Morgunblaðið - 13.11.2007, Blaðsíða 25

úr bæjarlífinu
MORGUNBLAÐIÐ ÞRIÐJUDAGUR 13. NÓVEMBER 2007 25
- kemur þér við
Kaupa gleraugun í
Glasgow og spara stórfé
Baugsveldið á Íslandi
kortlagt
Netþjónabúin mega ekki
verða ný refabú
12 síðna sérblað um bíla
Útlendingar búa í hest-
húsum og skúrum
Luxor-strákarnir gera
ekki út á kynþokkann
Hvað ætlar þú
að lesa í dag?
Rökkurdagar er nafn á árvissri
menningarhátíð Grundfirðinga sem
stendur yfir um þessar mundir. Að
þessu sinni hefur áherslan verið á
sýningu íslenskra kvikmynda bæði
fyrir börn og fullorðna en auk þess
er boðið upp á mynd- og leiksýn-
ingar, upplestur og tónleika á þeim
tíma sem rökkurdagar standa. Að-
sókn hefur verið mjög góð á kvik-
myndasýningarnar til þessa, alltaf
fullt út úr dyrum, en það skýrist
líka af því að salurinn í Sögu-
miðstöðinni sem notaður er til sýn-
inga tekur ekki mjög marga í sæti.
En hvað um það, þá hafa Grund-
firðingar verið iðnir við að sækja
þær uppákomur sem tengjast
Rökkurdögunum. Á sunnudags-
kvöldið var góður hópur fólks sam-
an kominn á tónleikum hjá Herði
Torfasyni á Hótel Framnesi og
söngvaskáldið fór á kostum og hef-
ur sjaldan verið betri en einmitt
nú.
  
Síldin hefur fundið sér verustað í
Grundarfirði en eins og kunnugt
er orðið fylltist fjörðurinn af síld á
síðasta vetri með þeim afleiðingum
að súrefnisskortur varð í firðinum
svo allur þorskurinn í þorskeld-
iskvíum Guðmundar Runólfssonar
hf. drapst. Síldin hvarf svo úr firð-
inum þegar leið að vori en er nú
komin aftur en nú fylgir síld-
veiðiflotinn á eftir. Grundfirðingar
horfa nú á nótaskipin allt upp í
átta í einu á veiðum á firðinum og
síldinni er mokað upp, hvert skipið
af öðru fær fullfermi af feitri og
fallegri síld og siglir síðan með
farminn austur á land til vinnslu
og er ekki laust við að sumum
Grundfirðingum finnist það hart að
horfa á eftir hverjum farminum á
fætur öðrum hverfa á brott án
þess svo mikið sem einn sporður
komi á land. Gömlu skipstjórnend-
urnir sem muna síldaárin frá því á
árum áður horfa út fjörðinn með
glampa í augum og bölva í leiðinni
framtaksleysi ungu mannanna á
staðnum að drífa sig ekki í að
veiða síldina og hefja vinnslu á
henni í landi.
  
