Morgunblaðið - 01.06.2008, Side 51

Morgunblaðið - 01.06.2008, Side 51
MORGUNBLAÐIÐ SUNNUDAGUR 1. JÚNÍ 2008 51 Ár er nú liðið síðan kær frændi minn, Elís Stefán Andrésson, lést. Minning um Ella frænda eins og ég kallaði hann allt- af, er afar sterk. Elli var bróðir föð- ur míns, Jóns, en aðeins hálft annað ár var á milli þeirra bræðra. Ég man frænda minn alltaf glaðan og kátan. Þetta er sterkt í minningunni allt frá barnsaldri til fullorðinsald- urs. Frændi hafði ætíð létta lund sem eflaust styrkti hann í þeim mót- byr sem lífið bauð honum upp á. Ég held að hann hafi getað tekið öllu Elís Stefán Andrésson ✝ Elís StefánAndrésson fæddist á Eskifirði 11. september árið 1932. Hann lést á heimili sínu á Eski- firði 1. júní 2007 og var útför hans gerð frá Eskifjarð- arkirkju 9. júní. mótlæti með bros á vör. Það er góð vöggugjöf og gott kar- aktereinkenni. Menn eins og Elli ylja sam- ferðafólki sínu á lífs- leiðinni með brosi sínu, hlýju og léttri lund. Fjölskyldur for- eldra minna og Ella og Öllu voru nátengd- ar og samrýmdar. Heimili Ella og Öllu stóð okkur systkinun- um alltaf opið og þar var maður velkomin. Samband foreldra minna við Ella og Öllu var byggt á gagnkvæmri virð- ingu og væntumþykju. Samgangur var mikill og þegar eitthvað bjátaði á var ætíð boðin hjálp í orði og verki. Pabbi hefur alltaf borið bróð- ur sínum vel söguna og alltaf var kært á milli þeirra. Ég átti þess kost fyrir stuttu að ræða við pabba um Ella frænda. Pabbi varð tíðrætt um unglingsár þeirra og sterkt sam- band í gegn um árin. Þeir voru sam- rýmdir bræður sem sást kannski best á því að þeir reistu sér saman sín fyrstu híbýli í tvílyftu húsi að Fossgötu 5 á Eskifirði þar sem fjöl- skyldurnar bjuggu saman um langt skeið. Samtals bjuggu þeir bræður á Fossgötunni meira og minna saman í tæp 40 ár. Móðir mín heitin talaði ávallt fallega og innilega um Ella og Öllu og alla þá hjálp sem þau veittu okkar fjölskyldu og ljúfar samveru- stundir. Samband hennar og Öllu var traust og mjög náið. Alla frænka stendur eftir ein og beygð. Hún er hins vegar sterk, dugleg og skynsöm, tekst á við sorg sína af yf- irvegun. Hún missti yndislegan mann sem hún elskaði af lífi og sál. Ást þeirra og virðing á hvort öðru er aðdáunarverð en Alla reyndist manni sínum einstaklega vel. Hún var sannarlega hans stoð og stytta. Alla býr að þeim yndislega fjársjóði að eiga góðar minningar um glæsi- legan, brosmildan og hjartahlýjan eiginmann sem varð henni kær lífs- förunautur. Blessuð veri minning Ella frænda. Jónas Andrés Þór Jónsson Nú þegar Bryndís, móðursystir mín, kveður, er hjarta mitt fullt þakklætis yfir þeirri hlutdeild sem hún hefur átt í lífi mínu. Því hún var svona frænka eins og allar frænkur ættu að vera – og lét sér annt um alla sína ætt- ingja, stóra sem smáa. Bryndís bar skýrt svipmót fjölskyldu sinnar frá Ísafirði, ósérhlífin og vinnusöm og einstaklega traust og hlý, eins og systkini hennar öll og foreldrar þeirra. Öll mín uppvaxtarár var Bryndís órjúfanlegur hluti tilveru okkar systkinanna, enda voru hún og móðir mín einu systurnar sem bjuggu hér fyrir sunnan og sam- band þeirra mikið. Aldrei fór milli mála hve vænt henni þótti um okk- ur systurbörn sín. Það sýndi hún á margan hátt, ekki síst með áhuga og umhyggju og ýmiss konar hugs- unar- og hugulsemi. Og hjá henni átti ég ellefu ára gömul mitt athvarf meðan móðir mín lá nokkra mánuði