Morgunblaðið - 15.12.2006, Blaðsíða 44

44 FÖSTUDAGUR 15. DESEMBER 2006 MORGUNBLAÐIÐ
MINNINGAR
✝ Guðfinna Ólafs-dóttir fæddist á
Álftanesi 25. febr-
úar 1927. Hún lést á
Landspítalanum við
Hringbraut 10. des-
ember síðastliðinn.
Foreldrar hennar
voru Ólafur Bjarna-
son, f. 1870, d. 1955
og Sigríður Sigurð-
ardóttir, f. 1899, d.
1971, frá Gesthús-
um á Álftanesi.
Systkini samfeðra
voru Sigríður, f.
1895, d. 1986, Guðfinna, f. 1897, d.
1924, Snæbjörn Tryggvi, f. 1899,
d. 1984 og Oddný Jenný, f. 1902 ,
d. 1964. Systkini sammæðra voru
Óskar Sigurbjarni Ketilsson, f.
1920, d. 1969, Hjördís Fjóla Ketils-
dóttir, f. 1921, d. 2004 og Hildur
Jóna Ketilsdóttir, f. 1924, d. 2000.
Albræður hennar eru Óli Björn, f.
1929, d. 1947 og Einar, f. 1936.
Guðfinna giftist 5. júlí 1947
Karli Viggó Þorsteinssyni, f. 2.7.
1919, d. 27.8. 1997. Börn Karls og
Guðfinnu eru: 1) Drengur, and-
vana fæddur 1947. 2) Sigríður
f. 1996. c) Sigríður Björg, f. 1977,
d. 1977. d) Rakel Björg, f. 1978,
unnusti Andrew Lord, f. 1973.
Börn þeirra Emma Frances, f.
1998 og Aron Thomas, f. 2006. e)
Sigrún Harpa, f. 1980. Börn henn-
ar og Sigurjóns Ragnars Jóns-
sonar eru Máney Natalie, f. 2003
og Rakel Tanja Rós, f. 2003 Þau
slitu samvistum. 5) Ingveldur, f.
1952, var gift Júníusi Björgvins-
syni. Þau skildu. Synir þeirra eru:
a) Björgvin, f. 1974, unnusta Rúna
Lísa Þráinsdóttir, f. 1976, dætur
þeirra María Rún, f. 1998 og Sara
Lind, f. 2005. b) Sigurður, f. 1980.
6) Ólafur, f. 1954, kvæntur Krist-
ínu Bjarnadóttur, f. 1952. Börn
þeirra: a) Steinþóra, f. 1972, dóttir
hennar Kristín Sunna, f. 1992. b)
Bjarni Leó, f. 1976. Börn Ólafs og
Sólveigar Manfreðsdóttur eru: a)
Rakel, f. 1972. Synir hennar og
Stefáns Gunnlaugssonar eru Dani-
val Guðjón, f. 1990, og Eysteinn
Örn, f. 1993. Þau skildu. Sonur
hennar og eiginmanns, Darren
Michael Braithwaite, er Michael
Ólafur, f. 2002. b) Sigurjón Örn, f.
1973, unnusta Freyja Kjartans-
dóttir, f. 1977. 7) Þorsteinn Helgi,
f. 1956.
Útför Guðfinnu verður gerð frá
Bessastaðakirkju í dag og hefst
athöfnin klukkan 15.
Rakel, f. 1948, d.
1950. 3) Sigríður
Guðfinna, f. 1950,
gift Sigurði G. Thor-
oddsen, f. 1944. Börn
þeirra eru: a) Karl, f.
1969, maki Kristín
Vala Erlendsdóttir, f.
1970, börn þeirra
Kristín Ósk, f. 2002
og Gunnar Karl, f.
2004. b) Vala, f. 1971,
maki Skúli Bruce
Barker, börn þeirra
Daníel Sigurður, f.
1995, Sigríður Ruth,
f. 1997 og Hanna Rakel, f. 1999. c)
Gunnar, f. 1978. 4) Ólöf Björg, f.
1951, gift Jósep Guðmundssyni, f.
