Morgunblaðið - 27.01.2007, Side 39

MORGUNBLAÐIÐ LAUGARDAGUR 27. JANÚAR 2007 39
anna í Súðavík þar sem ég drull-
umallaði heil ósköp og þóttist standa
þér jafnfætis í eldhúsverkunum.
Ég minnist ævintýratíma inni í
Djúpi og uppi á Breiðadalsheiði þar
sem þú varst að elda ofan í vega-
vinnukallana. Alltaf fékk lítil skotta
að vera með ömmu sinni.
Ég minnist sumarsins okkar inni á
Langeyri þegar ég hélt af stað á
óstyrkum fótum í fyrstu sumarvinn-
una mína í Frosta – hversu fullorðin
og veraldarvön ég þóttist vera orðin,
í sloppnum með húfuna! Ég minnist
sumranna í Hnífsdal hjá ykkur Jóa-
kim; alltaf fullt hús gesta á Bakka-
veginum, iðandi af lífi frá morgni til
kvölds.
Ég minnist þess ávallt hversu vel
þú reyndist mér, ungri stúlkunni, er
ég eignaðist Andra. Hjá þér voru
einfaldlega engin vandamál til, ein-
ungis verkefni að leysa.
Ég minnist þess er þú fluttist til
Akureyrar, í næsta nágrenni við
okkur. Hvað þeim þótti gott að eiga
langömmu í næsta húsi, Daníel,
Elmu og Gabríelu – langömmu sem
alltaf átti kanilsnúða og kleinur
ásamt öðru góðgæti.
Ég minnist þín á uppáhaldsstaðn-
um þínum, í eldhúskróknum á Tún-
götunni eftir að húsið komst í eigu
fjölskyldunnar aftur. Hvergi naustu
þín betur en einmitt þar því fátt þótt
þér ánægjulegra en að gleðja aðra
með þínum einstaka hætti.
Ég minnist þess með djúpstæðri
gleði þau sumur sem þú fékkst tæki-
færi til að endurnýja kynnin við þína
elskuðu Súðavík.
Ég minnist þess bjarta dags er þú
fagnaðir 80 ára afmæli þínu, þegar
íslensk náttúra stendur í mestum
blóma og þú áttir ljúfa stund með
fjölskyldu þinni og vinum í Túngöt-
unni.
Ég minnist þín fyrst og síðast sem
yndislegrar manneskju sem óhikað
hefðir gengið veginn á enda fyrir
fjölskyldu þína og vini.
Elsku mamma, Grétar, Sævar,
Olli og fjölskyldur, öll getum við ylj-
að okkur við allar góðu minningarn-
ar um Siggu ömmu. Blessuð sé minn-
ing hennar.
Þín dótturdóttir,
Dagný Sigríður.
Hún Sigga amma eða öllu heldur
amma í Súkkulaðivík verður borin til
grafar í Súðavík í dag. Amma bjó í
Súðavík þegar ég var barn og þá
sjaldan sem ég kom í heimsókn til
hennar var góðgætinu troðið í mig.
Ég dró því þá ályktun að Súðavík
héti í raun Súkkulaðivík.
Mér þótti ákaflega spennandi að
heimsækja ömmu þegar ég var lítil.
Hún dró alltaf fram myndaalbúm svo
ég gæti skoðað myndir af pabba
heitnum og oftast fór ég með ein-
hverja mynd með mér heim eftir
dvölina hjá henni og fannst ég hafa
uppgötvað nýjan sannleika um föður
minn sem ég aldrei kynntist. Í seinni
tíð áttum við amma mörg skemmti-
leg og gefandi samtöl um lífið og til-
veruna. Hún bjó yfir mikilli lífs-
reynslu sem gerði það að verkum að
ég átti auðvelt með að tala við hana
um það sem mér lá á hjarta. Hún
benti mér oft á það hversu mikilvægt
væri að vera þakklátur fyrir það sem
maður á í stað þess að dvelja við það
sem maður væri búinn að missa eða
ætti ekki. Nokkru eftir að ég missti
mömmu heimsótti ég ömmu, en hún
bjó þá á Akureyri. Eins og svo oft áð-
ur sátum við í eldhúsinu og spjöll-
uðum saman. Líklega hefur ömmu
ekki líkað tónninn í mér því hún sá
ástæðu til þess að benda mér á mik-
ilvægi þess að lifa með þeim lifandi
en ekki með þeim dauðu, þeir væru á
sínum stað og að þeirra tími kæmi
seinna. Skylda okkar er við þá lif-
andi, sagði hún. Það eru þeir sem við
þurfum að sinna. Það felst mikill
sannleikur í þessu. Það er gott að
ylja sér við minningar en við verðum
að vera dugleg að skapa nýjar góðar
minningar með samferðamönnum
okkar.
