Morgunblaðið - 15.05.2008, Blaðsíða 33

annaðist líka frágang á kyrtlum og
öðru því sem þurfti fyrir athöfnina.
Guðrún sá einnig til þess að kirkja
væri reiðubúin fyrir athafnir með
blómum og kertum með mikilli snyrti-
mennsku.
Guðrún tók virkan þátt í starfi
Kvenfélags Kjósarhrepps og öðrum
félagsmálum í sveitinni. Guðrún var
glæsileg kona og geislaði af henni
innri fegurð og hlýju sem einkenndi
alla hennar framgöngu. Hún stóð ætíð
þétt við bakið á bónda sínum og var
umhugað um velferð fjölskyldunnar
og samferðamanna sinna. Guðrún var
í miklum metum hjá sveitungum sín-
um sem kunnu vel að meta rausn
hennar og hlýju. Við eldri Kjósverjar
kveðjum Guðrúnu með virðingu og
þökk með þeirri vissu að ungu prest-
hjónin ganga nú á ný á vit vorsins,
hlýju og bjartra daga.
Við fjölskyldan að Eyjum II send-
um fjölskyldu Guðrúnar innilegar
samúðarkveðjur, minningin lifir.
Guð blessi minningu Guðrúnar
Guðmundsdóttur.
Magnús Sæmundsson.
Sem börn óskuðum við þess oft að
geta verið nær ömmu til að geta notið
enn fleiri gleðistunda en við urðum að-
njótandi með henni á sumrin. Ég ólst
upp í Englandi ásamt fjórum systk-
inum mínum og mamma reyndi að
fara með okkur til Íslands eins oft og
mögulegt var til að dvelja hjá ömmu.
Amma bjó fyrstu 27 ár mín í Grænat-
úni og við hlökkuðum mikið til sumr-
anna þegar til stóð að fara til Íslands.
Við vorum sótt á flugvöllinn og réðum
okkur ekki fyrir spennu síðasta spöl-
inn til ömmu. Amma bauð þá öllum
hinum börnum sínum sjö ásamt
barnabörnum og skarinn tók þar á
móti okkur. Þá bauð amma upp á
bestu kökur sem ég hef nokkurn tíma
fengið á ævinni.
Amma var mjög gestrisin og gef-
andi. Mamma sagði mér oft frá mikl-
um gestamóttökum á Reynivöllum
þegar hún ólst þar upp. Hún sagði frá
öllum girnilega bakstrinum hjá ömmu
og við furðuðum okkur oft á því
hvernig hún kom þessu í verk ásamt
öðrum skyldum. Hún opnaði hús sitt
fyrir okkur á sumrin og við dvöldum
hjá henni allt að tvo mánuði á sumrin.
Hún virtist aldrei þreytt á okkur og
var ávallt leið þegar við fórum. Það
var alltaf svo notalegt á heimili ömmu
og mér leið alltaf eins og heima hjá
mér. Ég dáðist að grænu fingrunum
hennar og sagði vinum mínum í Eng-
landi oft með stolti frá öllum fallegu
blómunum í húsinu hennar ömmu,
sem áttu sinn þátt í að gera það ein-
staklega notalegt. Þá fannst mér allt-
af jafnsérstakt að fylgjast með ömmu
prjóna og horfa á fingurna hreyfa
prjónana með ógnarhraða. Þegar hún
sendi okkur fallegar peysur til Eng-
lands sagði ég öllum með stolti að
þessa peysu hefði hún amma mín
prjónað sjálf. Við systkinin töluðum
ekki mikla íslensku. En þegar við sát-
um saman á kvöldin og amma las dag-
blaðið sitt eða horfði á sjónvarp var
mikil nálægð í þögninni.
Amma var þungamiðja fjölskyld-
unnar og dró alla saman af stóru til-
efni eða á hátíðum. Með yfir 30 barna-
börn í húsinu gekk oft mikið á en
ekkert kom ömmu úr jafnvægi. Hún
lét ekkert trufla sig sem ekki var
ástæða til að hafa áhyggjur af. Þess
vegna leið okkur alltaf vel hjá henni.
