Morgunblaðið - 04.11.2007, Side 51

MORGUNBLAÐIÐ SUNNUDAGUR 4. NÓVEMBER 2007 51
Í ÁSTUM og stríði hefur aðeins
einn rangt fyrir sér. Það er sá sem
tapar. Sama á að breyttu breyt-
anda við í pólitík sem er kannski
sambland af þessu tvennu, ást-
arsjarmör frambjóðenda og hjaðn-
ingavígum keppinauta.
Framsóknarflokkurinn hefur
ekki farið varhluta af hinum kalda
raunveruleika og títt er að almenn-
ingur telji flokk þennan öðrum
flokkum fremur einkennast af spill-
ingu og fyrir vikið talinn hug-
sjónum firrt hagsmunastía. REI-
málið svonefnda hefur ýtt undir
þessa umræðu en ég fjallaði nokk-
uð um þá endileysu að kenna
Framsókn í heild um það mál í síð-
ustu grein. Hér verður horft lengra
í söguna.
Aldraður og því spilltur?
Framsóknarflokkurinn er elstur
íslenskra stjórnmálaflokka, kominn
á tíræðisaldur og hefur marga fjör-
una sopið. Það mun ekki ofmælt að
öll stjórnmálasaga Íslendinga frá
millistríðsárunum sé lituð af þess-
um flokki sem muna má fífil sinn
fegri og hefur komið að allri upp-
byggingu samfélagsins í smáu og
stóru.
Menn geta svo deilt um hvort vel
eða illa hafi til tekist og miðað við
hugmyndir manna um himnaríki er
Ísland svo sannarlega ófullkomið
ríki. En sé horft til annarra þessa
heims ríkja, ungra og gamalla, hef-
ur harla vel til tekist. Gildir þá
einu hvort horft er til hagsældar,
lýðræðisþróunar, menntunar, jafn-
ræðis þegna eða jafnréttis
kynjanna. Ísland 21. aldarinnar er
grundvallað af stórhuga og fátæku
hugsjónafólki sem kom úr frum-
stæðu bændasamfélagi með vonina
eina að vopni. En auðvitað má enn
gera miklu betur.
Aldurinn einn og mikil ítök í ís-
lenskum stjórnmálum duga því illa
til að klína á Framsóknarflokkinn
spillingarstimpli og halda því fram
að flokkur okkar eigi sér engar
hugsjónir. En þar er annað sem
ræður nokkru um stimpilinn.
Engar útópíur
Útópíur kallast framtíðarlönd
þau sem hugsjónamenn eiga til að
smíða í sófum sínum. Frægust í
slíkri smíð eru draumalönd sósíal-
ista sem snerust hvervetna í ver-
öldinni upp í martröð. Eftir stóð þó
að þeir sem draumana áttu voru
taldir miklir hugsjónamenn þar
sem þeir köfðu ofan í gulnuðum
marxismanum.
Á sama tíma og allt eins í dag
hafa frjálshyggjupostular á hægri
kanti trúað á útópíu hins algera
frjálsræðis í efnahagsmálum þar
sem sá sterkasti hefur ætíð sigur
og dreifir silfrinu af góðmennsku
sinni og gróðafíkn til alþýðunnar.
Meðan hvorir tveggja hafa verið
iðnir við að mála upp hita sinna
hugsjóna og ömurleika samtímans
strituðu framsóknarmenn í ís-
lenskri mold án þess að hafa þar
önnur háleitari markmið en að
gera gott sem fyrir var betra –
með brjóstvitið eitt að vopni. Og
hefur orðið vel ágengt meðan hinir
skipta um markmið eins og sokka.
Lítill en samt
valdamikill
Stærstur glæpur
Framsóknarflokks-
ins og sá sem ef til
vill á mest í hinum
þráláta spilling-
arstimpli er þó
smæð flokksins og
mikil völd hans þrátt
fyrir smæðina. Er
þar komið að hinu
gamalkunna að hver
sá sem tapar í kosn-
ingum hefur vitaskuld haft rangt
við!
Nú er það auðvitað
frumskilyrði að flokkur
virði lýðræðislega nið-
urstöðu kosninga. Af
þeirri ástæðu meðal
annars töldum við
margir framsóknarmenn
erfiða göngu inn í
áframhaldandi stjórn-
arsamstarf þrátt fyrir
að ríkisstjórnin sáluga
hafi haldið velli með
eins manns meirihluta.
Um hitt verðum við
ekki sakaðir að vera þar
staddir í öfgalausri miðju íslenskra
stjórnmála að flokkar jafnt í lands-
stjórn sem sveitarstjórnum telja
hag sínum og sinna umbjóðenda oft
og einatt best borgið með sam-
starfi við Framsóknarflokkinn. Það
liggur einfaldlega í því að þar með
ganga menn skynsamlegu með-
alhófi á hönd og það er misskiln-
ingur að Framsóknarflokkurinn
hafi legið hundflatur undir Sjálf-
stæðisflokki í 12 ár. Miklu nær
sanni er að framsóknarmönnum
tókst oftar en ekki að laða fram
það besta og framsóknarlegasta í
Sjálfstæðisflokknum í 12 ára
stjórnartíð þótt oft hefðum við
mátt ná meiri árangri. En um spill-
ingarstimpilinn og leikmenn Fram-
sóknarflokksins mun ég fjalla í
næstu grein.
Spilling í stjórnmálum og aldur stjórnmálaflokka
Bjarni Harðarson skrifar um
Framsóknarflokkinn »… Framsóknarmenní íslenskri mold án
þess að hafa þar önnur
háleitari markmið en að
gera gott sem fyrir var
betra – með brjóstvitið
eitt að vopni!
Bjarni Harðarson
Höfundur er alþingismaður fyrir
Framsóknarflokkinn.