Nú hafa leiðir okkar ömmu skilið
og ég er þakklát fyrir allar þær
stundir sem við áttum saman, góðu
samtölin og þakklát fyrir þann trún-
að sem hún veitti mér í seinni tíð.
Minning mín um ömmu er ljúf og
góð, minning um fallega, stolta ,
glaða konu sem aldrei þreyttist á því
að stjana í kringum fólkið sitt og bar
sig vel í lífsins ólgusjó.
Ég kveð hana með söknuði og yl í
hjarta.
Vertu yfir og allt um kring
með eilífri blessun þinni,
sitji Guðs englar saman í hring
sænginni yfir minni.
(Sig. Jónsson frá Presthólum.)
Í Jesú nafni.
Amen.
Jóna Lovísa (Lúlla).
Í dag verður móðuramma mín,
Sigríður Sigurgeirsdóttir, borin til
hinstu hvíldar í heimabyggð sinni,
Súðavík.
Er ég minnist hennar koma upp í
hugann margar ljúfar minningar um
þær stundir sem við áttum saman.
Sem unglingur vann ég í Hraðfrysti-
húsinu í Hnífsdal og dvaldi ég hjá
ömmu Siggu og hennar sambýlis-
manni, Jóakim Pálssyni í Hnífsdal.
Þá lagði amma grunninn að því sem
ég seinna meir lærði betur af henni,
þegar ég og fjölskyldan mín fluttum
við hliðina á ömmu og afa Jóa á
Bakkaveginn í Hnífsdal. Mér er efst
í huga þakklæti vegna hennar fórn-
fýsi og hjálpsemi því að á þessum
tíma átti ég þrjú ung börn og var hún
alltaf boðin og búin til að aðstoða og
leiðbeina. Það var mínum börnum
ómetanlegt að fá að kynnast og vera
samvistum við langömmu sína.
Að lokum langar mig að kveðja
ömmu með versi sem hún kenndi
mér.
Ó, ljóssins faðir, lof sé þér,
að líf og heilsu gafstu mér
og föður minn og móður.
Nú sest ég upp, því sólin skín,
þú sendir ljós þitt inn til mín.
Ó, hvað þú, Guð, ert góður!
(Matthías Jochumsson)
Elsku amma, hafðu þökk fyrir allt.
Hvíl í friði, Þín
Helga.
Elsku amma, við eigum endalaust
til af góðum minningum um þig og
það voru forréttindi fyrir okkur að fá
að alast upp í sömu götu og þú. Við
vorum alltaf velkomin inn á heimili
ykkar afa Jóakims á Bakkaveginum
og við áttum ógleymanlegar stundir
þar. Það var alveg öruggt að þú áttir
alltaf eitthvað gott í gogginn þegar
við komum við hjá þér og ekkert
betra en að fá nýbakaðar kleinur og
kalda mjólk með og svo má ekki
gleyma kvöldkaffinu í eldhúskrókn-
um að loknum útileikjum. Við feng-
um oft að vera í pössun hjá þér þegar
mamma og pabbi fóru í ferðalög og
munum við aldrei gleyma bæninni
sem þú fórst alltaf með þegar við
vorum á leið út úr húsi á morgnana:
Nú er ég klæddur og kominn á ról,
Kristur Jesús veri mitt skjól,
í guðsóttanum gefðu mér,
að ganga í dag, svo líki þér.