Þó að við ættum erfitt með að tala við
hana voru það tveir hlutir sem við
skildum mjög vel, ástúð hennar og
skopskyn. Við elskuðum að sjá hana
brosa og hlæja og sjá skoplegu hliðar
lífsins en það gerði hún oft. Oft hlógu
mamma og amma saman að einhverju
skoplegu. Þá óskaði ég þess að geta
skilið að hverju þær hlógu.
Þótt við byggjum í Englandi mundi
amma alltaf eftir okkur um jól og af-
mæli og við hlökkuðum til að fá frá
henni flott og góð páskaegg um hverja
páska. Allt þetta sýndi okkur hve hug-
ulsöm amma var. Ég dáðist alltaf að
orku hennar og jákvæðni. Mér fannst
alltaf merkilegt að hún skyldi vinna
þar til hún var 79 ára. Hún var vön því
að vinna mikið og þá dyggð innprent-
aði hún fjölskyldu sinni. Við systkinin
erum þakklát fyrir fallegt líf ömmu og
fyrir hamingjuna sem hún gaf okkur.
Indira, Ester, Sara,
Adam og Pravin.
MORGUNBLAÐIÐ FIMMTUDAGUR 15. MAÍ 2008 33
✝ Jón MagnúsGunnlaugsson
fæddist 4. ágúst
1926 á Vallholti á
Dalvík. Hann ólst
þar upp og einnig á
Akureyri. Hann lést
sunnudaginn 4. maí
sl.
Foreldrar hans
voru hjónin Gunn-
laugur Sigfússon, f.
12.1. 1884, d. 26.7.
1959, og Sigríður
Sigurðardóttir, f.
28.12. 1892, d. 25.6.
1970.
Jón Magnús var næstyngstur af
5 systkinum en þau voru Njáll,
Hulda, Sigfús og Gunnar. Þau eru
öll látin. Bræðrabörn Jóns Magn-
úsar eru Elín Sigríður, Arnór og
Gunnlaugur Sigfúsbörn.
Jón Magnús
kvæntist Nínu Sól-
veigu Markússon
hinn 19. júní 1971.
Jón Magnús fór
ungur til náms í
flugvirkjun í Banda-
ríkjunum og starf-
aði sem flugvirki
hjá Flugfélagi Ís-
lands, Loftleiðum
síðar Flugleiðum.
Hann starfaði tíma-
bundið í öðrum
löndum, m.a. í Bi-
afra og Saudi-
Arabíu Hann fór á eftirlaun 1993.
Aðaláhugamál þeirra hjóna
voru ferðalög bæði innanlands og
utan, einnig höfðu þau mikla
ánægju af golf- og skíðaiðkun.
Útför Jóns Magnúsar fer fram
frá Langholtskirkju í dag kl. 15.
Í dag kveðjum við Jón frænda, föð-
urbróður okkar. Jón var næstyngst-
ur af fimm börnum afa okkar og
ömmu en varð þeirra elstur. Sigfús
faðir okkar var sá eini af þeim systk-
inunum sem átti börn og nutum við
þess að vera einu börnin í föðurætt-
ina. Í æskuminningunni er Jón
frændi sveipaður ævintýraljóma.
Sem flugvirki í millilandaflugi ferðað-
ist hann til framandi landa sem okkur
bara dreymdi um eða lásum um og
sáum ekki fyrr en við komumst á
menntaskólaaldurinn þegar við fór-
um sjálf að ferðast. Suma þeirra
staða eigum við líklega aldrei eftir að
sjá, eins og til dæmis Biafra. Það var
líka mikið ævintýri að fá að fara upp á
Keflavíkurflugvöll og sjá flugvélarn-
ar í návígi og að keyra inn í flugskýli í
stórri millilandaflugvél.
Þegar Jón kom úr ferðum sínum
færði hann okkur oft gjafir og út-
lenskt sælgæti, sem á þessum tímum
var fáséð, og fyrir áramótin fengum
við bræður kraftmikla kínverja. Þá
sprengdum við ásamt öðrum flugeld-
um í heimsóknum okkar á Meistara-
velli hjá Jóni og Nínu um áramót.
Þegar menntaskólaárin liðu og al-
vara lífsins tók við hjá okkur systk-
inunum með námi erlendis hittum við
Jón og Nínu sjaldnar en það kom oft-
ar en ekki fyrir að á flugferðum okk-
ar milli landa birtist flugfreyja fær-
andi hendi með gjafir eða góðgæti frá
Jóni frænda og Nínu.
