Morgunblaðið - 04.11.2007, Síða 44

44 SUNNUDAGUR 4. NÓVEMBER 2007 MORGUNBLAÐIÐ
MENNING
Sölusýning
Ármúla 36 • 108 Reykjavík • Sími 568 3890
SMIÐJAN
Listhús - Innrömmun
Sýning á verkum Einars G. Baldvinssonar
verður opnuð í Smiðjunni-Listhúsi
Ármúla 36, í dag
sunnudag 4. nóv. kl. 15.
Á sýningunni verða olíuverk og vatnslitaverk
frá ferli Einars. Sýningin stendur til 18. nóv.
Allir Velkomnir.
Opið alla virka daga frá kl. 10-18.
Leitum eftir myndumgömlu meistaranna ájólasýningu okkar
ALRÆMD viðbrögð Parísarbúa með
tilheyrandi skrílslátum við frumflutn-
ingi Le sacre du printemps 1913 eftir
hinn þá þrítuga Rússa Ígor Stravins-
kij eru vel kunn og mörkuðu innreið
módernismans í helgustu tónlistarvé
Vesturlanda svo eftir sat. Atvikið
kemur manni stundum til að hugleiða
hversu mikið er að marka síkurteist
klapp Norðurevrópubúa við öllu sem
á borð er borið, meðan sunnar í álfu
er hiklaust púað og þaðan af verra ef
hlustendum mislíkar.
Hitt má til sanns færa að téðar
„Myndir frá rússneskri heiðni“ þeirra
Stravinskíjs og þjóðháttafrumkvöð-
ulsins Nicolasar Roerichs undir ball-
ett Nijinskijs hlutu að verða áheyr-
endum La belle époque
byltingarkennd upplifun. Það kom
reyndar vel fram í kynningum hljóm-
sveitarstjórans á þessum fyrstu tón-
leikum SÍ í nýju röðinni Heyrðu mig
nú!, einkum ætlaðri ungu fólki og/eða
óvönu sígildri tónlist. Aðalstjórnandi
hljómsveitar allra landsmanna lenti
þar sumsé í minnistæðu (en núorðið
bráðnauðsynlegu) æskulýðsfræðslu-
hlutverki Leonards Bernstein, og
minnti á að löngu er orðið tímabært
að endursýna Young Peoples Con-
certs fyrir sjónvarp. Fórst vanda-
samt miðlunarstarfið Rumoni Gamba
ágætlega úr hendi. Minnzt var á flest
sem máli skipti með lifandi hljóð-
dæmum undir örvandi fagmannlegu
yfirbragði – þó svo að 40 mín. sam-
felld kynning á undan heildarflutn-
ingi væri kannski í lengsta lagi og
spurning hvort ekki hefði frekar mátt
skipta henni í tvær styttri lotur með
þeirri seinni fyrir II. þátt verksins,
Fórnina. En það er að vísu einnig list-
rænt álitamál.
Allt um það tókst flutningurinn yf-
irleitt ljómandi vel. SÍ lék af snörpu
kappi og færðu leikur og kynning
heim sanninn um hvað þetta fyrsta
stórverk prímítívisma-forskeiðsins á
undan nýklassísima millistríðsára er í
raun fágað í orkestrun og einfalt und-
ir niðri þrátt fyrir risavaxna hljóm-
sveit. Gamba minntist m.a. á stóran
þátt litháískra og úkraínskra þjóð-
laga í stefjagerð Stravinskíjs (jafnvel
þótt höfundur hafi sjálfur aðeins gen-
gizt við því í háttlægu fagottlínum
upphafsins), enda hefur síðar verið
sýnt fram á fjölda annarra „lána“
hans úr söngarfi vestustu þjóð-
arbrota þáverandi Rússaveldis. Burt-
séð frá óumdeildri snilld Stravinskíjs
kviknaði því óneitanlega sú áleitna
spurning hvort nafnlausar raddir
þjóðanna hafi ekki átt talsverðan þátt
í síðari vinsældum verksins.
Þessi kraft- og æskuþrungna
glæsismíð virtist vel valin til að glæða
áhuga ungs fólks á „síðhærðri músík“
eins og fyrrum hét í dönsku slangri,
enda hefur maður áður haft nokkurn
pata af hylli hennar meðal ungmenna
sem annars aðhyllast mest rokk. Von-
andi hefur þetta nýja framtak SÍ
þannig náð megintilgangi sínum.
