Morgunblaðið - 24.12.2006, Blaðsíða 45

Morgunblaðið - 24.12.2006, Blaðsíða 45
anum endanlega, þannig að leik- ararnir gátu gert hann að sínum, þótt innihaldið héldist óbreytt. Það var skemmtilegt ferli.“ Var eitthvað við leikstjórn fyrstu bíómyndarinnar sem kom Birni á óvart? „Ja, ég þekkti allt vinnsluferlið vel, en hafði minni reynslu af að vinna svona mikið og náið með leikurum. Þess vegna reyndi ég að undirbúa mig sérstaklega vel fyrir það verk- efni, bæði með því að lesa mér til og fara á námskeið í Bandaríkjunum. Þegar á hólminn var komið fannst mér leikaravinnan gríðarlega skemmtileg og gefandi. Hitt meg- inverkefni mitt var svo að segja með myndavél eins og hálfstíma langa sögu, sem nær tökum á áhorfand- anum og skilar sér til hans. Ég vona að það hafi tekist. En maður er alltaf að læra.“ Úpps Að aðalpersónan í Kaldri slóð er blaðamaður veldur því að í myndinni koma upp álitamál um hvað eigi er- indi í fjölmiðla og hvað ekki, hvað sé satt og hvað sé rétt. Þeir segja þetta atriði ekki hafa tekið mið af atburðum sem gerðust á Íslandi á árinu sem er að líða. „Þetta var komið inn í hand- ritið áður en þau mál urðu í brenni- depli, enda var ég að skrifa úti í Los Angeles og var ekki í miklu sambandi við þessa umræðu hér,“ segir Krist- inn. „Atburðir og mál af þessu tagi hafa reyndar komið upp annað slagið gegnum tíðina,“ segir Björn. „En þegar menn réðust til dæmis inn á ritstjórn DV vegna óánægju með um- fjöllun blaðsins um þá var svipað at- riði fyrir löngu komið inn í handritið hjá okkur. Við sögðum: Úpps, verð- um við ekki að breyta þessu? Þegar myndin kæmi á tjaldið gæti fólk sagt: Þetta er nú bara einsog með DV um árið. En við ákváðum að umfjöllun um grundvallaratriði, sem koma upp aftur og aftur, ætti eilíft erindi. Enda hafa svona atburðir gerst oftar en einu sinni síðan. Nú síðast snemma í liðinni viku!“ „Og eru að gerast alla daga um all- an heim,“ segir Kristinn. „Þetta er tíðarandinn og ekki nema eðlilegt að myndin spegli hann.“ Virkjunin Köld slóð gerist í tveimur heimum: Annars vegar í reykvískum fjölmiðla- erli og hins vegar einöngruðu fásinni uppi í rassgati, þar sem er virkjunin. En myndin er þó ekki mikið að skipta sér af því mikla deilumáli samtímans, stórvirkjunum og stóriðju? Björn: „Nei, ekki beinlínis. Við not- um virkjunina og sveitina sem sér- stakan lokaðan heim sem lýtur þörf- um og lögmálum sögunnar. En viss element skírskota þó til umræðunnar núna. Þetta er virkjun sem reist var fyrir 30 árum. Fólkið sem vinnur þar er uppflosnað fólk úr sveitinni því hún fór undir vatn. Því má segja að okkar virkjun sýni hverjar afleiðingar geta orðið af þessum mannvirkjum á næsta umhverfi og sálarlíf fólksins þar.“ Kristinn: „En umræða um stór- virkjana- og stóriðjustefnu er okkar sögu óviðkomandi.“ Þeir félagar fóru margoft til að kanna og kynna sér aðstæður í virkj- unum enda er myndin tekin við þær aðstæður að stórum hluta. „Við tók- um mest í Búrfelli og á Sultartanga,“ segir Björn, „og blöndum þeim tveim- ur saman í eina virkjun, þótt ýmis skot hér og þar séu úr fleiri virkj- unum.