Við systkinin eignuðumst fyrir
skömmu æskuheimili föður okkar,
Vallholt á Dalvík sem afi okkar
byggði og pabbi og Jón ólust upp í
sem ungir drengir ásamt systkinum
sínum. Þar hanga á vegg myndir af
afa og ömmu ásamt börnunum sínum
fimm og þar mun minning þeirra
allra lifa.
Við systkinin færum Nínu okkar
innilegustu samúðarkveðjur.
Elín, Arnór og Gunnlaugur.
Í dag kveðjum við Jón Magnús
Gunnlaugsson en hann var kvæntur
Nínu, kærri frænku minni.
Jón var góður maður, sérstaklega
barngóður og ljúfur í allri viðkynn-
ingu.
Jón og Nína hafa verið með okkur
á öllum stærri dögum í lífinu, þau
töldu það ekki eftir sér að koma aust-
ur yfir heiðina í öll barnaafmælin á
Búrfelli. Sama hvort það var á fal-
legum sumardegi eða að vetri til.
Ég minnist margra góða stunda,
ein af mínum skemmtilegustu minn-
ingum er þegar Jón spilaði á gítarinn,
amma á píanóið og Óli á mandólínið.
Þá iðaði allt af lífi og kátínu.
Ég man hvað mér þótti gaman sem
lítilli hnátu að fá að vera viðstödd
brúðkaupið þeirra, þetta var allt svo
fallegt og þau glæsileg brúðhjón.
Það eru margar góðar minningar
sem eru dýrmætar, það er ómetan-
legt að eiga góða að og er ég þakklát
fyrir að hafa átt Nínu og Jón að öll
þessi ár. Nína sinnti Jóni af alúð þeg-
ar heilsu hans fór að hraka og sem
ávallt varð hún til að létta lund þótt
lífsróðurinn væri þyngri en fyrr.
Hugur minn er hjá Nínu á þessari
stundu og vona ég að allar góðu
minningarnar gefi henni styrk á erf-
iðum tímum.
Við fjölskyldan þökkum Jóni góða
samfylgd og biðjum Nínu Guðs bless-
unar og ástvinum öllum. Blessuð sé
minning Jóns Magnúsar Gunnlaugs-
sonar.
Laufey Böðvarsdóttir.
Flestir í flugheiminum hér á Ís-
landi þekktu Jón undir nafninu Jón
Newman og var hann ætíð kallaður
svo af okkur vinnufélögunum.
Newman-nafnið festist við hann þeg-
ar hann var í námi á sínum tíma í
Bandaríkjunum fljótlega eftir seinna
stríð, en svo vildi til að kennarinn
hans, sem hafði örugglega verið að
gantast, spurði bekkinn, hver þessi
nýi maður væri svo íslensku skóla-
strákarnir sem voru með honum voru
ekki lengi að festa þetta nafn í sessi.
Sumir síðari tíma menn héldu jafnvel
að þetta væri ættarnafn hans.
Ég undirritaður átti því láni að
fagna að vinna með Jóni á Fluglín-
unni hjá Flugleiðum í áraraðir og get
ég sagt að menn eins og hann voru
vandfundnir. Það var aldrei að finna
styggð í honum og lundarfarið alltaf
þægilegt. Sérstaklega man ég eftir
því að aldrei þurfti að bíða eftir hon-
um ef verk var að vinna. Jón var alltaf
fyrstur á vettvang þegar flugvélar
komu erlendis frá til að spyrja flug-
mennina og kanna hvort eitthvað
væri sem þyrfti að dytta að áður en
flugvélin færi í næsta flug.
Það má segja með sanni að það eru
ekki margir sem höfðu jafn langan
starfsferil að baki í flugheiminum og
Jón en hann var rétt um tvítugt þeg-
ar hann hóf nám í flugvirkjun í
Bandaríkjunum, og ef ég man rétt þá
var það um 1948, svo það voru æði
mörg ár að baki þegar hann hætti að
vinna. Það væri áreiðanlega efni í
heila bók ef saga hans yrði skrifuð í
ljósi þess hve margar flugvélateg-
undir hann hafði lært um og unnið
við, en þetta var allt frá gömlu flot-
flugvélum Loftleiða með stjörnu-
hreyflum ásamt, Grunnman, DC3,
DC4, DC6 og Canada air sem við
kölluðum Monster vegna afkasta-
getu. En svo kom þotuöldin og
breyttir tímar með DC8-unum ásamt
Boeing-þotunum 737 og 757, sem eru
notaðar enn í dag hjá Flugleiðum, svo
það má segja að Jón hafi tekið þátt í
allri flugflórunni eins og hún var frá
upphafi þegar stórhuga þeirra tíðar
menn byrjuðu á millilandaflugi til
dagsins í dag hjá Flugleiðum. Jón var
einn af frumherjum flugsins og verð-
ur minnst sem slíks í sögu okkar.