Krassandi
klassískt adrenalín
Tónlist
Háskólabíó
Sinfóníuhljómsveit Íslands.
Stjórnandi og kynnir: Rumon Gamba.
Föstudaginn 2. nóvember kl. 21.
Sinfóníutónleikar
Stravinskíj: Vorblótið.
 Ríkarður Ö. Pálsson
Í
mínum huga er Erna lifandi
dæmi um það sem koma
skal í dansheiminum. Hún
er frumlegasti danshöf-
undur sem ég hef kynnst og
hreint ótrúlegur dansari.“ Þannig
lýsir Eric Bernard Ernu Ómars-
dóttur, en hann er einn af stofn-
endum og aðalskipuleggjendum
virtu danslistahátíðarinnar Les
Grandes Traversees. Hátíðin er nú
haldin í sjöunda sinn og búist er við
allt að 9.000 gestum. Erna hefur áð-
ur hlotið fjölda viðurkenninga og
verðlauna fyrir störf sín en með
þessu hefur hún fest sig í sessi sem
einn af virtustu samtímadönsurum
og danshöfundum í Evrópu.
Að sögn Erics er markmið hátíð-
arinnar ekki einungis að sýna verk
heiðurslistamannsins heldur einnig
að varpa ljósi á listrænt umhverfi
hans og innsæi. „Það gerum við með
því að gefa honum eða henni frjálsar
hendur um val á öðru listafólki, um-
gjörð hátíðarinnar og heiti yfir há-
tíðina.“ Það íslenska listafólk sem
Erna valdi með sér eru Gabríela
Friðriksdóttir, Ólöf Arnalds, Kristín
Geirsdóttir, Margrét Sara Guðjóns-
dóttir, Jóhann Jóhannsson, hljóm-
sveitin Reykjavík og Íslenski dans-
flokkurinn. Erlendir listamenn eru
til dæmis dansflokkurinn Rosas,
fjöllistahópurinn Poni collective (þar
sem Erna er einn stofnenda), Matt-
hew Barney, dansararnir og dans-
höfundarnir Mette Ingvarsten, Sidi
Larbi Cherkaoui og Kate McIntosh,
leikstjórarnir Arthur Nauzyciel,
Anaïs, Olivier Spiro og Pierre Couli-
beuf, hljómsveitirnar Tape Tum og
KTL. Verkin eru því alls ekki tak-
mörkuð við dans, eða hvað? Svar
Ernu er lýsandi fyrir afstöðu hennar
til listarinnar.
„Í rauninni er þetta allt saman
dans – og ekki.“ Hún leggur áherslu
á tvö síðustu orðin. „Flest atriðin
myndi fólk ekki flokka sem dans,
jafnvel þótt sum séu sprottin úr
dansheiminum. Allt listafólkið sem
ég hef valið með mér á hátíðina er
fólk sem ég tengist náið eða hefur
hreyft við mér með list sinni. Eins
og mamma (Kristín Geirsdóttir
myndlistarkona) og Gabríela vin-
Að dansa með orðum og
öskra með líkamanum
Erna Ómarsdóttir
verður heiðurslista-
maður á Les Grandes
Traversees dans-
listahátíðinni í Bor-
deaux 11.–18. nóv-
ember. Erna er
smástelpulegur þunga-
rokkari eða harðsvír-
aður dansari, eftir því
hvernig litið er á það.
Svo er hún líka rithöf-
undur, leikkona og
danshöfundur. – En
samt ekki. Hrund
Gunnsteinsdóttir
komst að því að hún er
það sem hún gerir enda
fjalla verk hennar um
lífsins öfga í listrænum
bræðingi.
Morgunblaðið/Brynjar Gauti
Listrænn bræðingur „Það er verið að blanda saman, sulla og hræra,“ segir
Erna Ómarsdóttir, dansari og danshöfundur með meiru.
SÝNING á verkum Hreins Friðfinns-
sonar var opnuð í gær í Listasafni
Reykjavíkur, Hafnarhúsi. Sýningin
er hin sama og var í Serpentine list-
húsinu í Lundúnum og hlaut mikið
lof breskra gagnrýnenda.
Nokkrir gesta sem sóttu opnunina
í gær sjást hér speglast í verkinu
„Án titils (swimmer)“.
Í spegli myndlistarinnar
Morgunblaðið/G.Rúnar