóvember
1969, kvæntur Cho-
myong Yongngam,
f. 31. desember
1979.
Hálfdán og Pála fluttu til
Reykjavíkur 1957, og hóf Hálfdán
þá störf hjá Segli h/f þar sem
hann starfaði nær óslitið til ársins
1995. Þar áður hafði hann starfað
sem flutningabílstjóri, ökukennari
og verslunarmaður á Sauðár-
króki. Hálfdán var mjög virkur fé-
lagi í Skagfirðingafélaginu í
Reykjavík, og var um tíma gjald-
keri þess.
Útför Hálfdáns verður gerð frá
Digraneskirkju í dag og hefst at-
höfnin klukkan 13.
Elsku pabbi minn! Ég er varla
búin að átta mig á að þú sért horf-
inn frá mér. Ég finn nálægð þína í
öllu.
Þessa góðu nálægð, sem stafaði
ætíð frá þér.
Ég er svo þakklát fyrir að hafa
getað búið og starfað með þér alla
ævi mína.
Aðalsmerki þín voru: heiðarleki,
umburðarlyndi, þolinmæði, glað-
værð og hæfileikinn til að fyrirgefa.
Alls þessa nutum við í ótakmörk-
uðum mæli hjá þér.
Kímnigáfa þín var með ólíkind-
um, og þú sást alltaf spaugilegu
hliðina á hlutunum.
Við munum vafalaust eiga eftir að
hlæja okkur máttlaus að ýmsum
uppátækjum og tilsvörum þínum.
Við áttum margt sameiginlegt, til
dæmis ánægju af dansi, söng og
fegurð náttúrunnar. Við elskuðum
að sitja í garðinum okkar meðal
allra blómanna.
Þú naust þess að fara í stuttar
bílferðir í nágrenni Reykjavíkur,
eða austur fyrir fjall í góðu veðri.
Þá heyrðum við úr aftursætinu:
„Þetta er nú meiri dýrðar-dagurinn
og fegurðin undraverð“.
Elsku pabbi, ég kveð þig með
sárum söknuði og þakklæti fyrir allt
sem þú gafst mér og mínum.
Þín
Ásta.
Kæri vinur og tengdapabbi.
Eftir 43 ára samveru kveð ég þig
með söknuði.
Við áttum margar góðar stundir
saman. Glaðværð þín og rík kímni-
gáfa gáfu öllum stundum fagran lit.
Til dæmis fyrir tveimur árum þegar
ég var að smíða lítið garðhús við
heimilið, þá komstu út til mín og
sagðist vera að taka út verkið.
Brást þér svo inn aftur og komst
eftir smá stund með kaffi.
Meðan kaffið var drukkið var far-
ið með skagfirskar vísur, og meðal
annars kom þessi hending fyrir:
Þeir voru að smíða kjaftakofa,
úr klömbruhausum á Skaganum
(L. Kemp.)
Þetta var úr vísnabálki sem þú
hafðir miklar mætur á.
Tvisvar áttum við fjölskyldan
þess kost að ferðast með þér til
Kanada, á Íslendingaslóðir í Mani-
toba. Þar hittum við hálfsystur þína
Indíönu og afkomendur hennar.
Þessar ferðir voru þér og okkur
hinum alltaf ofarlega í huga.
Vegna þessara ferða tókst mjög
gott samband við frændfólkið í
Kanada, öllum til mikillar ánægju.
Það voru ekki síst mannkostir
þínir sem gerðu alla ríka sem um-
gengust þig.
Vertu sæll vinur.
Sigurjón.
Mig langaði að setja niður nokkur
orð um hann afa fyrir okkur bræður,
en hvað er hægt að setja niður í
fáum orðum um einhvern sem mað-
ur er búinn að þekkja alla sína ævi?
Þetta verður því kannski fremur fá-
tæklegt en samt það sem við minn-
umst helst eftir öll þau skemmtilegu
ár sem afi var hjá okkur.
Hann afi þjáðist af þeim
„skemmtilega“ sjúkdómi sem „bíla-
della“ kallast og lét það miskunn-
arlaust ganga í erfðir til okkar dótt-
ursonanna og kunnum við honum
bestu þakkir fyrir. Það var alveg
sama hvað við komum með heim
sem var á fjórum hjólum, afi átti
alltaf pantaðan fyrsta bíltúrinn.