“ Kristinn: „Landsvirkjun sýndi okkur mikinn skilning og stuðning og greiddi götu okkar, bæði við und- irbúning og tökur. Þeir hýstu okkur og fæddu, um fimmtíu manns í þrjár til fjórar vikur. Og allt starfsfólkið í þessum virkjunum tók okkur ótrú- lega vel.“ En þeir taka fram að það samfélag í virkjun, sem myndin lýsir, sé víðs- fjarri raunveruleikanum. „Störf manna eru allt öðruvísi og sjálfvirkni mun meiri en okkar mynd sýnir. Þar fyrir utan er engin virkjun einsog okkar, einöngruð uppi á hálendinu. Heimur myndarinnar er bara heimur myndarinnar og lýtur lögmálum sög- unnar. Til að gera þennan tilbúna söguheim trúverðugan beitum við svo aðferðum myndmálsins, einsog hreyfanlegum tökustíl.“ Samanburðurinn við Mýrina Kristinn framleiðandi segir að fjár- mögnun verkefnisins hafi gengið vel. „Við fengum styrki frá Kvikmynda- miðstöð og Norræna kvikmynda- og sjónvarpssjóðnum. Sena gerðist með- framleiðandi, sem er nýmæli í starf- semi þess fyrirtækis, og einnig danska kvikmyndafyrirtækið Angel. Það tók um ár að púsla fjármögn- uninni saman. Kostnaðaráætlunin var 110 milljónir króna og hún stóðst.“ Höfundar Kaldrar slóðar segja fullum fetum að myndin sé skilgetið afkvæmi íslensku krimmagrósk- unnar. Því er viðbúið að hún verði borin saman við Mýrina. Kvíða þeir þeim samanburði? „Nei, það er bara fínt,“ svarar Kristinn. „Og frábært að Mýrin skuli hafa fengið svona góða aðsókn, því ég held að hún hjálpi öðrum íslenskum bíómyndum. Köld slóð og Mýrin eru á margan hátt ólíkar myndir en flokk- ast báðar undir spennumyndir. Það er ekkert nema gott um það að segja og heldur öllum á tánum. Íslensk kvikmyndagerð hefur tekið miklum framförum undanfarið. Við eigum mikinn fjölda af vel menntuðu og reynslumiklu fagfólki og sífellt bæt- ast nýir hæfileikamenn í hópinn sem eru eftirsóttir erlendis sem hérlendis. Þetta er núna að skila sér. Við kunn- um það sem við vorum að prófa okkur áfram með fyrstu árin og áratugina – að segja sögu með myndmáli.“ Og framhaldið hjá ykkur? „Ja, það fer nú kannski pínulítið eftir viðtökunum sem Köld slóð fær,“ segir Björn. „En ég vona að við séum ekki hættir. Köld slóð var mikil reynsla og skemmtilegt ævintýri sem ég væri sannarlega til í að endurtaka. Enn er þó of snemmt að ræða nýjar hugmyndir.“ „Við Magnús Viðar erum með ýmis verkefni í smíðum hjá Saga Film,“ segir Kristinn, „en höfum áhuga á að halda áfram samstarfi við Björn. Þetta gekk vel og við munum setjast yfir framhaldið þegar um hægist.“ runa ath@mbl.is MORGUNBLAÐIÐ SUNNUDAGUR 24. DESEMBER 2006 45 Þótt Þröstur Leó Gunn-arsson sé í hópi hæfi-leikaríkustu reynsluboltaþegar kemur að aðal- hlutverkum á leiksviði og í kvik- myndum síðustu tvo áratugina losn- ar hann ekki við spennuna sem fylgir frumsýningum. Og frumsýn- ing á bíómynd er allt annar fót- leggur en frumsýning á leiksviði. Myndin er búin og engu verður breytt. Leikarinn situr úti í sal og horfir á sjálfan sig. „Það er alltaf jafn skrýtið,“ segir hann brosandi. „Maður horfir í rauninni ekki á myndina. Ef maður horfir á eitt- hvað er það á sjálfan sig: Hvernig tókst mér upp? Það er ekki nokkur leið að njóta augnabliksins einsog almennir áhorfendur gera.