Morgunblaðið - 03.11.2007, Blaðsíða 38

38 LAUGARDAGUR 3. NÓVEMBER 2007 MORGUNBLAÐIÐ
MINNINGAR
Geira var ein af 37
nýnemum sem mættu
á Bifröst haustið 1979,
sumir nýkomnir úr
grunnskóla og jafnvel
ennþá bara 15 ára, sumir á þrítugs-
aldri með smálífsreynslu. Þessi hóp-
ur átti eftir að deila súru og sætu í
nábýli næstu tvo vetur og tengjast
órjúfanlegum böndum.
Geira sannaði sig innan hópsins án
ærslagangs eða sýndarmennsku.
Hún teiknaði lista vel og skraut-
skrifaði svo af bar og var einn af
máttarstólpum listalífsins á Bifröst.
Fíngerð list virtist hennar fag, enda
lagði hún stund á gullsmíði um skeið.
Hún hafði skýra og góða söngrödd
og hefði áreiðanlega gert það gott
sem söngkona ef hún hefði lagt sig
eftir því og ástundað. Þegar hún var
komin upp á svið var hún í eigin
heimi. Söng með ákveðinni, kraft-
mikilli og tónvissri röddu, og ein-
beitti sér. Ekki með læti á sviðinu,
frekar stíf að sjá, en söng svo til full-
komlega.
Hún mátti ekki syngja í Bifróvi-
sion nema sem gestur, af því að hún
hafði verið söngkona í skólahljóm-
sveitinni. Nafn hennar var ekki á at-
kvæðaseðlunum. Hún söng „What’s
the matter baby“ og gerði það hreint
óaðfinnanlega. Sjálfur var ég í söng-
hóp sem tók þátt í keppninni og hafði
boðið ættingjum til að sjá. Að lokinni
keppni vildu ættingjarnir vita af
hverju dökkhærða stúlkan hefði ekki
unnið. Þeim fannst að Geira ætti að
leggja söng fyrir sig.
Eftir Bifröst voru samskipti strjál.
En Bifrestingar vita oftast hvar í
Geirfinna Guðrún
Óladóttir
✝ Geirfinna Guð-rún (Geira)
fæddist á Akranesi
8. júlí 1958. Hún
andaðist 29. október
síðastliðinn.
Útför Geiru fór
fram frá Fríkirkj-
unni í Reykjavík 2.
nóvember sl..
heiminum hinir eru og
hvað þeir hafa fyrir
stafni. Og þótt þráður-
inn slitni í einhvern
tíma er ekki mikið mál
að taka hann upp aft-
ur. Þegar leiðir skör-
uðust, hvort sem það
var á Djúpavogi, á
förnum vegi í Reykja-
vík eða á skipulögðum
endurfundum „gam-
alla“ Bifrestinga, var
hægt að halda áfram
með samtal síðan síð-
ast eins og ekkert
hefði í skorist.
Stundum hittumst við Geira í leið
10 sem af tilviljun. Bæði á heimleið
úr vinnu, ekki alltaf á sama tíma
dags eða sömu daga í viku. Fannst
fyndið að hittast svona oft og á þeim
7 mínútum sem leið okkar lá saman
gátum við uppfært vitneskju hvort
annars um líf hins og haldið áfram
með samtal síðan síðast sem snerist
þá um heimili, fjölskyldu, börn og
vinnu og ekki síst um gamla vini.
Veikindi Geiru urðu okkur um-
ræðuefni fyrir ári við undirbúning 25
ára útskriftarafmælis. Ég sat úti í
garði og horfði á laufin á trjánum og
fugla á grein meðan ég spjallaði við
Geiru í síma um gamla daga og lífið
til þessa. Þetta varð langt samtal þar
sem hún lýsti fyrir mér baráttu sinni
við krabbameinið. Hún lýsti smáum
sigrum og töpuðum orrustum. Þetta
var æðrulaus frásögn konu sem
gerði sér grein fyrir því að stríðið
myndi tapast á endanum. Það var
ýmislegt sem hún vildi gera áður og
vissi að hún næði ekki að klára, en
hún var laus við alla reiði.
Það gaf mér kraft og var endur-
nærandi að heimsækja Geiru eða
hringja í hana síðastliðið ár. Sýn
hennar á lífið og æðruleysi gerði það
að verkum að ýmis eigin vandamál
voru endurskoðuð og léttvæg fundin.