Hann sagði okkur líka sögur af
því þegar hann var flutningabílstjóri
og keyrði á milli Sauðárkróks og
Reykjavíkur, og líka þegar hann var
að reyna að kenna móður okkar að
keyra.
Og þá skal þess líka getið að afi
tók okkur bræður í ökutíma áður en
við fórum til ökukennara, en þá var
hann löngu hættur kennslunni sem
hann hóf á Sauðárkróki.
Það var núna síðast í sumar að við
fórum með „þann gamla“ á „Krók-
inn“ og þá var hann að tala um
hversu mikill munur þetta væri að
komast þetta á rúmum tveimur tím-
um, en að þurfa að „skrönglast“ á
milli á jafnvel tveimur dögum.
Hann hafði mjög gaman af þess-
um skottúrum á „Krókinn“, og hitti
þar gamla vini sem sýndu honum all-
ar breytingar sem höfðu orðið á
„gamla bænum hans“ síðan hann fór
þaðan fyrir tæpri hálfri öld.
Afi hafði líka mjög gaman af ljóð-
um og sérstaklega ef þau voru með
húmor í, og að sjálfsögðu úr Skaga-
firðinum sem var honum afar hjart-
fólginn.
Hann var mikill húmoristi, var
alltaf til í að hlusta á góðan brandara
og skopskynið entist alveg til síð-
ustu stundar.
Það var reyndar alveg sama
hvaða vitleysu við bræður tókum
upp á, afi skellihló að þessu öllu
saman og minnti okkur oft á ým-
islegt sem við höfðum gert og hon-
um þótti óskaplega fyndið.
Bíladellan var ekki það eina sem
afi hefur látið ganga í erfðir. Hann
var með algera tækjadellu, og hann
elskaði núna síðustu árin að geta
tekið myndir á gsm-símann sem við
gáfum honum í jólagjöf.
Þá get ég ekki látið þessu lokið
nema að minnast á hvað hann hafði
gaman af sjónvarpi og kvikmyndum.
Það voru sérstaklega spennumyndir
og þá helst stríðsmyndir úr seinni
heimstyrjöldinni, en styrjaldarárin
voru honum í fersku minni og hann
talaði mikið um þau og ferðirnar á
vörubílunum sínum milli Reykjavík-
ur og Sauðárkróks á þessum árum.
En uppáhalds myndirnar hans
voru án efa myndir Charles Chaplin.
Það var í ófá skiptin sem við
bræðurnir fórum með afa í gamla
Hafnarbíó til að sjá Chaplin-myndir.
Og yfirleitt endaði það þannig að all-
ir í kvikmyndahúsinu voru farnir að
horfa á afa því að hann hló svo mikið
allan tímann.
En svona var afi, hann átti góða
og langa ævi og það voru forréttindi
að fá að eyða hluta hennar með hon-
um, þessum einstaka manni.
Við bræður eigum eftir að sakna
þín mikið, afi minn, en við vitum að
þú varst hvíldinni feginn og fékkst
að fara eins og þú vildir sjálfur, glað-
ur fram á síðasta andartak.
Vertu blessaður afi, þangað til
næst.
Þínir dóttursynir.
Hálfdán og Páll.
Okkur bræðurna langar til minn-
ast Hálfdáns Sveinssonar. Við mun-
um fyrst eftir Hálfdáni þegar við
vorum litlir drengir og hann kom í
heimsókn og gisti hjá foreldrum
okkar í Sörlaskjólinu.
Hann var þá vöruflutningabíl-
stjóri og keyrði milli Sauðárkróks og
Reykjavíkur á sínum góða bíl K-17.
Hálfdán og Pála frænka okkar
bjuggu á Sauðárkróki ásamt Ástu
dóttur sinni fyrstu búskaparár sín.
Það voru ekki fá skiptin sem við
fórum á sumrin með foreldrum okk-
ar norður og hittum allt frændfólkið
okkar á Króknum, þar á meðal Hálf-
dán og Pálu.
Þegar við vorum orðnir fullorðnir
fórum við oft í ferðalög um landið og
var þá oftast komið við á Krókum.
Foreldrar okkar voru með sum-
arhús og aðstöðu á bænum Fossi
norður á Skaga og fóru þangað á
hverju sumri.
Þangað komu Hálfdán og Pála oft
í heimsókn. Okkur er sérstaklega
minnistætt eitt sumarið þegar Hálf-
dán setti í risalax í hylnum fyrir neð-
an gömlu brú. Laxinn þaut upp og
niður ána sínhvorum megin við brú-
arstólpann og Hálfdán hljóp og nán-
ast synti eftir þessari svaka skepnu.