(Höf. ók.)
Þegar við hugsum til baka finnst
okkur ótrúlegt hvað þú hafðir mikla
þolinmæði með öll þessi börn alltaf
inni á heimilinu. Við lékum okkur út
um allt hús, í öllum herbergjum, og
munum við sérstaklega eftir stóra
gráa svefnsófanum í norðurherberg-
inu. Við lékum okkur inni í skápum,
sulluðum niður, rifum upp rabar-
bara, dönsuðum, renndum okkur í
stiganum, stálum harðfiski, Prins
Póló og drukkum endalaust magn af
Sodastream. Það var alveg sama
hvað við gerðum, við munum ekki
eftir einu einasta skipti sem þú
skammaðir okkur. Síðasta minning
okkar úr Hnífsdal var sumarið 1996
þegar Rakel fékk að búa hjá þér á
hótel ömmu en seint það ár þurftir
þú að yfirgefa Bakkaveginn þegar
þú ákvaðst að flytja til Akureyrar.
Við vorum ekki nógu dugleg að
heimsækja þig norður en það var
alltaf eins og það hefðu bara liðið
nokkrir dagar milli heimsókna því þú
tókst alltaf jafn vel á móti okkur. Við
munum sérstaklega eftir því þegar
við vorum að keyra norður í heim-
sókn til þín og vorum seint á ferð að
þú tókst ekki annað í mál en að hafa
tilbúinn mat þegar við kæmum og
svo þegar við renndum í hlað á mið-
nætti varstu tilbúin með læri og
brúnaðar kartöflur með öllu öðru til-
heyrandi.
Elsku amma, takk fyrir allar þær
stundir sem við áttum með þér og
allar þær minningar sem við eigum
um þig núna sem við munum varð-
veita alla ævi.
Þín barnabörn
Rakel, Bryndís og Birgir.
Fallegi fjörðurinn minn, Álfta-
fjörður við Ísafjarðardjúp, skartar
bara sól í minningunni. Barnssálin
býr að fyrstu gerð að sagt er og
þannig er það í minningu minni um
veru mína í Súðavík sem barn á
sumrin og reyndar æði oft síðan.
Ein af sterku stoðunum í þessari
minningu er Sigga föðursystir mín
sem jarðsett er í dag. Hún ásamt
ömmu Margréti og öllum hinum
hugsuðu ávallt um krakkahrúguna
og velferð þeirra. Þegar ég sest nið-
ur og hugsa um Siggu frænku mína,
sem ég leit ávallt upp til, þá koma at-
vikin og minningarbrotin upp og
keppast við að komast á blað hvert af
öðru. Ég sé Siggu fyrir mér með öll
börnin sín og alltaf var pláss að fá að
sofa. Ég man lyktina af rabarbar-
asultunni, hún gerði þá bestu í heimi.
Ég man eftir drekkutímunum, allaf
alls kyns kökur. Ég man þegar hún
sætti liðið þegar við vorum að rífast.
Ég man þegar hún hvatti okkur til að
fara út að leika eða veiða. Ég man
þegar hún kom í heimsókn að vestan.
Ég man þegar hún var að koma úr
vinnunni í frystihúsinu. Ég man svo
þegar við seinna komum í heimsókn
vestur með börnin okkar hvað hún
tók vel á móti okkur. Í dag er talað
um ofurkonur, þetta var ofurkona
síns tíma, kjörin oft kröpp, þægindin
af skornum skammti, oftar en ekki
þreytt eftir langan vinnudag, aldrei
kvartað og tími fyrir alla og bros.