Ég veit að þarna fólst lærdómur sem
mun fylgja mér fyrir lífstíð.
Blessuð sé minning Geiru.
Ragnar Torfi Geirsson.
Það var fyrir fáum árum sem við
kynntumst og fórum að hittast
reglulega, nokkrar sjálfstæðar kon-
ur á besta aldri, og fara í leikhús, á
tónleika, á kaffihús og njóta samver-
unnar. Geira fylgdist vel með því
sem var á döfinni í menningarlífi
borgarinnar enda listamaður af lífi
og sál. Hún tók strax forystu í hópn-
um og átti oftast nær frumkvæðið að
góðri leikhús- tónleika- eða kaffi-
húsaferð. Hún var mjög nösk á að
finna menningarviðburði sem við
hinar hefðum annars látið fara fram
hjá okkur, skipulagði stað og stund
og dreif okkur með sér.
Geira hafði einstaklega góða nær-
veru. Hún var hæglát kona og róleg
og einstaklega góður hlustandi og
var alltaf hægt að leita til hennar
varðandi mál sem lágu okkur á
hjarta. Geira var einnig afar barngóð
kona. Börn löðuðust að rólegu og yf-
irveguðu fasi hennar enda leit hún á
þau sem jafningja. Kaffihúsaferð
með Geiru á sunnudögum var því
spennandi fyrir þau.
Geira var mikill fagurkeri og
smekkkona og hafði afar næmt auga
fyrir góðri hönnun. Hún elti ekki
tískuna en hafði yndi af því að kaupa
sér fallega hluti og föt og það var
endalaust hægt að dást að smekk-
legum klæðnaði hennar, skarti og
skótaui. Hún var einstaklega lagin
að finna fallegasta kjólinn á Lauga-
veginum og flottustu skóna í bænum.
Jafnvel þegar hún var orðin mjög
veik hafði hún unun af því að kaupa
fallega hluti eða dást að fallegri
hönnun og vekja athygli okkar á
henni.
Geira var mikill listamaður og allt
lék í höndunum á henni. Hún var
gullsmiður og afbragðs skrautritari
og var færni hennar fljót að spyrjast
út. Allt þetta smáa og fíngerða heill-
aði hana. Síðasta árið sem hún lifði
fór hún að búa til tækifæriskort fyrir
vini og vandamenn sem voru svo fal-
leg, fíngerð og frumleg að hún ann-
aði vart eftirspurninni.
Geira var einstaklega góður kokk-
ur og naut þess að elda góðan mat og
borða í góðra vina hópi. Matur sem
hún lagaði var ekki aðeins fyrir
bragðlaukana heldur einnig augað;
listaverk sem Geira lagði allan metn-
að sinn í. Við gleymum seint jólasmá-
kökunum sem við fengum að smakka
hjá henni og brauðunum sem hún
bakaði og kom með í matarveislurn-
ar. Uppskriftir frá Geiru, handskrif-
aðar með smáu, fíngerðu letri eru vel
geymdar og verða notaðar aftur og
aftur. Ein af eftirminnilegustu gour-
met matarveislum sem Geira átti
frumkvæðið að var haldin nokkru áð-
ur en hún greindist með banameinið.
Þá skrifaði hún eftirfarandi orð sem
fá mann til að staldra við í lífsgæða-
kapphlaupi og amstri hversdagsins:
Njóttu ilmsins!
Njóttu bragðsins!
Njóttu með höndunum!
Njóttu með augunum!
Njóttu tónlistarinnar!
Njóttu í dag, kæra vinkona, gyðja,
því á morgun er það kannski orðið of
seint.
Njóttu því eins og hver dagur sé
þinn síðasti!
Umfram allt njóttu og vertu til!
Á morgun, njóttu minninganna!
Elsku Geira við njótum minning-
anna og þökkum þér fyrir samfylgd-
ina. Við hefðum svo gjarnan vilja
hafa þig lengur hjá okkur. Við send-
um fjölskyldu og dætrum okkar inni-
legustu samúðarkveðjur.
Kveðjur frá þínum vinkonum,
Elín Haraldsdóttir,
Gunnhildur Heiða Axelsdóttir,
Íris Valgarðsdóttir,
Katrín Þorvaldsdóttir,
Ragnheiður Ármannsdóttir,
Sigrún Guðmundsdóttir,
Soffía Böðvarsdóttir.