veik á sjúkrahúsi. Þó að Sigga og Tóta, dætur hennar, hafi aðeins verið nokkurra mánaða gamlar var samt hjartarúm hjá frænku minni, bæði fyrir mig og ömmu mína, sem dvaldi hjá dóttur sinni meðan hún leitaði sér lækninga hér fyrir sunn- an. Álagið hlýtur að hafa verið mik- ið þegar amma veiktist skyndilega eina nóttina og lést á sjúkrahúsi næsta dag. Þetta voru þungir dag- ar, en mitt í sinni sorg gleymdi Bryndís ekki systurdóttur sinni og sýndi henni þá nærgætni og hlýju sem ekki gleymist. Um leið og ég votta systkinum hennar, börnum og barnabörnum mína dýpstu samúð, kveð ég mína góðu frænku með virðingu og þökk og bið algóðan Guð að taka hana í fang sitt og blessa að eilífu. Guðrún Edda. Ég mun alltaf minnast þess hversu gott var að koma í hlýjuna og elskulegheitin hjá þér og afa á Vesturbrúninni, hvort sem það var smástopp eða til lengri tíma. Ég minnist þess alltaf hvað allir voru alltaf velkomnir til þín og afa og hvernig þú passaðir að manni liði alltaf sem best. Þegar maður kom á Vesturbrúnina passaðir þú alltaf að rúmfötin væru hrein og mjúk með góðum ilmi, og alltaf fékk maður að lúra á mjúku dýnunni inni hjá þér og afa, og alltaf breiddir þú yfir mig og blessaðir mig fyrir háttinn, afi lá og spjallaði við mig um heima og geima, á meðan sast á rúmstokkn- um og last blöðin þar til maður sofn- aði. Svo varstu alltaf vöknuð manna fyrst svo þú gætir haft smátíma fyr- ir sjálfa þig og auðvitað smurt brauð og haft tilbúið þegar ég og afi vöknuðum, þú varst sannkallaður engill í ömmuformi og þannig mun ég alltaf minnast þín, elsku amma mín. Þín nafna Bryndís Bjarnar. Ég má til með að minnast minnar elskulegu móðursystur, Bimbý, með nokkrum fátæklegum orðum. Heimurinn er virkilega fátækari án hennar. Frá því ég var pínulítið stúlku- barn dvaldi ég oft í hvítu höllinni hennar á Vesturbrún . Það var alltaf jafn yndislegt að vera hjá Bimbý frænku, en ég man að mínum barnshuga var hún mér sem önnur yndisleg mamma og þótti ég mjög lukkuleg að eiga tvær Bryndís Ingibjörg Einarsdóttir ✝ Bryndís Ingi-björg Ein- arsdóttir fæddist á Ísafirði 27. febrúar 1934. Hún lést á Hjúkrunarheimilinu Skjóli hinn 25. apríl 2008. Jarðarför Bryn- dísar fór fram frá Áskirkju 2. maí sl. yndislegar mæður. Enda kom hún alltaf fram við mig sem eitt af sínum börnum. Ég er langyngst systkina minna og því voru tvíburadætrurn- ar Sigga og Tóta sem systur mínar! Ég hélt reyndar lengi vel að þær hétu báðar Sigga Tóta og Bimbý með sinni al- kunnu glettni rifjaði það oft upp þegar ég kom hlaupandi til hennar hrópandi: „Sigga Tóta lemja Siggu Tótu!“ Bimbý sýndi mér alla tíð sína óendanlegu umhyggju og hlýju. Það var svo notalegt að koma til hennar! Ég átti alltaf að koma inn eldhús- megin en ekki gestamegin: ,,Þú ert aldrei gestur hjá mér, Anna Karen mín.“ Og hvað hún gat verið natin og þolinmóð við okkur börnin. Það gat verið gassagangur í mér og tvíbura- systrunum sem voru bara nokkrum mánuðum eldri en ég. Stundum þurfti Bimbý að hvessa sig en þá því fylgdi alltaf bros og blíða. Ég kveð hana Bimbý, elsku „mömmu“ mína, með tárum og trega. Hún var svo sterk í huga mér undanfarnar vikur bæði í vöku og draumi. Mig tekur svo sárt að vegna veik- inda minna gat ég ekki sýnt henni og endurgoldið umhyggju hennar. Hún eyddi allri ævi sinni í að sinna öðrum en sjálfri sér og ég var svo mikið að vona að hún fengi að njóta elliáranna í