1945. Börn þeirra eru: a) Guð-
mundur Bjarni, f. 1969, synir hans
og Rósu Steingrímsdóttur, f. 1968,
eru Andri, f. 1993, d. 1993 og Ket-
ill, f. 1995. Þau slitu samvistum.
Synir Guðmundar og konu hans
Fríðu Drafnar Kristjánsdóttur
eru Bjarni Þór, f. 2001 og Anton
Karl, f. 2006. b) Kristinn Þór, f.
1972, maki Ragnhildur Gunn-
laugsdóttir, f. 1972. Börn þeirra
Bragi Þór, f. 1994 og Ólöf María,
Elskulega mamma mín
mjúk er alltaf höndin þín
tárin þorna sérhvert sinn
sem þú strýkur vanga minn.
Þegar stór ég orðin er
allt það skal ég launa þér.
(Sig. Júl. Jóhannesson.)
Hljómar nokkuð fegurra í eyrum
okkar en þegar við heyrum lítið barn
í vöggu segja sitt fyrsta orð, sem er
oftast „mamma“. Í orðinu felst traust
og öryggi sem hverju barni er nauð-
syn.
Takk elsku mamma, fyrir það að
við systkinin gátum alltaf sagt
mamma við þig og um þig í þessu
sama trausti og öryggi til þíns hinsta
dags. Þú varst skjól okkar, uppfræð-
ari, vinur. Þú varst okkur allt.
Takk fyrir kærkeika þinn, takk
fyrir að vera öllum góð sem til þín
leituðu.
Takk fyrir að kenna okkur að biðja
og fyrirgefa.
Á þessari stundu kemur svo ótal
margt fram í hugann, allt er það gott
og fallegt sem leiðir hann að þér.
Ekkert máttir þú aumt sjá og þótt
veraldlegur auður þinn væri ekki
stór, þá voru auðæfin í hjartanu þínu.
Efst er alltaf þakklætið til þín.
Það er efitt að vita að þú komir
ekki aftur til okkar, og líka sárt fyrir
barnabörnin og barnabarnabörnin
að sjá á eftir þér. Öll munum við
sakna þín í litla húsinu, ljóss í glugga,
ilms af nýsteiktum kleinum eða flat-
kökum, sem var þín listgrein. Einnig
söknum við harmónikkunnar hans
pabba sem hann lék svo listilega á, og
ekki er hægt að gleyma dansspor-
unum á litla stofugólfinu á laugar-
dagskvöldum, kvöldvökunum og jól-
unum, þar sem við systkinin fimm
lágum á einni flatsæng við jólatréð
um nætur og lásum upphátt hvert
fyrir annað úr nýju jólabókunum
okkar.
Það er líka til svo fallegt orð sem
er pabbi. Elsku pabbi. Takk fyrir
allt.
Við systkinin ætlum áfram að láta
ljósin lýsa upp litla, örugga og hlýja
gamla heimilið okkar allra.
Guð veri með ykkur mamma og
pabbi. Takk fyrir allt og allt.
Börnin.
Tengdamóðir mín Guðfinna Ólafs-
dóttir í Gerðakoti lést sl. sunnudag á
Landspítalanum. Þar hafði hún legið
um nokkurt skeið. Hjartað stóra orð-
ið þreytt og hún sátt við að fá að fara.
Finna bjó öll sín æviár á Álftanesi.
