Morgunblaðið - 19.05.2007, Blaðsíða 29

Morgunblaðið - 19.05.2007, Blaðsíða 29
MORGUNBLAÐIÐ LAUGARDAGUR 19. MAÍ 2007 29 Eftir Bergþóru Jónsdóttur begga@mbl.is Hann er hispurslaus,raunsær, talar hreintút, og er bless-unarlega laus við til tilgerðarhógværðina sem hrjáir marga listamenn. Nei, Dimitri Hvoro- stovsky er ekki feiminn við að tala um vinsæld- ir sínar og velgengni, og engum þarf að blandast hugur um að innstæða sé fyrir slíku tali hjá söngvara sem nýtur jafnmikilla vin- sælda og hann. Hvoro- stovsky er einfaldlega einn allra besti bari- tonsöngvari samtím- ans. Nú er hann kominn hingað með eistneska píanóleikaranum Ivari Ilja, og flytur okkur rússnesk sönglög, þar á meðal hina gríð- arfallegu Söngva og dansa dauðans eftir Mússorgskí. Og við er- um sannarlega heppin, því þótt Hvorostovsky sé eftirsóttur og gríð- arvinsæll óperusöngv- ari, þá finnst honum ekki síðra að syngja á einsöngstónleikum, þar sem nándin milli tón- listar flytjenda og áheyrenda er miklu meiri. Líður eins og ég sé risaeðla „Þótt óperan og stærri tón- leikar hafi yfirtekið söngferil minn, þá reyni ég alltaf að eiga einhvern tíma afgangs fyrir ein- söngstónleika, þótt ekki sé nema í örfá skipti á ári. Mér finnst ómögulegt að þetta skuli hafa æxlast svona, en staðreyndin er nú bara sú, að ljóðatónlistin geld- ur þess að tónleikahús hafa æ minna fé til tónleikahalds, og það er meiri áhætta fyrir þau að bjóða upp á ljóðatónlist heldur en aðra vinsælli tónlist. Fólk er ekki eins spennt fyrir ljóðatónleikum í dag og áður var, en það er ekki bara það. Það eru æ færri listamenn sem nenna að leggja það á sig að eiga í handraðanum prógramm fyrir einsöngs- eða einleiks- tónleika. Mér líður stundum eins og ég sé risaeðla í þessari grein tónlistarinnar, því ég er einn fárra óperusöngvara sem vilja halda fast í þá hefð að vera jafn- vígir á ljóðasönginn.“ Hvorostovsky talar um kreppu klassísku tónlistarinnar; hljóm- sveitir og tónleikahaldarar veðji miklu frekar á viðburði sem hafa skemmtunina að leiðarljósi; list- rænt gildi og listræn upplifun sé í öðru sæti. „Þetta á bæði við um Bandaríkin og Evrópu. Framlög til menningar og lista eru stöðugt að minnka, og úrræðið sem tón- leikahaldarar hafa er að tjalda því sem víst er að selst vel.“ Hvorostovsky er hvorki mærð- arlegur né tregafullur þegar hann talar um þetta – svona er einfald- lega raunveruleikinn. En samt sem áður kveðst hann ætla að standa áfram föstum fótum í hefðinni, og kallar það glæp, ef ljóðasöngurinn liði undir lok. „Já, það væri glæpur af verstu sort. Það sem ég geri er að halda mínu striki og syngja einsöngs- tónleika þegar ég mögulega get. Hitt er svo annað mál, að ég fæ stöðugt spennandi og áhugaverð hlutverk í óperunni að glíma við, og það er það sem ég lifi fyrir. Ég neita því ekki að ég er eftirsóttari sem óperusöngvari en ljóðasöngv- ari. En vissulega er hægt að sam- ræma þetta tvennt.“ En hvers má sín lítið lag, and- spænis sívinsælum óperuaríum? „Það er nú það. Sönglagið er svo sterkt í mannskepnunni – þetta er hefð okkar allra – alls staðar. Og klassísku tónskáldin, – líka óp- erutónskáldin, sömdu lítil falleg lög, sem hafa glatt fólk óendanlega. Það er undir okkur sjálfum komið hvernig við geymum þennan arf og hvernig við höldum honum lifandi. Einsöngstónleikar eru fyrir mig eins konar tilraunastofa, þar sem ég get reynt mig við ýmislegt í túlkun og tækni sem kemur að not- um á óperusviðinu. Ég hef aldrei nokkurn tíma reynt að fela þetta, og vil hafa tónleika mína sem eins konar one man show – „svona geri ég“. Á einsöngstónleikum hefur maður miklu meira svigrúm til að bæta sig, til að impróvisera og til að þroskast. Þessi seigla í mér snýst því líka um faglega forvitni mína, um það hvers ég er megn- ugur, en auðvitað snýst þetta þó fyrst og fremst um ánægjuna af því að syngja fyrir fólk. Ég er þekktur um allan heim, fólk þekkir nafn mitt og ég er vinsæll. Það gefur mér tækifæri til að vera sá sem ég vil vera, hvað varðar val á verk- efnum.