Sögulegur samningur var undirrit-
aður við hátíðlega athöfn í Sögu-
miðstöðinni í síðustu viku. Um er
að ræða samstarfssamning milli
Grundarfjarðarbæjar og Eyr-
byggju – Sögumiðstöðvar en sam-
kvæmt þessum samningi mun
Grundarfjarðarbær leggja Sögu-
miðstöðinni til 4 milljónir króna
árlega fram til ársins 2012 en síð-
an mun samningurinn framlengj-
ast sjálfkrafa um eitt ár í senn
hafi honum ekki verið sagt upp
fyrir 2012. Með þessum samningi
telja forsvarsmenn Sögumiðstöðv-
arinnar að rekstrargrundvöllur sé
tryggður og áfram hægt að halda
við það menningarstarf sem þar
hefur verið hleypt af stokkunum.
„Sögumiðstöðin á að vera
menningarmiðstöð Grundfirðinga
og miðstöð ferðamanna sem
sækja Grundarfjörð heim, hún á
að miðla sögu héraðs og þjóðar og
veita ferðamönnum haldgóðar
upplýsingar um þjónustu og af-
þreyingu á svæðinu. Þá á hún að
bjóða gestum sínum fræðslu og
leiðsögn á nýstárlegan og per-
sónulegan hátt í umhverfi sem
áhugavert og nærandi,“ segir í
stefnupunktum stjórnar Sögu-
miðstöðvarinnar.
GRUNDARFJÖRÐUR
Gunnar Kristjánsson fréttaritari
Morgunblaðið/Gunnar Kristjánsson
Sögumiðstöð Frá undirritun samstarfssamningsins í Sögumiðstöðinni í
síðustu viku. Þau Björg Ágústsdóttir, formaður stjórnar, og Guðmundur
Ingi Gunnlaugsson bæjarstjóri undirrita hér samninginn og á bak við þau
má sjá Inga Hans Jónsson, forstöðumann Sögumiðstöðvarinnar.
Hjálmar Freysteinsson yrkir íupphafi vetrar:
Tindilfættur tíminn er
tekur engin hliðarspor,
nú er kominn nóvember
á næsta leiti aftur vor.
Pétur Stefánsson bætir við:
Veðurblíða úti er,
– ekkert rok að viti.
Nú í byrjun nóvember
er níu stiga hiti.
Þá Sigmundur Benediktsson:
Ei þó vetur ybbi hvoft
er ’ann stundum dimmur,
hann er líka æði oft
illvígur og grimmur.
Og Davíð Hjálmar Haraldsson:
Vorið fjarri okkur er
með álftasöng og rekla.
„Nú er kominn nóvember“
og næði til að hekla.
Loks Hólmfríður
Bjartmarsdóttir:
Það vor sem fjarri okkur er
allir prísa og lofa.
Nú er bara nóvember
og næði til að sofa.
pebl@mbl.is
VÍSNAHORNIÐ
Nú er
kominn
nóvember
sem ung og vel upp
alin frænka, tæp-
lega sex ára að
aldri, var með hon-
um í för. Hún hafði
orð á þessu drasli
og sagðist alltaf fara
með poppið í rusla-
tunnuna, og skildi
að sjálfsögðu ekkert
í því af hverju aðrir
gerðu ekki slíkt hið
sama. Þetta litla ljós
í myrkrinu gefur
okkur vonandi ein-
hverja von um að
snyrtilegri kynslóð
sé að vaxa úr grasi.
Ummæli frænkunn-
ar gáfu Víkverja
a.m.k. tilefni til að
herða á uppeldi sinna barna.
Talandi um myrkur þá hefðu Sam-
bíómenn nú alveg mátt kveikja ljósin
í lok sýningarinnar, erfitt var að
finna fatnað og annað hafurtask, svo
ekki síst minnst á ruslið sem frænk-
urnar þrjár ætluðu sko ekki að skilja
eftir sig. Víkverji ætlar rétt að vona
að ljósin séu ekki kveikt til að ruslið
fari framhjá fólki. Það ætti í raun að
skylda kvikmyndahúsagesti til að
taka til eftir sig, eða þá að rukka sóð-
ana um sérstakt tiltektargjald svo
þeir vakni til lífsins.
Annars sést þessi umgengni land-
ans víðar en í kvikmyndahúsum.
Víkverji sá jeppaeiganda á rauðu
ljósi um helgina henda út kókdós
eins og ekkert væri. Íslendingar eru
sóðar – ekki allir en of margir.
Víkverji brá sér íbíó á barnasýn-
ingu um helgina,
myndina Íþróttahetj-
an í Sambíóunum í
Álfabakka. Fín mynd
og ekkert út á hana að
setja. Fullur salur og
góð stemmning. Popp
og kók og allur pakk-
inn, eftirvænting og
spenna í hverju andliti.
En í hvert sinn sem
Víkverji fer í bíó, og
það er nú ekki oft, þá
undrast hann alltaf
jafn mikið sóðaskap
kvikmyndahúsagesta.
Í raun merkilegt að
kvikmyndahúsa-
eigendur leggi í kostn-
að við að hafa einhver alvöru gólf-
efni, þeir gætu alveg eins prófað að
láta fólk ganga á ómúruðu steingólf-
inu eða hafa rimla eins og í beljubás-
um. Poppið liggur úti um allt eins og
hráviði, sælgætisbréfin og gosglösin
og það er algjör hending ef sést til
fólks fara með rusl í þartilgerð ílát.
Ekki var skortur á þeim í salnum en
flest voru þau tóm.
Starfsfólk kvikmyndahúsa á alla
samúð Víkverja fyrir að þurfa að
þrífa upp þennan ósóma, og ekki var
að sjá að fullorðna fólkið reyndi að
hafa vit fyrir börnunum. Ruslið er
greinilega orðið það mikið að starfs-
fólkið kemst ekki yfir að hreinsa það
á milli sýninga, og lætur sennilega
eina góða hreinsun duga í lok dags.
Víkverji hefur orð á þessu hér þar
 


víkverji skrifar | vikverji@mbl.is