Fædd í Gesthúsum, giftist ung Karli
Þorsteinssyni úr Hafnarfirði og áttu
þau síðan heimili í Gerðakoti, sem er
næsta hús við Gesthús. Þau eignuð-
ust sjö börn, hið fyrsta fæddist and-
vana, hið næsta var falleg stúlka sem
lést af slysförum á öðru ári. Síðan
komu fimm börn á nokkru fleiri ár-
um. Karl var verkamaður ýmist til
sjós eða lands, glæsimenni og höfð-
ingi með listræna hæfileika, en aflaði
ekki mikils fjár frekar en annað al-
þýðufólk á þessum tíma. Er hann
fékk útborgað setti hann vikulaunin í
kassa fyrir Finnu, sem urðu að duga
til að fæða og klæða þessa stóru fjöl-
skyldu. Finna var einstaklega hag-
sýn og ráðsnjöll í því að gera mikið úr
litlu fé. Aldrei skorti mat í kotið
hvort sem var fyrir börnin eða gesti
sem að garði bar. Heimilisbragur var
einstakur. Karl lék á nikkuna eða
málaði á striga og tré. Finna stjanaði
við eiginmann sinn og börnin lærðu
að bera virðingu fyrir lífinu og öðru
fólki, og finna gleði í hinum smæstu
hversdagslegu hlutum.
Karl lést fyrir um níu árum. Þó að
Finna byggi síðan ein í Gerðakoti
dvaldi oft hjá henni sonur hennar,
Þorsteinn, auk þess sem þrjár dætur
þeirra Karls byggðu í túnfætinum.
Hafði hún þannig stóran hóp barna
og barnabarna í kringum sig. Í Gest-
húsum býr bróðir Finnu, og var hann
og hans fjölskylda Finnu mikil hjálp-
arhella alla tíð.
Finna var mjög félagslynd. Karl
var aftur með eindæmum heimakær.
En það var aðdáunarvert hve mikinn
skilning þau sýndu hvort öðru að
þessu leyti. Finna lét ekkert aftra
sér ef hún vildi heimsækja einhvern,
fór hjólandi vítt um sveitina, nokkuð
bugðótt aksturslag seinni árin, þar
til dæturnar tóku hjólið úr umferð.
Samskipti við fólk voru hennar lífs-
næring. Á Hrafnistu í Hafnarfirði,
þar sem hún dvaldi á daginn síðustu
árin, eignaðist hún marga kæra vini
sem auðguðu líf hennar. Hún þreytt-
ist lítt á að tala um Böðvar sem
stjórnaði söng og dansi og dreif hana
m.a. í Hrafnistukórinn. Slíkir menn
eru sannkölluð auðlind.
Á seinni árum fékk hún af og til
þunglyndi sem hún þó náði sér yf-
irleitt vel upp úr á nokkrum vikum.
Finna var einlæg og hrekklaus í öllu
sínu þannig að ekki duldist neinum
hvernig Finnu leið. Það er rétt að
þakka hér einstaka hlýju og velvild
samsveitunga og fólks á Hrafnistu í
hennar garð, enda vissu þeir sem
hana þekktu hvern mann hún hafði
að geyma. Hún var svo rík af kær-
leika sjálf.
Allt frá því ég kynntist Finnu fyrst
fyrir allmörgum áratugum og til
þessa dags hef ég engan þekkt svo
einlægan í umhyggju fyrir öllu lif-
andi. Hún gat ekki á heilli sér tekið ef
hún vissi af einhverjum sem leið illa.
Þá hringdi hún, bakaði kleinur eða
sendi bréf, oft með fallegum blómum
sem hún teiknaði á. Sterkasti þátt-
urinn í fari hennar og sá sem yfir-
gnæfði allt annað var kærleikurinn.
Við sem þekktum hana og umgeng-
umst daglega erum þakklát fyrir að
hafa haft hana meðal okkar þennan
tíma, umvefjandi alla fjölskyldumeð-
limi, okkur hina eldri, og ungviðið
allt eftir því sem það kom í heiminn.
Sigurður G. Thoroddsen.
Mig langar til að minnast ömmu
Finnu í fáeinum orðum.
Það fyrsta sem kemur upp í hug-
ann þegar ég hugsa um ömmu eru öll
þau skipti sem við sátum í eldhúsinu
hjá henni í Gerðakoti og spiluðum á
spil. Svarti-Pétur var í sérstöku
uppáhaldi því að amma átti á þessum
tíma gamla viðareldavél og ef maður
tapaði voru skammarverðlaunin þau
að fá svarta ösku úr henni á nefið.
Ekki skemmdi fyrir að fá nýsteiktar
kleinur eða flatkökur þegar við tók-
um okkur pásu en mér finnst amma
stöðugt hafa verið að baka eitthvað.