Svona vil ég muna Siggu frænku
mína. En lífshlaup hennar væri
sennilega efni í heila bók og lífið fór
ekki alltaf um hana mjúkum hönd-
um. Hún missti föður sinn ung og fór
í fóstur. Systkinin voru fjögur, þrjú
þeirra fóru í fóstur en eitt varð eftir
hjá móður þeirra. Þau eru nú öll lát-
in. Seinna giftist amma mín aftur og
á einn son, Kjartan Geir, sem býr í
Súðavík. Hjónaböndin hennar Siggu
urðu þrjú og börnin fimm. Erfiðasti
kaflinn í lífi hennar er án efa þegar
hún sá á eftir eiginmanni og syni sem
drukknuðu með Freyju frá Súðavík.
Hún kvartaði ekki þrátt fyrir að
missa heyrn að miklu leyti eftir áfall-
ið. Hún kaus að lifa í sínum heimi síð-
asta árið.
Hún var alltaf tíguleg og falleg
kona sem mér þótti afar vænt um og
vil minnast hennar með þessum fáu
orðum. Blessuð sé minning hennar.
Hafðu þökk fyrir allt sem þú gerðir
fyrir mig og mína, elsku Sigga mín.
Við Helgi sendum innilegar samúð-
arkveðjur til allra þinna.
Sigríður Gróa Kristjánsdóttir.
Í dagsins önnum dreymdi mig
þinn djúpa frið, og svo varð nótt.
Ég sagði í hljóði: Sofðu rótt,
þeim svefni enginn rænir þig.
En samt var nafn þitt nálægt mér
og nóttin full af söngvaklið
svo oft, og þetta auða svið
bar ætíð svip af þér.
Og þungur gnýr sem hrynji höf
mitt hjarta lýstur enn eitt sinn:
Mín hljóða sorg og hlátur þinn,
sem hlutu sömu gröf.
(Steinn Steinarr.)
Amma Sigga kvaddi þennan heim
82 ára að aldri. Nóttin var friðsæl er
hún fór og snjókorn féllu hægt af
himnum ofan.
Amma var dugleg, sterk og ákveð-
in kona. Ég átti góðar stundir með
ömmu Siggu í Hnífsdal þegar ég var
yngri, við skruppum gjarnan til Bol-
ungarvíkur í sund, röltum í búðina,
eða fórum í bíltúr með afa Jóakim.
Ég minnist ömmu í eldhúsinu, bæði á
Bakkaveginum í Hnífsdal hér áður
fyrr og Tjarnalundinum þar sem hún
bjó síðustu ár. Hún var iðin við
bakstur og aðra matseld og var iðu-
lega til heimabakað kaffibrauð hjá
ömmu Siggu og afa Jóakim og líkt og
margur annar taldi hún nei ekki svar
og tíndi fram ýmislegt úr búrinu, allt
frá heimalöguðum sultum að vínar-
brauði, og bauð gestum sínum.
Ömmu þótti gaman að hannyrðum
og fengu sennilega öll barnabörn og
barnabarnabörn lopaleista frá ömmu
einhvertímann á lífsleiðinni. Eftir að
hún flutti til Akureyrar árið 1996
sótti hún gjarnan ýmsar aðrar hann-
yrðir í Víðilundi, leirlist, bútasaum
og aðrar tómstundir og rann afrakst-
urinn út úr höndum hennar líkt og
um verksmiðjustarfsemi væri um að
ræða og munu minningar um ömmu
lifa áfram í þeim hlutum.
Amma hefur nú fengið friðinn og
þakka ég henni samfylgdina. Bless-
uð sé minning þín, amma mín.
Selma Dögg
Okkur systurnar langar til að
minnast ömmu Siggu. Hún var sam-
býliskona afa okkar, Jóakims Páls-
sonar. Hún kom inn í líf okkar þegar
við vorum tveggja ára. Amma Sigga
var okkur alltaf kær. Á uppvaxtarár-
um okkar í Hnífsdal var lífið ljúft og
öruggt. Amma og afi á næsta horni
og alltaf stutt til ömmu að fá sér
hressingu eftir útileiki dagsins. Rak-
el besta vinkona okkar og barnabarn
ömmu Siggu fluttist til Hnífsdals
þegar við vorum sex ára. Þá hafði
amma samband við okkur og bað
okkur að vera góðar við Rakel sína,
en hún átti sérstakan stað í hjarta
hennar. Við systurnar tókum þetta
hlutverk okkar mjög alvarlega og
urðum við óaðskiljanlegar eftir það.
