Morgunblaðið - 24.12.2006, Page 14

14 SUNNUDAGUR 24. DESEMBER 2006 MORGUNBLAÐIÐ
Mercedes-Benz á sér langa sögu í yfirburðum hvað varðar
fágun og glæsileika í hönnun. ASKJA býður nú sérstaka
þjónustu þar sem þú getur pantað sérsniðna útgáfu af
Mercedes-Benz, algjörlega eftir þínu höfði. Þú getur valið
um marga mismunandi liti og áferð á innréttingum svo
eitthvað sé nefnt, allt eftir þörfum þínum og smekk.
Komdu í glæsilegan sýningarsal okkar að Laugavegi 170.
Við aðstoðum þig við að sérpanta draumabílinn þinn svo
þú getir upplifað þá sérstöku tilfinningu að eiga einstakan
Mercedes-Benz - eins og þú vilt hafa hann.
Einstakur – eins og þú vilt hafa hann
H
V
ÍT
A
H
Ú
S
IÐ
/
S
ÍA
ASKJA · Laugavegi 170 · 105 Reykjavík · Sími 590 2100 · www.askja.is · Viðurkenndur sölu- og þjónustuaðili Mercedes-Benz bifreiða á Íslandi.
H
V
ÍT
A
H
Ú
S
IÐ
/
S
ÍA
Systrunum Ástu og LaufeyjuIngibjartsdóttur fannstekkert sérkennilegt við aðeiga afmæli á aðfangadag
þegar þær voru yngri og finnst
raunar ekki enn. Sem börn fengu
þær alltaf afmælisgjöf að morgni
dagsins og afmæliskaffið var klukk-
an fjögur síðdegis. Þegar afmælið
var frá gátu jólin hafist.
Ásta á 42 ára afmæli í dag en
Laufey verður fertug. Þær segja að
mömmu þeirra hafi orðið mikið um
þegar allt stefndi í að hún eignaðist
aðra stelpuna í röð á aðfangadag.
„Hún harðneitaði að taka þátt í þess-
ari vitleysu á spítalanum og ætlaði
heim en Laufey fæddist nú samt,“
segir Ásta.
Fjölskylda þeirra sækir í helgi-
dagana. Föðurbróðir þeirra fæddist
á aðfangadag og frændi þeirra líka.
Þær eiga eina yngri systur, sem á af-
mæli 30. maí, en fæðingardag henn-
ar bar upp á hvítasunnudag. „Þetta
er allt saman háheilagt,“ segja þær,
mátulega hátíðlegar á svip.
Dagur þeirra og allra hinna
Laufey segir að krakkar velti
áreiðanlega ekki mikið fyrir sér hve-
nær þeir eigi afmæli, alla vega hafi
henni ekki þótt neitt óvenjulegt við
daginn. Ásta tekur undir þetta en
segir að á unglingsárunum hafi
þetta pirrað sig dálítið. „Og stund-
um hef ég velt því fyrir mér hvernig
það væri að eiga sinn eigin dag sem
enginn annar í fjölskyldunni ætti.
Við systurnar höfum alltaf deilt af-
mælisdeginum og ekki bara hvor
með annarri heldur með Jesú og öll-
um heiminum!“
Heima hjá þeim var alltaf haldið
upp á afmælið með tvennum hætti,
fyrst með fjölskyldukaffiboðinu á
aðfangadag og svo með afmæl-
isveislu á öðrum degi jóla. „Mamma
hélt fast við þá reglu,“ segir Laufey
og Ásta bætir við að þá hafi jólatréð
verið fært fram í hol og dansað í
kringum það. „Afmælisveislan okk-
ar var eins og litlu jólin fyrir krakk-
ana í hverfinu,“ segja þær.
Laufey man eftir einni afmæl-
isveislu sem haldin var sérstaklega
fyrir hana. Þær systur komast að
þeirri niðurstöðu að það hljóti að
hafa verið á meðan Laufey taldist
enn til barna en Ásta var skriðin yfir
á unglingsaldur. Þá breikkaði bilið á
milli þeirra, tímabundið.
Stórafmæli detta upp fyrir
Ættingjar, vinir og kunningjar
eiga auðvelt með að muna afmæl-
isdag þeirra systra, sem er ágætt.
Þær segja þó báðar að gallinn við af-
mæli á aðfangadag sé sá að stór-
afmæli vilji líða án þess að blásið sé
til sérstakra hátíðarhalda. „Ég var
úti í Frakklandi þegar ég varð fer-
tug og enn hefur nú ekki orðið úr
stórveislunni sem átti að halda mér
þegar færi gæfist,“ segir Ásta og
hvessir augun á Laufeyju. Laufey
segir að sjálf hafi hún ekki skipulagt
neina veislu í tilefni eigin fertugs-
afmælis í dag.
Þær systur eiga eina yngri systur,
sem fæddist árið 1971. „Dísa systir
naut góðs af afmælinu okkar á að-
fangadag, því mamma setti alltaf
líka pakka á náttborðið hennar svo
hún yrði ekki út undan. Við fengum
nú samt aldrei pakka á afmælinu
hennar í maí,“ segja þær og hlæja að
endurminningunni.