“ Honum finnst þetta óþægilegt. „Ég er feginn að geta ekki verið alla frumsýninguna á Kaldri slóð, því ég verð að leika þetta kvöld í jóla- leikriti Þjóðleikhússins, Bakkynjum eftir Evripídes. Það er ákveðinn léttir. Fínt að mæta bara í frumsýn- ingarpartíið á eftir. Svona var þetta líka þegar Nói albínói var frum- sýnd. Ég var að leika en mætti svo í partíið, einsog ekkert hefði í skor- ist.“ Hann segir að stressið aukist í réttu hlutfalli við stærð hlutverks- ins. „Í Kaldri slóð er ég nánast á tjaldinu alla myndina. Ef ég stæði mig ekki væri mikið í húfi!“ Hvaða vonir bindur hann við myndina? „Ég vona að við fáum sem flesta í bíó. Undanfarin ár hefur verið frek- ar erfitt að fá Íslendinga til að horfa á íslenskar bíómyndir. Árangur Mýrarinnar er því mikið ánægjuefni fyrir okkur öll. Ég veit að íslenskir kvikmyndagerðarmenn standa jafn- fætis öllum öðrum. Við þurfum hins vegar að fá meiri peninga inn í greinina. Því vona ég að sem flestir ráðamenn mæti á þessar myndir og sjái hvað við erum að gera og hversu mikil framför hefur orðið. Fyrst og fremst vona ég þó að yngri áhorfendur, bíókynslóðin, mæti.“ Framfarirnar Fyrsta bíómyndin sem Þröstur Leó lék í var Einsog skepnan deyr eftir Hilmar Oddsson árið 1986. „Sú mynd hafði þröng fjárráð. Leik- stjórinn gat ekki horft á tökurnar jafnóðum á skjá, einsog nú er hægt, og við þurftum að bíða eftir film- unum úr framköllun að utan áður en vitað var hvort einstök skot og atriði höfðu heppnast. Hljóð- upptökur voru ófullkomnari en núna. Allt var mun erfiðara og þyngra í vöfum. Maður var alveg á nálum, því ef maður klikkaði gat rándýr filma farið í metravís í súg- inn. Tækniframfarirnar þessi tutt- ugu ár, sem liðin eru, hafa skipt sköpum um hvað það er auðveldara og ódýrara að vanda til verksins.“ Áttu þér eftirlætismyndir frá ferlinum? „Já, ég held mikið upp á Einsog skepnan deyr, þótt ég hafi ekki séð hana í háa herrans tíð. Mér þykir vænt um hana, kannski ekki síst vegna þess að hún var frumraunin mín. Svo held ég mikið upp á Nóa albínóa. Mér finnst gott hvað flestar þær myndir sem við gerum eru rosalega íslenskar; það er einhver sérstök tilfinning í þeim sem maður sér ekki víðar. Þótt maður sé ekki alltaf hundrað prósent ánægður með þær er ævinlega gaman að sjá þær vegna þessarar tilfinningar og stemningar sem í þeim er.“ Baldur Þegar Björn Brynjúlfur Björns- son, leikstjóri Kaldrar slóðar, hringdi í Þröst Leó og bað hann að lesa handritið var það meira en sjálfsagt. „Ég las það í einum rykk, sem ekki gerist mjög oft. Ég er yf- irleitt ekki sérlega duglegur að lesa, en þessi saga greip mig strax og hélt mér. Mér fannst verkefnið strax mjög spennandi; það gekk ekki aðeins út á hasar, heldur líka persónusköpun. Ég vona bara að myndin verki eins á áhorfendur og handritið verkaði á mig.