Það var ýmislegt brallað saman.
Alltaf stóð húsið á Bakkavegi 4 okk-
ur opið. Þar var farið í leiki út um allt
hús, og aldrei varð amma þreytt á
þessum uppátækjum okkar. Frekar
naut hún þess að hafa líf í kring um
sig og undirbjó kaffibrauð fyrir okk-
ur og lagði fallega á borð eins og
höfðingjar væru að koma í kaffi.
Amma Sigga var mikil húsmóðir og
dugleg kona, heimili þeirra var ávallt
snyrtilegt og vel við haldið. Ömmu
féll nánast aldrei verk úr hendi, ef
hún var ekki að elda eða baka þá
voru prjónarnir teknir upp.
Elsku amma, við þökkum þér alla
þá hlýju sem þú sýndir okkur og fyr-
ir að hafa hugsað svona vel um afa
okkar þann tíma sem þið bjugguð
saman. Minning þín mun ávallt lifa í
hjörtum okkar.
Gabríela og Anna Að-
albjörnsdætur.
Sigríður Sigurgeirsdóttir eða
Sigga eins og við kölluðum hana hóf
búskap með afa Jóakim í Hnífsdal
nokkrum árum eftir að Gabríela
amma okkar lést. Á þeim tíma vorum
við systkinin á viðkvæmum aldri og
áttum oft skjól á Bakkaveginum hjá
ömmu og afa. Þegar Sigga kemur
svo inn í okkar líf vorum við feimin
og óörugg en fundum fljótt að við
vorum ávallt velkomin hjá henni.
Sigga og afi áttu góð ár saman þar
til afi lést árið 1996, en þá flutti hún
norður til Akureyrar og hittumst við
sjaldnar eftir það. Við áttum þó góð-
ar stundir með Siggu er hún dvaldi í
Súðavík á sumrin síðustu árin. Í
Súðavík kunni hún best við sig og
verður jarðsett þar í dag.
Með þessum fátæklegu orðum
viljum við þakka Sigríði samfylgd-
ina. Fjölskyldu hennar og aðstand-
endum öllum sendum við okkar inni-
legustu samúðarkveðjur.
Agnes, Karl, Ásgeir
og fjölskyldur.
✝
Elsku eiginmaður minn, faðir okkar og tengdafaðir,
KÁRI VIÐAR ÁRNASON,
Hallbjarnarstöðum,
Tjörnesi,
varð bráðkvaddur mánudaginn 22. janúar.
Útför hans fer fram frá Húsavíkurkirkju þriðjudag-
inn 30. janúar kl. 14.00.
Fyrir hönd aðstandenda,
Fanney Sigtryggsdóttir,
Árni Viðar Kárason,
Sigrún Hulda Káradóttir, David Cook.
✝
Móðir okkar,
LILJA GARÐARSDÓTTIR,
Sporðagrunni 8,
Reykjavík,
lést á líknardeild Landspítalans í Kópavogi fimmtu-
daginn 25. janúar.
Harpa Árnadóttir,
Magnea Árnadóttir,
Garðar Árnason.
✝
Ástkær eiginkona mín,
THEÓDÓRA ARNDÍS BERNDSEN,
lést á Heilbrigðisstofnuninni á Blönduósi fimmtu-
daginn 25. janúar.
Útförin verður auglýst síðar.
Fyrir hönd fjölskyldunnar,
Knútur V. Berndsen.
✝
Hjartkær eiginkona mín,
EDITH DAM RAGNARSSON,
lést á Landspítalanum mánudaginn 22. janúar sl.
Útförin fer fram frá Víkurkirkju í Mýrdal fimmtudag-
inn 1. febrúar kl. 14.00.
Fyrir hönd barna, barnabarna og langömmubarna,
Reynir Ragnarsson,
Vík í Mýrdal.