Frábær frænka mín og fyrirmynd
hefur lokið baráttu sinni við mein
sem allt of oft er ósigrandi. Ósigr-
andi vegna stjórnleysis í frumuskipt-
ingum og líkaminn verður að tímavél
þó að áform hugans séu önnur. Þó
svo að við vissum í hvað stefndi og
um það hafi verið rætt í rólegheit-
unum þá er söknuðurinn sár og
óréttlætið algert. Geira frænka var
nefnilega ímynd heilbrigðis og
hreysti, alltaf flott, og fitt svo eftir
var tekið. Vafalítið bjó hún að þeim
styrk í veikindum sínum, enda reffi-
leg með buffið.
Það var þó ekki eingöngu líkam-
legt atgervi og meðvitund um heil-
brigt líferni sem gerði hana frænku
mína að fyrirmynd minni. Ekki síður
var það sjálfstæðið, víðtæk kunnátta
til verka og listrænir hæfileikar sem
vöktu aðdáun mína. Sem unglingur
dáðist ég að hugmynd hennar, að
vera eigin umboðsmaður í söngva-
keppni í Samvinnuskólanum á Bif-
röst og að skreppa í heimsferðalag
upp á eigin spýtur. Já, hún var
kjörkuð. Það er því ekki að undra að
mér hafi þótt það merkilegt þegar
frænka mín bauð mér fyrsta launaða
starf mitt, þá 15 ára stelputetur.
Nokkrum árum síðar gætti ég húss
hennar eitt misseri og á þeim tíma
mótaðist vinátta sem stóðst fjarlægð
himins og hafs.
Geira mín, á sínum tíma kallaði
ímynd þín fram það markmið mitt að
verða fertug og fitt og fimmtug og
flott. Þú ert og verður fyrirmynd
mín í svo mörgu. Minningin um ein-
staka frænku er mér kær.
Erla Björk Örnólfsdóttir.
Nú byrgir sólu báran köld,
Bláfögur hefjast næturtjöld,
Liðinna ljós þar vaka,
En friðargeislum máni mær
Mildur um vötn og skóga slær
Og silfrar svörðinn raka;
Móðar,
Hljóðar
Dróttir blunda
Dags til funda,
Sneiddar hörmum,
Faldar Drottins friðarörmum.
(S.Th.)
Þegar við felum Geiru Gunnu
þeim Drottni er gaf hana er margs
að minnast þó árin hennar yrðu alltof
fá.
Í júlí fyrir 49 árum var ég stödd í
eldhúsi gamla bæjarins í Örnólfsdal
þegar Gréta og Óli komu heim með
Geiru Gunnu nýfædda. Þá hraut mér
af vörum: „Vá hvað hún er falleg“.
Ótalin eru þau nýfæddu börn sem ég
hef síðan séð, en ekkert staðist þann
samjöfnuð. En hún var ekki bara fal-
leg heldur afar hæfileikarík, sama
var hvort hún saumaði kápur á dæt-
ur sínar litlar, eldaði mat, sniði til
kort, prjónaði rúmteppi eða ynni við
sitt fag, gullsmíðina. Allt var gert af
slíkri vandvirkni að eftir var tekið.
Geira var afar áræðin og fylgin sér,
lét ekkert aftra sér frá því að ná
settu marki, m.a. fór hún í hin ótrú-
legustu ferðalög kornung. Geira var
trölltryggur vinur vina sinna og ég
mun ylja mér við minningarnar um
litla hnátu sem alltaf var að gera eitt-
hvað: tína ber, vaska upp í gamla
bænum, passa Erlu Björk og svo
ótalmargt annað, ungu stúlkuna
glaðbeittu að leggja út í lífið og kon-
una sem var sí og æ að skapa með
sínum högu höndum og frjóa huga.
Ef Guð lofar mun ég efna það að vori
að tína blágresi og gleym mér ey og
rölta upp á staðinn hennar í Klett-
stíu. Kannski fæ ég Grétu mína með
mér. Allt sem Geira Gunna var mér
og mínum fæ ég aldrei fullþakkað.
Til þín á næturloga leið
ljósvængjum borinn þreytir skeið.
Frá jörðu heimfús hugi –
Samkviðum bjartra sólna her.
Syngur þjótandi um eyru mér.
