Morgunblaðið - 30.03.2008, Side 21

brot af Guði!
MORGUNBLAÐIÐ SUNNUDAGUR 30. MARS 2008 21
„Ég syng lög frá landinu mínu, valsa,
tangó, flamingó, þjóðlög. Ég kann
líka mikið af lögum sem sungin eru á
leikskólum hér. Ég fékk bók með ís-
lenskum lögum þegar ég byrjaði að
vinna á leikskóla. Skemmtilegasta
lagið finnst mér:
„Þrír litlir apar
sátu upp í tré.
Þeir voru að stríða krökkunum,
þau ná ekki mér.“
Elba syngur takfast þetta fjörlega
lag og leikur með þannig að skyndi-
lega er íslenskur vetur langt fjarri en
sól og sumar í sjónmáli í stofunni.
„Það á að viðhafa hreyfingar og
horfa á börnin meðan sungið er,“ seg-
ir hún svo alvarleg að söngnum lokn-
um. En hún kveðst ekki blanda söng í
spænskukennsluna. „En ég er samt
með mikinn húmor í kennslunni,“
segir hún. „Ég kenni hóp af öldr-
uðum og þar segir fólkið: „Elba er
svo mikil leikkona.“ Málfræðin er svo
erfið að ég leyfi mér að gera að gamni
mínu til að létta efnið.“
Ekki kveðst Elba ennþá hafa eign-
ast íslenska vinkonu. „Ég myndi
frekar segja að ég hafi átt kollega –
félaga,“ segir hún og verður nú hugs-
andi á svip.
„Mín besta vinkona er spænsk og
kennir spænsku eins og ég,“ bætir
hún við.
Kvenréttindi og Senjórítuskóli
„Ég er sammála mörgu því sem Ís-
lendingar setja á oddinn. Ég er til
dæmis mjög hrifin af viðhorfi þeirra
til kvenréttinda. Konur hafa frelsi
hér. Þær hafa bæði miklu meiri rétt-
indi og frelsi hér heldur en í Perú.
Þær segja kannski: „Mig langar til að
fara í framhaldsnám í Danmörku,“ og
svo gera þær það. Í Perú gengur
þetta öðruvísi fyrir sig, draumar
þeirra uppfyllast miklu sjaldnar. En
konur í Perú ráða þó því sem þær
vilja innan fjölskyldunnar. Þar finnst
mér fallegt hvað foreldrar njóta mik-
illar virðingar. Ég ber ennþá mikla
virðingu fyrir því sem foreldrar mín-
ar sögðu. Fólk í Perú myndi aldrei
segja við foreldra sína: „Það kemur
mér ekki við!“ eða „ég geri bara það
sem mér sýnist,“ eins og sumir ung-
lingar gera hér. Þegar eldri dóttir
mín komast á unglingsár fór ég með
hana til Perú. Þar kom ég henni fyrir
í hálft ár hjá systur minni sem er
læknir og svo sendi ég hana í senjór-
ítuskóla. Þar var henni kennt að sitja,
ganga og tala á þann hátt sem viðeig-
andi er.
Hún kom mjög ánægð til baka og
sagðist skilja mig miklu betur. Hún
er nú í sambúð, á barn, er í skóla og
er mjög dugleg stúlka. Hún segist
ætla að ala barn sitt upp eins og hún
var alin upp og ef það gangi ekki ætli
hún að senda það til Perú.
Við Magnús keyptum fyrir nokkr-
um árum hús í Perú. Ég segi alltaf
við dætur okkar: „Stelpur, farið þið
til Perú og blandið saman menning-
unni þar og þeirri íslensku.“
Ég hef sagt þeim margt frá æsku
minni og uppvexti í Perú. Ég er öðru-
vísi en íslenskar mæður. Ég er ekki
mjög ströng en ég vil að börn og ung-
lingar hlusti á fullorðna. Svo taka
þau sínar ákvarðanir sjálf. Ég tók
mína ákvörðun sjálf. Pabbi vildi að
ég lærði lögfræði en ég vildi verða
kennari. Auðvitað hlustaði ég á hann,
en svo tók ég mína ákvörðun. Og ég
hef alltaf sagt að þótt ég myndi fæð-
ast tíu sinnum myndi ég alltaf vilja
verða kennari. Foreldrar kynna leið-
irnar – en börnin velja svo sína leið.
Ég vildi ekki að dætur mínar gistu
hjá vinkonum sínum. Þeim fannst
þetta leiðinlegt. Ég sagði: „Við skul-
um tala saman.“ Ég útskýrði fyrir
þeim að ég þekkti ekki fjölskyldurn-
ar sem þær vildu gista hjá, né heldur
hvort foreldrarnir væru heima.
Magnús var fyrst ekki sammála
mér en þegar stelpurnar fór að sýna
vanvirðingu þá bað hann mig fyr-
irgefningar. Nú segir hann: „Börnin
eiga að taka það besta frá Íslandi og
það besta frá Perú.“
Úr menntaðri millistétt
Elba kveðst koma úr millistétt.
„Þetta fer ekki eftir peningum. Fólk
getur verið stórríkt en ekki notið
virðingar. Svo getur það verið lítt
efnað en af góðri og öruggri fjöl-
skyldu og notið virðingar.