“ Hann segist strax hafa farið að velta vöngum yfir persónu Baldurs blaðamanns. „Af hverju hann er svona mikill einfari og hvernig fjöl- skyldumunstur ræður viðbrögðum hans við aðstæðunum sem hann kemst í. Hvernig lát föður hans, sem hann vissi ekki hver var, leiðir til þess að hann fer að leita að sjálfum sér.“ Þröstur Leó kveðst hafa átt auð- velt með að tengjast Baldri. „Hann er að mörgu leyti ekkert rosalega langt frá mér. Ég er ekki sérlega mannblendinn og á erfitt með að vera í margmenni. Þannig hef ég alltaf verið. Ég get líka verið dálítið þrjóskur, einsog hann. Baldur hefur ekki fest rætur eða bundist fólki sterkum tilfinningaböndum, nema móður sinni. Hann er dálítið í lausu lofti og leggur á flótta frá skuld- bindingum.“ Spennufíkillinn Hann segir að öll vinna við mynd- ina, jafnt undirbúnings- og æf- ingatími sem tökurnar hafi verið mjög skemmtileg. „En þetta tók á. Tökudagarnir voru 45, tíu til fimm- tán tíma dagar, og ég í nánast öllum tökum. Svo mikill hávaði var inni í virkjununum að maður vissi ekki hvort mótleikarinn var búinn að tala eða ekki og ef maður var ekki með tappa í eyrunum milli takna fékk maður verk. Ég var orðinn svolítið lúinn þegar upp var staðið.“ Ertu sjálfur mikið fyrir spennu- myndir? „Já, ég er það og í rauninni miklu meira fyrir þær en allt annað. Ég er algjör spennufíkill. Og mér fannst gaman að fá að keyra vélsleða, enda mótorhjólamaður, og taka þátt í öll- um hasarnum. Ekki svo að skilja að ekki sé fínt að taka þátt í dramatík og kómík líka. Núna er ég í grískum harmleik í Þjóðleikhúsinu, sem frumsýndur verður annan í jólum, en á sama tíma að æfa í Loftkast- alanum í allt öðruvísi en frábæru verki, Killer Joe eða Leigumorð- ingjanum, sem fjallar um kyndugt morðplott meðal hjólhýsapakks í Ameríku. Það er mjög skemmtilegt að æfa þessi gjörólíku verk sam- tímis og til skiptis.“ Leyndarmálið Hann segir að gott sé að hafa nóg að gera. „En helst af öllu hefði ég viljað taka mér tveggja mánaða frí eftir Kalda slóð og fara svo strax að leika í annarri bíómynd. Maður lær- ir mikið á hverri einustu mynd en það líður of langt á milli þeirra til þess að sú reynsla nýtist til fulls. Kvikmyndin er svo viðkvæmur mið- ill. Það er svo hætt við að maður noti leikhúsmeðölin og segi allt of mikið í leiknum. Mitt fyrsta sjónvarpshlutverk var í Stalín er ekki hér. Þá var ég enn í leiklistarskólanum og kunni ekki neitt. Helgi Skúlason lék pabba minn og í lok fyrsta æfingadagsins kom hann til mín og sagði: Þú þarft ekkert að taka mark á því, en ég ætla bara að segja þér að þegar þú leikur í bíó þá felurðu allt; þú gefur ekkert upp. En þegar þú leikur í leikhúsinu sendirðu allt út; þá opnar maður fyrir allt. Í bíói læturðu myndavélina um að sækja það sem hún þarf. Mér fannst þetta merkilegt. Og ég hef gegnum tíðina reynt að fara að ráðum Helga; hvort sem það hef- ur alltaf tekist eða ekki, hafa þau áreiðanlega hjálpað mér. En maður er alltaf að læra eitthvað. Annar leikari sagði nýlega við mig: Þegar ég er að leika læt ég eins og karakt- erinn minn eigi sér leyndarmál, eitt- hvað sem er bara fyrir mig, eitthvað sem ég á uppi í erminni. Í rauninni eru þessar tvær að- ferðir sitthvor hliðin á sömu hug- mynd. Ég held að hún geti ráðið úr- slitum um hvort kvikmyndaleikur er sannur eða ekki.