Við Guðrún viljum votta eiginkonu
Jóns, Nínu, sem hefir líka unnið í
mörg ár hjá Flugleiðum, okkar
dýpstu samúð og ég veit að við allir
sem unnum með Jóni berum hlýhug
til Nínu hans Jóns, eins og við sögð-
um alltaf, en hún var okkur hjálpar-
hella án þess að þekkja okkur alla
þegar spurningar voru um farmið-
abókanir, og við ekki fáir sem höfum
leitað til hennar yfir árin og alltaf
sömu þægilegheitin í svörum.
Valdimar Samúelsson.
Jón Magnús
Gunnlaugsson
Útför ástkærrar eiginkonu minnar og móður okkar,
NORU S. KORNBLUEH,
verður gerð frá Fossvogskirkju mánudaginn
19. maí kl. 15.00.
Blóm og kransar vinsamlega afþakkaðir en þeim
sem vilja minnast hennar er bent á
www.womenforwomen.org
Fyrir hönd ættingja og vina,
Óskar Ingólfsson,
Mikhael Aaron Óskarsson,
Aron Ingi Óskarsson.
✝
Ástkær eiginkona mín, móðir, tengdamóðir, amma
og langamma,
NANNA MAGNÚSDÓTTIR,
Borgabraut 4,
Hólmavík,
verður jarðsungin frá Hólmavíkurkirkju laugardag-
inn 17. maí kl. 14.00.
Hrólfur Guðmundsson,
Magnús Bragason,
Elfa Björk Bragadóttir, Úlfur Hentze Pálsson,
Valdimar Bragi Bragason,
barnabörn og barnabarnabörn.
✝
Ástkær móðir mín, tengdamóðir og amma,
ÞÓRUNN JÓNSDÓTTIR,
hjúkrunarheimilinu Eir,
sem andaðist sunnudaginn 11. maí, verður
jarðsungin frá kirkju Óháða safnaðarins,
mánudaginn 19. maí kl. 11.00.
Blóm og kransar vinsamlegast afþakkaðir en þeim
sem vilja minnast hennar er bent á Félag Aðstandenda
Alzheimersjúklinga (FAAS) sími 533 1088.
Sigríður Sigurðardóttir, Pétur Pétursson,
Sindri Þór Steingrímsson, Stefanía Ósk Pétursdóttir.
✝
Ástkær eiginkona mín, móðir okkar, tengdamóðir,
amma og langamma,
ERLA PÁLSDÓTTIR,
Kjarrheiði 1,
Hveragerði,
lést á heimili sínu fimmtudaginn 8. maí.
Útförin hefur farið fram í kyrrþey að ósk hinnar
látnu.
Helgi Harðarson, Yuangkam Harðarson,
Hjörtur Lárus Harðarson, G. Svava Guðmundsdóttir,
Ingibjörg Pála Harðardóttir, Þórður Rúnar Þórmundsson,
Lilja Hafdís Harðardóttir, Frank Þór Franksson,
barnabörn og barnabarnabörn.
✝
Elskulegur eiginmaður minn, faðir okkar, tengda-
faðir, afi og langafi,
JÚLÍUS GUÐLAUGSSON,
Efra Hofi,
Garði,
lést á Heilbrigðisstofnun Suðurnesja sunnudaginn
11. maí.
Útförin verður auglýst síðar.
Ellen Einarsdóttir,
börn, tengdabörn, barnabörn og barnabarnabörn.
✝
Ástkæra eiginkona mín,
ELSA KRISTINSDÓTTIR,
lést fimmtudaginn 17. apríl á Droplaugarstöðum.
Útförin hefur farið fram í kyrrþey að ósk hinnar látnu.
Guðmundur H. Indriðason.