Þeir sem fæðast seint á árinu
skammast stundum yfir því að þeir
komist seinna inn á böll og fái öku-
skírteinin seinna en bekkjarfélag-
arnir. Ásta tók reyndar ekki bílpróf
fyrr en um tvítugt, en Laufey fékk
að sækja ökuskírteinið sitt á lög-
reglustöðina eftir miðnætti á Þor-
láksmessu, rétt skriðin inn á 17. af-
mælisdaginn. Það var einn af
kostunum við að alast upp í litlu
plássi eins og Akranesi.
Litlu munaði að börn þeirra Ástu
og Laufeyjar fengju sama afmæl-
isdag. „Stelpan mín fæddist 27. júní
árið 1993 og þegar Laufey átti von á
tvíburum í fyrra stóð ég mig að því
að vona að þeir myndu fæðast á
sama degi,“ segir Ásta. „Það tókst
ekki alveg, strákarnir hennar fædd-
ust 30. júní.“
Morgunblaðið/Kristinn
Systur Afmælisveislur Laufeyjar og Ástu Ingibjartsdætra voru eins konar
Litlu jól fyrir krakkana í hverfinu.
„Þetta er allt
saman háheilagt“
Það er stór dagur hjá Mar-gréti Björnsdóttur í dag– hún er sextug. Fædd áaðfangadag 1946.
Margrét hefur lengst af búið í
Garðabæ en flutti búferlum
snemma á þessu ári til Wash-
ington, þar sem eiginmaður henn-
ar, Baldvin Jónsson, starfar við
markaðssetningu íslenska fjalla-
lambsins og fleiri afurða. Margrét
er stödd á landinu og mun verja
deginum á heimili dóttur sinnar.
Börn hennar þrjú verða þar öll
saman komin en elsti sonurinn
kemur heim frá Los Angeles til að
samgleðjast móður sinni á þessum
merku tímamótum.
Á föstudaginn kemur verður
Margréti svo haldin mikil veisla á
Hótel Óðinsvéum. „Maðurinn
minn tók að sér að skipuleggja
þessa veislu og ég veit satt best
að segja ekkert um hana. Ég bara
mæti. Mér skilst þó að búið sé að
bjóða rúmlega hundrað manns,“
segir Margrét.
Hún kveðst óvön því að halda
upp á afmælið sitt með pomp og
prakt, í raun sé þetta bara í annað
sinn. „Ég hélt upp á fertugs-
afmælið mitt á Borginni og það
var afskaplega gaman. Kristján
vinur minn Jóhannsson mætti m.a.
og söng. Það var eftirminnilegt.“
Við fótskör meistarans
Kristján og eiginkona hans, Sig-
urjóna Sverrisdóttir, eru vinafólk
Margrétar og Baldvins og hafa
síðarnefndu hjónin oftar en einu
sinni haldið jól með þeim á Ítalíu.
„Dóttir okkar var á sínum tíma
fyrsta barnapía Kristjáns og Jónu.
Nú er hún orðin svakamikill kokk-
ur en það lærði hún af Kristjáni.
Hann hefur mikið yndi af því að
búa til góðan mat.“
Margrét fæddist á Siglufirði
„rétt fyrir steik“, þ.e. um klukkan
fjögur síðdegis. Hún segir að sér
hafi alla tíð fundist stórkostlegt að
eiga afmæli á aðfangadag. „Ég hef
alltaf litið á þetta sem forréttindi.
Það eru allir í hátíðarskapi á jól-
unum og stemningin yndisleg. Ég
hef líka alltaf verið mikið jólabarn.
Væri það raunar örugglega ef ég
ætti einhvern annan afmælisdag.“
Margrét kveðst aldrei hafa orð-
ið fyrir óþægindum af þessum sök-
um og enginn vorkennt henni.
„Fólk rekur samt oft upp stór
augu þegar það sér kennitöluna
mína. „Áttu afmæli á aðfanga-
dag?“ spyr það. Þá á ég til að slá á
létta strengi og spyrja á móti.
„Nú, sérðu það ekki eða er geisla-
baugurinn farinn?“
Rjúpan hollari en svínið
Enginn annar fjölskyldu-
meðlimur á afmæli yfir hájólin en
tengdadóttir Margrétar á afmæli á
nýársdag. „Við erum báðar stein-
geitur,“ segir hún hlæjandi.
Um árabil hefur Margrét haldið
konuboð á heimili sínu í hádeginu
á aðfangadag, þar sem boðið er
upp á sérrí, púrtvín og konfekt, og
saknar þess að geta það ekki nú.
Að öðru leyti er jólahaldið hefð-
bundið hjá henni. „Ég ólst upp við
hamborgarhrygg en eftir að ég
kynntist manninum mínum skipti
ég yfir í rjúpu. Mér þykir rjúpan
virkilega góð og ef ég fæ hana
ekki hef ég verið með gæs. Fugla-
kjötið er ólíkt hollara en svínið.“
Margrét kveðst sjaldan hafa
brugðið út af vananum á að-
fangadag en man þó eftir
skemmtilegri ferð til Lundúna
með allri fjölskyldunni fyrir hálf-
um öðrum áratugi. „Þá borðuðum
við á kínverskum matsölustað á
aðfangadag sem var reglulega
skemmtilegt.“
Morgunblaðið/G.Rúnar
Mikið jólabarn Margrét Björnsdóttir hefur alltaf litið á það sem for-
réttindi að eiga afmæli á aðfangadag.
Er geislabaugur-
inn farinn?