Amma var alltaf jákvæð og vildi
sjá ljósu punktana í lífinu. Í síðasta
póstkortinu sem hún sendi mér,
sagði hún mér frá því að hún hefði
þurft að leggjast inn á spítala en
aldrei minntist hún á nein veikindi
heldur hrósaði þjónustunni og sagð-
ist hafa fengið nóg að borða. Hún var
alltaf þakklát fyrir allt sem var gert
fyrir hana og lagði sig fram um að
hjálpa öðrum. Ég man aldrei eftir því
að hafa séð hana skipta skapi, ekki
einu sinni þegar ungum knatt-
spyrnumanni voru mislagðir fætur
og boltinn flaug í gegnum rúðuna í
stofuglugganum hjá henni.
Í sunnudagaskólanum fann amma
stundum hjá sér þörf fyrir að sitja
annað hvort hjá mér eða bróður mín-
um og halda blíðlega en ákveðið um
handlegginn á okkur. Það hafa ef-
laust verið góðar og gildar ástæður
fyrir því og líklega hefur þetta stuðl-
að að því að við fengum límmiða fyrir
mætingu og góða hegðun eins og aðr-
ir.
Amma bjó á Álftanesi lengst af og
ég held að allir sem til hennar þekktu
þar hugsi vart til hennar öðruvísi en
að hugsa einnig um reiðhjólið henn-
ar. Hún hjólaði út um allt og hún
hjólaði stöðugt. Hún keyrði aldrei bíl
en þegar hún eignaðist þriggja gíra
hjól með körfu framan á var svo sem
engin þörf fyrir bíl.
Það verður eflaust einkennilegt að
líta niður í kot úr eldhúsglugganum
hjá foreldrum mínum næst þegar við
komum til Íslands. Við vorum vön að
líta niður eftir á kvöldin og þegar við
sáum að einungis logaði ljós í suð-
urglugganum á efri hæðinni vissum
við að allt var í lagi.
Ég er þakklátur fyrir að hafa feng-
ið að alast upp í kringum ömmu og að
hafa fengið að þekkja hana eins lengi
og ég gerði.
Vertu sæl, amma mín. Vonandi get
ég kennt mínum barnabörnum eins
vel og þú kenndir mér.
Guðmundur Bjarni og
fjölskylda í Texas.
Elsku amma mín.
Mig langar í nokkrum orðum að
þakka fyrir að hafa fengið að vera
hluti af þínu lífi. Ég er þakklát fyrir
allar þær góðu minningar sem ég get
rifjað upp um þig elsku amma. Alltaf
vildir þú gefa og gleðja. Hvort sem
það var með því að fylla lófa mína af
smápeningum þegar ég var lítil
stelpa, prjóna vettlinga á krakkana
mína, skrifa bréf til einhvers og
skreyta það með blómum, og ýmis-
legt annað. Ekki voru þær fáar
stundirnar sem ég fór með fjölskyldu
mína til mömmu og pabba í mat og
þar varst þú alltaf velkomin. Ég mun
sakna þess að þú og amma Vala sitjið
hlið við hlið við matarborðið. En ég
veit að nú eruð þið báðar í góðra vina
hópi hjá Jesú.
Þú hafðir stórt hjarta fyrir fjöl-
skyldunni. Alltaf reyndir þú að fylgj-
ast með þínum stóra hópi. Gleðjast
yfir því þegar vel gekk og þakka, en
biðja ef eitthvað bjátaði á. Elsku
amma ég er þakklát fyrir bænir þín-
ar sem ég veit að hafa fylgt okkur öll-
um. Í öllu því sem þú gekkst í gegn-
um í lífi þínu elsku amma, hvort sem
það var sorg eða gleði, þá hafðir þú
alltaf Jesú þér við hlið. Það huggar
mig að vita að þú ert núna hjá
Drottni, því að í Orði Guðs segir:
Ef þú játar með munni þínum: Jesús er Drott-
inn – og trúir í hjarta þínu, að Guð hafi upp-
vakið hann frá dauðum, muntu hólpinn verða.