“ Ekkert gefið upp Þröstur Leó Gunn- arsson átti ekki erfitt með að setja sig í spor Baldurs blaðamanns Þröstur Leó Gunnarsson sem Baldur Maríuson Hefur ekki getað fest rætur eða bundist fólki sterkum tilfinningaböndum... ath@mbl.is Frá tökum á Kaldri slóð Baldur ber saman bækur sínar á kaffihúsi við samstarfskonu og vin af Síðdegisblaðinu (Anita Briem). er fæddur árið 1961. Hann lauk námi frá Leiklistarskóla Íslands árið 1985 og var þá ráðinn til starfa hjá Leikfélagi Reykjavíkur, þar sem hann lék fjölda aðalhlutverka. Með- al þeirra eru Hörður í Degi vonar, Aðalsteinn í Kjöti, Tom Joad í Þrúg- um reiðinnar, Juhani í Dökku fiðr- ildunum, Bárður í Íslensku mafí- unni, Magnús í Bræðratungu í Hinu ljósa mani og titilhlutverkin í Platonov, Tartuffe og Hamlet. Þröstur hefur leikið í nokkrum kvikmyndum, meðal annars Jón Leifs í Tárum úr steini og föður Nóa í Nóa albínóa, en fyrir það hlutverk hlaut hann Edduverðlaunin 2003. Þröstur er fastráðinn við Þjóð- leikhúsið. Hann hefur leikið Jakob í Í hvítu myrkri, Ögmund í Kennarar óskast, Avram í Fiðlaranum á þakinu, Eirík í Grandavegi 7, séra Odd í Solveigu, Rank lækni í Brúðuheimilinu, Jóa skó í Vatni lífsins, Nikolaj Levin í Önnu Kareninu, Georg í Viktoríu og Georg, leiksviðsstjórann DD í Allir á svið, Mikka ref í Dýrunum í Hálsaskógi, Earn Oscar, Þórhall og fleiri hlutverk í Þetta er allt að koma, Louis Gassion í Edith Piaf og Michal í Koddamanninum. Hann lék nýlega einleikinn Bless, fress í Loftkastalanum og leikur Terísías spámann í Bakkynjum. Þröstur Leó Gunnarsson
Blaðsíða 1
Blaðsíða 2
Blaðsíða 3
Blaðsíða 4
Blaðsíða 5
Blaðsíða 6
Blaðsíða 7
Blaðsíða 8
Blaðsíða 9
Blaðsíða 10
Blaðsíða 11
Blaðsíða 12
Blaðsíða 13
Blaðsíða 14
Blaðsíða 15
Blaðsíða 16
Blaðsíða 17
Blaðsíða 18
Blaðsíða 19
Blaðsíða 20
Blaðsíða 21
Blaðsíða 22
Blaðsíða 23
Blaðsíða 24
Blaðsíða 25
Blaðsíða 26
Blaðsíða 27
Blaðsíða 28
Blaðsíða 29
Blaðsíða 30
Blaðsíða 31
Blaðsíða 32
Blaðsíða 33
Blaðsíða 34
Blaðsíða 35
Blaðsíða 36
Blaðsíða 37
Blaðsíða 38
Blaðsíða 39
Blaðsíða 40
Blaðsíða 41
Blaðsíða 42
Blaðsíða 43
Blaðsíða 44
Blaðsíða 45
Blaðsíða 46
Blaðsíða 47
Blaðsíða 48
Blaðsíða 49
Blaðsíða 50
Blaðsíða 51
Blaðsíða 52
Blaðsíða 53
Blaðsíða 54
Blaðsíða 55
Blaðsíða 56
Blaðsíða 57
Blaðsíða 58
Blaðsíða 59
Blaðsíða 60
Blaðsíða 61
Blaðsíða 62
Blaðsíða 63
Blaðsíða 64
Blaðsíða 65
Blaðsíða 66
Blaðsíða 67
Blaðsíða 68
Blaðsíða 69
Blaðsíða 70
Blaðsíða 71
Blaðsíða 72
Blaðsíða 73
Blaðsíða 74
Blaðsíða 75
Blaðsíða 76
Blaðsíða 77
Blaðsíða 78
Blaðsíða 79
Blaðsíða 80

x

Morgunblaðið

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Morgunblaðið
https://timarit.is/publication/58

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.