hvíld, með börn- unum sínum og barnabörnum. Hún átti það svo skilið en hún var þrotin kröftum, lúin. Ég ætlaði að hringja frá Spáni fyrir nokkrum vikum í hana Tótu og biðja hana að skila því til mömmu sinnar, hversu mikið mér þætti vænt um hana og hvað hún var mér mikils virði, en ég náði því ekki og það var sárt. En ég veit að hún vissi það, jafn vel og ég vissi hvað henni þótti vænt um mig. Tárin eru farin að hrynja svo að ég fer að enda þessi litlu skrif. En elsku Bimbý mín, ég veit að þú ert á fallegum stað. Ef einhver er í himnaríki þá býr Bimbý þar í hvítri höll og pabbi minn kíkir til hennar í pönnsur. Ég syrgi með ykkur systkinum, Tótu, Siggu og Valdimar, barna- börnum og eftirlifandi elskulegu systkinum Bimbýjar. Hún var einstök kona og átti mikla umhyggju og ríkulega hlýju að gefa sem ég var svo lánsöm að njóta. Fiðrildi bleikvængja, fljúgðu af blómi, sestu á þá hönd, er þú hittir hvítasta. – Spyrja mun hún þig mjúkri röddu: Kemur þú að utan úr köldu regni? Horfið er glit þitt, gullinflögra, og silfurhreistrið þitt sumarfagra. Svara þú fiðrildi, og til flugs þér lyftu: Kem ég ei að utan úr köldu regni, en áðan hvíldist ég á ungu blómi í hönd þess, er þú heitast unnir. (Jóhann Sigurjónsson.) Ég kveð þig, Bimbý mín, með þessum fallegu orðum: ,,Far þú í friði, friður Guðs þig blessi, hafðu þökk fyrir allt og allt. (V. Briem.) Þín Anna Karen Káradóttir. Okkur langaði að skrifa nokkur orð til að minnast Skúla frænda, baráttu hans við erfið veikindi er nú lokið. Það að þú hafir fengið þennan ill- víga sjúkdóm finnst okkur það ekki sanngjarnt, og erfitt að trúa, þessi hrausti og heilbrigði maður, það passaði ekki en var því miður raun- in. Það eru ófáar minningarnar sem streyma um hug okkar og ekki síst frá því við vorum börn. Þú gafst þér alltaf tími fyrir okkur hvort sem það var til að leika við okkur, hjálpa okkur eða að leyfa okkur að taka þátt í því sem verið var að brasa hverju sinni, enda leið okkur alltaf vel í kringum þig. Þegar við sem börn komum til Sandgerðis á ferðalagi með foreldr- um okkar, var vart búið að stoppa bílinn og faðma ömmu og afa, en Skúli Ragnar Jóhannsson ✝ Skúli RagnarJóhannsson fæddist í Sandgerði 18. nóvember 1952. Hann lést á heimili sínu í Sandgerði 28. apríl síðastliðinn. Útför Skúla var gerð frá Safn- aðarheimilinu í Sandgerði 7. maí sl. við vorum hlaupin til þín og Sollýjar. Í seinni tíð hefur þessum heimsóknum því miður fækkað, en móttökurnar samt alltaf jafn góðar og ekki hægt annað en að líða vel. Orð eru svo lítil þegar margs er að minnast. Við vitum að það verður vel tekið á móti þér á nýja staðn- um, því góðir menn fara á góðan stað. Minning þín lifir í hjörtum okkar allra og með þessum orðum kveðj- um við þig, elsku Skúli. Margs er að minnast, margt er hér að þakka. Guði sé lof fyrir liðna tíð. Margs er að minnast, margs er að sakna. Guð þerri tregatárin stríð. (V. Briem.) Elsku Sollý, Villi, Svava, Hrafn- hildur, Almar og amma guð gefi ykkur styrk og frið á þessum erfiðu tímum. Sveinn, Guðveig, Fanney, Jóhann og fjölskyldur. Skúli Ragnar Jóhannsson er fall- inn frá. Við Reynismenn kveðjum góðan félaga sem svo sannarlega lagði sitt af mörkum til félagsins síns sem og samfélagsins alls. Ég var svo heppinn að fá að kynnast Skúla og þá sérstaklega þau ár sem við störfuðum saman í Íþróttamiðstöðinni. Hann var ein- staklega traustur maður sem bjó yfir