Á hæstu himinflugi –
Flýgur,
Hnígur
Guðs að stóli,
Geislabóli
Alvalds bjarta,
Eilífi faðir, að þínu hjarta.
(S.Th.)
Líf, Tinnu og ljósinu hennar hon-
um litla Eiði, foreldrum og systkin-
um votta ég samúð mína og minna.
Farðu sæl, fallegust mín.
Ragnheiður á
Sigmundarstöðum.
Elsku besta Geira. Ég var svo
heppinn að kynnast þér þegar ég
byrjaði í leikskóla, tveggja ára gam-
all. Ég er dálítið fatlaður og þarf því
á góðri aðstoð að halda. Ég var svo
lánsamur að þú varst stuðnings-
fulltrúinn minn og við tókum strax
ástfóstri við hvort annað.
Við héldum alltaf góðu sambandi í
gegnum árin en í dag er ég orðinn 13
ára og á að fermast í vor. Þau voru
ófá kaffihúsin, listasöfnin og dóta-
búðirnar í bænum sem við heimsótt-
um saman. Ég passaði mig á því að
vera aldrei óþægur með þér og oft
✝
Ástkær faðir okkar, tengdafaðir, afi og langafi,
BÆRING VALGEIR JÓHANNSSON,
Geitlandi 8,
Reykjavík,
lést á heimili sínu miðvikudaginn 31. október.
Björgvin Ó. Bæringsson, Guðrún H. Guðmundsdóttir,
Stella G. Bæringsdóttir, Jón Hjartarson,
barnabörn og barnabarnabörn.
✝
Elskulegur faðir okkar og bróðir,
HÖRÐUR HUGI JÓNSSON,
Hamraborg 20,
Kópavogi,
lést á Landspítalanum 1. nóvember.
Útförin verður auglýst síðar.
Jón Þór Harðarson,
Ólafur Jóhann Harðarson,
Anna Sigurbjörg Harðardóttir,
Hugrún Harðardóttir,
Elísabet Jónsdóttir,
Birgir Jónsson,
Lilja Jónsdóttir,
Tómas Jónsson.
✝
Elskulegur faðir minn, afi, besti vinur, bróðir og
mágur,
SIGURÐUR ÞORKELL GUÐMUNDSSON
læknir,
Eiðistorgi 13,
Seltjarnarnesi,
andaðist á hjúkrunarheimilinu Sóltúni í Reykjavík
miðvikudaginn 31. október.
Útförin verður gerð frá Neskirkju þriðjudaginn
13. nóvember klukkan 13.00.
Þeim sem vilja minnast hans er bent á minninga-
gjafasjóð Landspítalans og minningasjóð Sóltúns.
Jórunn Th. Sigurðardóttir,
Númi Þorkell, Ingólfur Máni og Theódór Sölvi Thomassynir,
Jónína Steinunn Þorsteinsdóttir,
Ástríður Guðmundsdóttir, Ingvar Emilsson,
Árni Þór Þorgrímsson,
Gylfi Guðmundsson, Ása Hanna Hjartardóttir,
Þorbjörg Guðmundsdóttir, Baldvin Ársælsson,
Gerður Guðmundsdóttir Bjarklind, Sveinn Aron Bjarklind
og aðrir aðstandendur.
✝
Elskuleg móðir okkar,
MARGRÉT BJÖRNSDÓTTIR,
frá Refstað,
nú síðast til heimilis
á hjúkrunarheimilinu Sunnuhlíð,
andaðist 2. nóvember.
Jarðarförin auglýst síðar.
Hildur, Sigrún og Rannveig Káradætur.
✝
Elskulegur eiginmaður minn, faðir okkar og afi,
HJÖRTUR ÞÓR GUNNARSSON,
Grófarseli 26,
Reykjavík,
lést á líknardeild Landspítalans í Kópavogi
fimmtudaginn 1. nóvember.
Útför hans verður gjörð frá Hallgrímskirkju
mánudaginn 12. nóvember kl. 15.00.
Blóm og kransar eru vinsamlegast afþakkaðir. Hinn
látni óskaði þess að þeir sem vildu minnast hans
létu Minningarsjóð Líknardeildar í Kópavogi njóta
þess. Minningarkortin fást í síma 543 1159.
Kristín V. Richardsdóttir,
Ríkharður G. Hjartarson,
Þuríður H. Hjartardóttir
og barnabörn.