“ Reynir á liti og skugga Hvorostovsky kveðst hafa mikla ánægju af því að undirbúa ein- söngstónleika, og sá undirbúningur geti verið allt öðruvísi fyrir röddina en að undirbúa óperuhlutverk. „Í ljóðasöngnum þarf að láta reyna á fleiri liti, skugga í röddinni og yf- irtóna. Í óperuhúsi þarf allt að vera margfalt stærra í sniðum – líka röddin. Í ljóðunum er túlkunin náttúrlegri; þú getur hvíslað þegar það á við og öskrað ef ljóðið krefst þess. Þú þarft ekki eingöngu að hugsa um að í þér heyrist gegnum hljóm kórs og stórrar hljóm- sveitar.“ Hvorostovsky segir mikinn mun á áheyrendum eftir því hvers konar hefðir og menningu þeir eru aldir upp við, og kveðst ímynda sér að í norðrinu á Íslandi séu áheyrendur svalari og rólegri en til dæmis á Spáni eða á öðrum heitum stöðum. „En ætli þetta velti nú samt ekki fyrst og síðast á söngvaranum, og hvernig honum tekst að kynda mannskapinn með list sinni. En það er nú samt sama hvert maður fer. Það er alltaf fyrsta verkefni listamannsins á tónleikum að skapa traust, skapa stemningu, skapa tengslin við salinn og þetta er mjög ögrandi verkefni. Þetta er enn mik- ilvægara á stöðum sem maður hef- ur sjaldan eða aldrei heimsótt áð- ur. Þarna er ábyrgð listamannsins mikil,“ segir Dimitri Hvorostovsky. Tónleikar eru tilraunastofa Dimitri Hvorostovsky Sönglagið er svo sterkt í mannskepnunni – þetta er hefð okkar allra – alls staðar. Þeir segja réttilega, að mesta púðr- ið fari í það hjá þeim þessa dagana að beina spjótum sínum og reiði að Sjálfstæðisflokknum. Menn þurfi einfaldlega að fá að blása. Síðan taki við ákveðið sorgarferli þar sem framsóknarmenn sleikja sárin. Það verði upphafið að nýju tímabili hjá Framsókn. Flokksmenn og forysta Fram- sóknar viti sem er að flokkurinn fékk herfilega útreið í kosning- unum og tapaði fimm þingsætum. Flokkurinn verði bara að horfast í augu við þá staðreynd, hvort sem útkoman hafi verið verðskulduð eða ekki. Vart þarf að geta þess að framsóknarmenn telja að útreiðin hafi verið óverðskulduð. Flestir viðmælendur úr Fram- sókn líta þannig á að nýtt tímabil sé nú að hefjast hjá Framsókn- arflokknum; tímabil í stjórnarand- stöðu, eftir 12 ára stjórnarsetu, þar sem þau verkefni munu blasa við nýrri flokksforystu að fara í gagn- gera naflaskoðun og endurskoðun. Forystan þurfi fyrst og fremst að efla flokksstarfið um land allt, byggja upp sjálfstraust flokks- manna, leita nýrra leiða og áherslna til þess að efla stuðning við flokkinn í þéttbýli, án þess að vanrækja sín sterkustu vígi, dreifð- ari byggðir landsins. Framsóknarmenn, sama hvar í flokki þeir standa, virðast gera sér fulla grein fyrir því að þeir eiga líf- róður fyrir höndum því flokkur sem ekki nær neinu fylgi í þéttbýlinu hér á suðvesturhorninu, hann eigi enga framtíð fyrir sér. varaformaðurinn, Guðni Ágústsson einfaldlega við formennskunni og situr sem slíkur fram að flokks- þingi. Þetta hugnast Siv engan veg- inn því með því að sitja sem for- maður í ákveðinn tíma, þá mun Guðni, að flestra mati, styrkja stöðu sína mjög fyrir formannskjör. Hann er af flestum talinn standa sterkast að vígi sem formann- skandídat Framsóknar þótt einnig sé rætt um aðra kandídata. Staða Sivjar er engan veginn jafnsterk í dag og hún var fyrir flokksþingið í fyrra. Hún er nú 10. þingmaður Suðvesturkjördæmis, með lélega kosningu; hún verður ekki ráðherra þegar flokksþing kemur