Allir hrópuðu og gáfu leiðbeiningar
og ráðleggingar í allar áttir svo kom
pabbi í rólegheitum og aðstoðaði vin
sinn við að koma skepnunni á land.
Þegar Hálfdán flutti með fjöl-
skyldu sína til Reykjavíkur hóf hann
störf hjá pabba okkar sem var með
raftækjaverkstæðið Segul hf.
Það var lán fyrir okkur og fyr-
irtækið að fá þenna góða mann til
starfa.
Hálfdán var hvers manns hugljúfi
og frábær starfkraftur. Hann var
skemmtilegur, dillaði af gamansemi
og fór með kvæði og stökur við ýmis
tækifæri og tilefni. Hann gat verið
mjög stríðinn, sérstaklega þegar
hann og Björn Steffensen tóku sig
saman um að leika á okkur. Allir
sem unnu með Hálfdáni í Segli nutu
þess að kynnast og starfa með hon-
um og hafði hann lag á að láta ung-
um sem eldri starfsmönnum líða vel
í návist sinni.
Margri eldri Reykvíkingar muna
eftir honum í litlu rafmagnsbúðinni
við Mýrargötu, þar sem hann vann
við afgreiðslu, sérstaklega á þessum
árstíma þegar allir þurftu ný jólaljós
eða láta gera við gömlu jólaseríuna.
Vegir skiptast – allt fer ýmsar leiðir
inn á fyrirheitsins lönd.
Einum lífið arma breiðir,
öðrum dauðinn réttir hönd.
Einum flutt er árdags kveðja,
Öðrum sungið dánarlag,
allt þó saman knýtt sem keðja,
krossför ein með sama brag.
Veikt og sterkt í streng er undið
stórt og smátt er saman bundið.
(Einar Ben.)
Við þökkum Hálfdáni samfylgdina
og kveðjum hann með þakklæti.
Við sendum Ástu, Sigurjóni, son-
um þeirra og öllum aðstandendum
innilegar samúðarkveðjur.
Jóhannes, Vilberg og
Sigurður Vilbergssynir.
Hálfdán Helgi
Sveinsson
✝
Elskulegur sonur okkar, bróðir og frændi,
VALTÝR GUÐMUNDSSON
trésmíðanemi,
Árnatúni 5,
Stykkishólmi,
sem lést aðfaranótt föstudagsins 8. desember,
verður jarðsunginn frá Stykkishólmskirkju laugar-
daginn 16. desember kl. 14.00.
Guðmundur Valur Valtýsson, Steinunn Dóra Garðarsdóttir,
Hafrún Bylgja Guðmundsdóttir,
Haukur Páll Kristinsson.
✝
Ástkær móðir okkar, tengdamóðir, amma og
langamma,
HULDA SIGRÍÐUR JÓHANNSDÓTTIR,
Sólvangsvegi 2,
áður Öldugötu 10,
Hafnarfirði,
lést á Sólvangi þriðjudaginn 12. desember.
Útförin fer fram frá Hafnarfjarðarkirkju miðvikudag-
inn 20. desember kl. 13.00.
Jóhanna Kristjánsdóttir, Þórarinn Óskarsson,
Sigurrós Kristjánsdóttir, Stefán Árnason,
Salómon Kristjánsson, Ingibjörg Kjartansdóttir,
Fjóla Kristjánsdóttir, Stefán Vilhjálmsson,
Ragnheiður Kristjánsdóttir, Ingvi Jóhannsson,
barnabörn og barnabarnabörn.
✝
Ástkær eiginkona mín, móðir okkar, tengdamóðir
og amma,
SESSELJA BJÖRG HELGADÓTTIR,
Vesturvangi 38,
Hafnarfirði,
lést á heimili sínu miðvikudaginn 13. desember sl.
Jarðarförin fer fram frá Víðistaðakirkju mánudaginn
18. desember kl. 15.00.
Blóm og kransar afþakkaðir, en þeir sem vilja minn-
ast hennar láti Krabbameinsfélagið njóta þess.
Magnús Gunnþórsson,
Steinn Ármann Magnússon, Jenný Rúnarsdóttir,
Halldór Magnússon,
Tumi Steinsson og Hugi Steinsson.