miklu jafnaðargeði en einnig léttri lund og það var aldrei langt í brosið. Hann var líka kraftmikill og á stundum voru rólegheitin í Íþróttamiðstöðinni einum of mikil fyrir orkuboltann Skúla. Reynisfélagið skipti Skúla miklu máli og það voru ófá samtölin sem við áttum um alls konar málefni sem tengdust félaginu. Honum fannst eðlilegt að menn legðu sitt af mörkum fyrir félagið sitt og gekk þar sjálfur fremstur í flokki sem fyrirmynd annarra. Á yngri árum lék Skúli knattspyrnu með Reyni og sneri sér síðan að þjálfun yngri flokka. Hann hafði gott lag á því að hvetja ungt fólk til dáða og margir Reynismenn eiga góðar minningar frá æfingum og leikjum með Skúla. Það er söknuður að góðum dreng sem kveður þetta líf allt of ungur. En minningin um Skúla mun lifa og við heiðrum hana með því að leggja okkar af mörkum í starfi Reynis. Fyrir hönd Knattspyrnufélags- ins Reynis vil ég senda fjölskyldu og vinum Skúla innilegar samúðar- kveðjur. Hugur okkar allra er með ykkur. Ólafur Þór Ólafsson formaður aðalstjórnar Ksf. Reynis. Fjölskyldan okkar litla er að eilífu breytt og líf okkar hvers um sig. Samt veit ég að þú ert hér hjá okkur, afi minn, og munt fylgja okkur áfram í ævintýr- um lífsins. Hlusta þolinmóður á samræður um stóra drauma og smáa, væntingar og þrár. Til að taka þátt þarft þú ekkert að segja, bara að kinka kolli og brosa þínu góðlátlega, feimnislega brosi inni í huga okkar, og þar verður faðm- urinn þinn hlýi og trausti þar til við Sveinn Þórir Þorsteinsson ✝ Sveinn ÞórirÞorsteinsson fæddist í Reykjavík 20. desember 1929. Hann varð bráð- kvaddur mánudag- inn 14. apríl síðast- liðinn á Tenerife. Útför Sveins fór fram frá Dómkirkj- unni í Reykjavík 2. maí sl. sjáumst aftur, elsku afi. Þegar líf trés er rofið er tíma þess breytt í hljóð sem að líkist því hálfu, og þegar hljóðið þagnar veit vatnið það eitt að mynd þess býr í því sjálfu. Inni í aflöngu tómi þar sem áður var tré stend ég með steinvölu smáa, og hjartað úr sári þess í hljóði ég sker í vatnið kalda og bláa. Síðan regndropum nætur vísa ég leið og læt yfir moldinni vaka, og þegar tímans þögn hefur runnið sitt skeið kemur vatnið með líf þitt til baka. (H.Á.) Hjördís Árnadóttir. Morgunblaðið birtir minning- argreinar alla útgáfudagana. Skil | Greinarnar skal senda í gegnum vefsíðu Morgunblaðsins: mbl.is – smella á reitinn Senda efni til Morgunblaðsins – þá birtist valkosturinn Minningargreinar ásamt frekari upplýsingum. Skilafrestur | Ef birta á minning- argrein á útfarardegi verður hún að berast fyrir hádegi tveimur virkum dögum fyrr (á föstudegi ef útför er á mánudegi eða þriðju- degi). Ef útför hefur farið fram eða grein berst ekki innan hins til- tekna skilafrests er ekki unnt að lofa ákveðnum birtingardegi. Þar sem pláss er takmarkað getur birt- ing dregist, enda þótt grein berist áður en skilafrestur rennur út. Lengd | Minningargreinar séu ekki lengri en 3.000 slög (stafir með bilum - mælt í Tools/Word Count). Ekki er unnt að senda lengri grein. Hægt er að senda ör- stutta kveðju, HINSTU KVEÐJU, 5-15 línur, og votta þeim sem kvaddur er virðingu sína án þess að það sé gert með langri grein. Ekki er unnt að tengja viðhengi við síðuna. Minningargreinar

x

Morgunblaðið

Direkte link

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Morgunblaðið
https://timarit.is/publication/58

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.