saman, líklega seint í haust eða snemma vetrar; og það hefur kvarnast talsvert úr stuðnings- mannaliði hennar og hún átt í erj- um við framsóknarmenn innan eig- in kjördæmis, samkvæmt heimildum Morgunblaðsins. Til dæmis sneri hennar gamli aðstoð- armaður, Einar Sveinbjörnsson, baki við henni. Fleiri kandídatar nefndir Þá eru til framsóknarmenn sem telja að hvorki Guðni né Siv eigi að taka við formennsku í Framsókn- arflokknum. Nú þurfi nýtt blóð, nýja forystu. Er þá m.a. rætt um Birki Jón Jónsson, sem einhverjir telja sig sjá framtíðarforingja í og vilja að Jón segi ekki af sér á mið- stjórnarfundinum heldur sitji fram að flokksþingi. Telja þeir að hægt væri að nota tímann fram að því til þess að undirbúa Birki fyrir slíkan slag. En, frómt frá sagt, telur sú sem þetta ritar að talsmenn þessa séu afar fáir, og að slíkar hug- myndir hafi fallið í grýttan jarðveg, að ekki sé meira sagt. Fullyrt er að Jón Sigurðsson muni aldrei ljá máls á slíkum millileik. Naflaskoðun og reiðilestur Einnig hefur nafn Valgerðar Sverrisdóttur verið orðað og það nefnt að hún, sem vann ákveðinn varnarsigur í sínu kjördæmi, ætti að standa mun betur að vígi en Siv. Ekki er þó talið líklegt að Val- gerður hafi hug á að sækjast eftir formennsku, þótt það sé ekki held- ur útilokað. Framsóknarmenn eru flestir raunsæir og í ágætu jarðsambandi. hennar ekið mið ókn best nnar gefnu að Fram- ja af sér fundi dinn eigi að halda r að stjórn- ekki kjöri engan ann var stjórn og áli um ekki aður. eifingar þar sem un nokk- sig fram Ágústs- ður næst komin á ingi. En ón segir þá tekur dóttir fyrir engan og amt að » Birkir Jón JónssonSumir sjá framtíð- arforingja í Birki og vilja að Jón sitji áfram enn um hríð. Framsókn Morgunblaðið/Sverrir þau Jón Sigurðsson og Siv Friðleifsdóttir eftir að Jón var kosinn formaður Framsókn- ur að teljast að annað slíkt faðmlag þeirra tveggja sé í kortunum. Í HNOTSKURN »Jón Sigurðsson mun segjaaf sér formennsku á mið- stjórnarfundi Framsóknar í júní. »Guðni Ágústsson, varafor-maður mun taka við for- mennsku fram að flokksþingi Framsóknarflokksins. »Framsóknarmenn eru æfirút í Sjálfstðisflokkinn og tala um trúnaðarbrest. »Reiði Framsóknar beinistfyrst og fremst að Þorgerði Katrínu Gunnarsdóttur. »Framsókn telur að það hefðiverið gerlegt, en erfitt að halda stjórnarsamstarfi áfram. »Um hríð efaðist Framsóknum að Barni Harðarson myndi ekki hlaupa út undan sér. En þær efasemdir hurfu. »Fullyrt er að Siv Friðleifs-dóttir sé komin á fulla ferð í að undirbúa þátttöku í for- mannsslag Framsóknar. » Valgerður Sverrisdóttir Hún vann ákveðinn varnarsigur og gæti ef hún vill blandað sér í formannsslaginn. mennsku á miðstjórnarfundi í júní na í Framsókn milli Guðna og Sivjar » Bjarni HarðarsonVar alltaf andvígur áframhaldandi stjórn- arsamstarfi við Sjálf- stæðisflokk, en lofaði stuðningi.
Blaðsíða 1
Blaðsíða 2
Blaðsíða 3
Blaðsíða 4
Blaðsíða 5
Blaðsíða 6
Blaðsíða 7
Blaðsíða 8
Blaðsíða 9
Blaðsíða 10
Blaðsíða 11
Blaðsíða 12
Blaðsíða 13
Blaðsíða 14
Blaðsíða 15
Blaðsíða 16
Blaðsíða 17
Blaðsíða 18
Blaðsíða 19
Blaðsíða 20
Blaðsíða 21
Blaðsíða 22
Blaðsíða 23
Blaðsíða 24
Blaðsíða 25
Blaðsíða 26
Blaðsíða 27
Blaðsíða 28
Blaðsíða 29
Blaðsíða 30
Blaðsíða 31
Blaðsíða 32
Blaðsíða 33
Blaðsíða 34
Blaðsíða 35
Blaðsíða 36
Blaðsíða 37
Blaðsíða 38
Blaðsíða 39
Blaðsíða 40
Blaðsíða 41
Blaðsíða 42
Blaðsíða 43
Blaðsíða 44
Blaðsíða 45
Blaðsíða 46
Blaðsíða 47
Blaðsíða 48
Blaðsíða 49
Blaðsíða 50
Blaðsíða 51
Blaðsíða 52
Blaðsíða 53
Blaðsíða 54
Blaðsíða 55
Blaðsíða 56

x

Morgunblaðið

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Morgunblaðið
https://timarit.is/publication/58

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.