Með hjartanu er trúað til réttlætis, en með
munninum játað til hjálpræðis.
(Rómverjabréfið 10:9–10)
Takk fyrir allt. Þín
Vala.
Þegar við vorum litlir pattar þá
var alltaf fagnaðarefni ef sterk steik-
ingarlykt barst um húsið okkar, því
þá var amma Finna að fara að baka
kleinur. Amma hnoðaði og slétti
deigið hraðar en við gátum borðað
það, og fyllti öll borð af ljúffengum,
dásamlegum kleinum. Við bræðurnir
borðuðum og borðuðum án þess að á
okkur sæi, því kleinurnar hennar
ömmu Finnu fituðu aldrei. Síðan
settum við á okkur vettlingana og
lopasokkana sem amma hafði prjón-
að og hlupum út að leita að leikfanga-
byssunum sem hún var búin að fela
fyrir okkur.
Við vorum nefnilega það heppnir
að amma bjó í næsta húsi og hún
varð því órjúfanlegur hluti af lífi okk-
ar. Amma Finna elskaði að hjóla um
nesið sitt og þrátt fyrir að við bræð-
urnir gætum fljótlega hjólað hraðar
en hún vorum við aldrei jafn fagur-
lega skreyttir eða með jafn fallega
hatta. Amma var mikill fagurkeri og
sá fegurðina í litlu hlutunum. Þegar
hún sendi kort eða bréf voru þau
yfirleitt fagurlega skreytt, enda
Guðfinna Ólafsdóttir
✝
Elskuleg móðir okkar, tengdamóðir, amma og lang-
amma,
SIGRÍÐUR FANNÝ ÁSGEIRSDÓTTIR
frá Lækjarbakka,
Skagaströnd,
lést á Heilbrigðisstofnuninni á Blönduósi mánudag-
inn 11. desember.
Jarðarförin auglýst síðar.
Ása Jóhannsdóttir,
Pétur Steinar Jóhannsson, Guðrún Víglundsdóttir,
Gissur Rafn Jóhannsson, Gyða Þórðardóttir,
Gylfi Njáll Jóhannsson, Guðrún Ólafsdóttir,
ömmubörn og langömmubörn.
✝
Ástkær faðir minn, tengdafaðir og afi,
HÁLFDÁN H. SVEINSSON
frá Sauðárkróki,
(Hálfdán í Segli),
verður jarðsunginn frá Digraneskirkju föstudaginn
15. desember kl. 13.00.
Ásta Hálfdánardóttir, Sigurjón Ámundason,
Hálfdán Sigurjónsson,
Páll Sigurjónsson, Chomyong Yongngam.
✝
Ástkær eiginmaður minn, faðir og sonur,
ÁSTMAR ÖRN ARNARSON
húsasmíðameistari,
Bröndukvísl 15,
Reykjavík,
sem lést á líknardeild LSH í Kópavogi laugardaginn
9. desember, verður jarðsunginn frá Hallgrímskirkju
mánudaginn 18. desember kl. 13.00.
Þeim sem vilja minnast hans er bent á styrktarsjóð
líknardeildar LSH í Kópavogi, sími 543 1159.
Guðrún Björg Sigurbjörnsdóttir,
Björn Ástmarsson,
Ingólfur Ástmarsson,
Sólbjört S. Gestsdóttir, Svavar F. Torfason.
✝
Elskuleg móðir okkar og tengdamóðir,
ANNA HALLDÓRSDÓTTIR,
dvalarheimilinu Hlíð,
Akureyri,
áður til heimilis í
Víðilundi 6H,
lést sunnudaginn 10. desember.
Útförin fer fram frá Höfðakapellu þriðjudaginn
19. desember kl. 13:00.
Kolbrún Matthíasdóttir,
Guðný Matthíasdóttir, Jóhann Sigvaldason,
Jón Matthíasson, Kristbjörg Gunnarsdóttir,
Halldór Matthíasson
og fjölskyldur.