En fátækin er hræðileg hjá sumu
fólki í Perú. Ég álít að fólk eigi ekki
að eiga börn ef það getur ekki séð
þeim fyrir mannsæmandi húsnæði
og kjörum.
Faðir minn var bakari og átti bak-
arí, mamma var heima og hugsaði
um heimilið og okkur börnin. Við
fengum öll menntun, hvert við sitt
hæfi. Mörg okkar eru kennarar, en
svo er læknir í hópnum og hermaður.
Það sem mér líkar best á Íslandi
er að það ríkir hér friður og öryggi.
Svo finnst mér fólkið hér fallegt.
Mamma kom til Íslands og sagði: „Ef
ég væri ung myndi ég giftast á Ís-
landi, það eru svo sætir karlmenn
þar.“
Hún var hrifin af Magnúsi og góð
við hann. Tengdamamma mín var
góð við mig sem fyrr sagði, en hún dó
því miður alltof fljótt.“
En hvernig skyldi Elbu hafa geng-
ið að læra íslensku?
„Ég fór aldrei í skóla til að læra ís-
lensku. Ég lærði bara af þeim sem
voru í kringum mig. Sonur minn var
eldfljótur að læra íslensku. Á einu og
hálfu ári talaði hann eins og inn-
fæddur. Það var tekið viðtal við hann
vegna þess hve góða íslensku hann
talaði. Honum gekk vel í skóla og er
nú í doktorsnámi í efnafræði hér á Ís-
landi.
Börn Elbu eru nú öll orðin upp-
komin. Elsta barnið, sonurinn Carlos
sem hún eignaðist í Perú, fæddist
1975, er í sambúð með spænskri
stúlku og á eina dóttur. Dætur Elbu
og Magnúsar eru Rannveig Elba,
sem fæddist 1989, hún er einnig í
sambúð og á son, og yngst er Berg-
lind Björg, fædd 1991sem enn er í
foreldrahúsum.
Börn Magnúsar af fyrra hjóna-
bandi eru sonur og dóttir. Sonurinn á
tvö börn. Hann og fjölskylda hans
koma oft til Elbu og Magnúsar.
Hefur heimþrá í báðum löndum
„Á sumrin erum við í Perú í húsinu
okkar. Magnús elskar Perú og vill
búa þar. Kannski enda ég aftur í
Perú þegar við förum á eftirlaun,“
segir Elba.
„En það yrði þó erfitt. Ég myndi
sakna barna og barnabarna. Ég vil
njóta samvista við þau. Satt að segja
hef ég heimþrá í báðum löndunum.
Þegar ég er hér langar mig til Perú
en þegar ég er þar sakna ég margs
frá Íslandi.“
Ég spyr Elbu að lokum hvort hún
sé trúuð?
„Ég er kaþólsk, bið bænir og hef
kennt börnunum mínum bænir. En
ég læt þau sjálf um það að finna
hvort Guð er til. Stundum hugsa ég
um hvernig örlög mín hafa orðið. Það
síðasta sem ég ætlaði mér var að yf-
irgefa landið mitt og fólkið mitt. Ég
hafði það gott og hafði komið mér vel
fyrir. Þegar ég var komin hingað í
alls konar störf hugsaði ég stundum:
„Hvað er ég að gera?“
En ég treysti Guði og Magnúsi –
og þó fyrst og fremst sjálfri mér. Ég
trúi því að í hverri manneskju búi
brot af Guði. Þaðan kemur kraft-
urinn í fólk. Það á að treysta sjálfu
sér og vera fullvisst um að það geti
gert það sem það vill gera. Ég bið
Guð að gefa mér vit fyrir sjálfa mig,
manninn minn og börnin mín – og til
þess að geta lifað í þessu landi – Ís-
landi.“
gudrung@mbl.is
Systkini Þarna er Elba yst til vinstri ung með fjórum
systkinum sínum.
Brúðhjón Þau Elba og Magnús giftu sig hjá borg-
ardómara í Lima hinn 12. apríl 1988.
Kennarinn Elba í miðju nemenmda sinna úr menntaskólanum í Lima. Hún
kenndi þar sálfræði og heimspeki um tíu ára skeið.
» Það sem mér líkar
best á Íslandi er að
það ríkir hér friður og
öryggi. Svo finnst mér
fólkið hér fallegt.
Mamma kom til Íslands
og sagði: „Ef ég væri
ung myndi ég giftast á
Íslandi, það eru svo sæt-
ir karlmenn þar.“
Hörkutól
Samsung M110 farsíminn er nýjasta verkfærið í
verkfærakassann. Honum er pakkað inn í sterk-
byggða umgjörð sem er bæði ryk- og rakavarin
(IP54) og hann er fullur af notadrjúgum aukabúnaði.
Samsung M110 – er sannkallað hörku tól.
VGA ljósmyndavél Ryk- og rakavarinn (IP54)
Bluetooth Innbyggður hátalari
Stereó FM-útvarp Vasaljós
– með rykgrímu, hjálm og vinnuvettlinga
Fæst í helstu símaverslunum landsins
Heildsöludreifing og þjónusta:
Skútuvogi 12c