Morgunblaðið - 27.09.2008, Blaðsíða 47

MORGUNBLAÐIÐ LAUGARDAGUR 27. SEPTEMBER 2008 47
BRYNDÍS ÁSMUNDSDÓTTIR
ILMUR KRISTJÁNSDÓTTIR
LÝSING: PÁLL RAGNARSSON / BJÖRN BERGSTEINN GUÐMUNDSSON
BÚNINGAR: ÞÓRUNN E. SVEINSDÓTTIR
LEIKMYND: FINNUR ARNAR ARNARSON
LEIKSTJÓRN: SIGURÐUR SIGURJÓNSSON
TÓNLISTARSTJÓRN: JÓN ÓLAFSSON
HLJÓMSVEIT: GUÐMUNDUR PÉTURSSON, GÍTAR
STEFÁN MAGNÚSSON / BÖRKUR HRAFN BIRGISSON, GÍTAR
INGI BJÖRN INGASON, BASSI
KRISTINN SNÆR AGNARSSON, TROMMUR
FRUMSÝNT 3. OKTÓBER 2008
MIÐASALA Á OPERA.IS, MIDI.IS
OG Í MIÐASÖLU ÍSLENSKU ÓPERUNNAR.
SÍMI MIÐASÖLU: 511 4200. WWW.OPERA.IS
Miðasala
S. 545 2500
www.sinfonia.is
■ Í dag kl. 17.00
Bandarískt brass - kristaltónleikar í
Þjóðmenningarhúsinu
Málmblásarakvintettinn Sönglúðrar Lýðveldisins leikur
fjölbreytta og krassandi efnisskrá með amerísku ívafi.
Verk eftir Áskel Másson, George Gershwin og fleiri kappa.
Sönglúðrar Lýðveldisins eru Eiríkur Örn Pálsson, Einar St.
Jónsson, Emil Friðfinnsson, Sigurður Þorbergsson og Tim
Buzbee.
■ Fimmtudagur 2. október kl. 19.30
Í austurvegi - Tónlist innblásin af austurlenskri
Gamelantónlist
■ Föstudagur 3. október kl. 21.00
Heyrðu mig nú - Gamelan
Málmblásarakvintettinn Sönglúðrar Lýðveldisins leikur
fjölbreytta og krassandi efnisskrá með amerísku ívafi.
Verk eftir Áskel Másson, George Gershwin og fleiri kappa.
Sönglúðrar Lýðveldisins eru Eiríkur Örn Pálsson, Einar St.
Jónsson, Emil Friðfinnsson, Sigurður Þorbergsson og Tim
Buzbee.
STOÐIR ERU AÐALSTYRKTARAÐILI
SINFÓNÍUHLJÓMSVEITAR ÍSLANDS
„ÞÓTT það kosti mig lífið mun ég
þegja.“ Þetta heyrðist Nedda, ein að-
alpersónan í óperunni Pagliacci,
syngja á frumsýningunni um síðustu
helgi, þegar eiginmaður hennar vildi
fá að vita hver ástmaður hennar
væri.
Segja má að þetta hafi orðið að
áhrínsorðum. Sólrún Bragadóttir er í
hlutverki Neddu og á þriðju sýning-
unni, á fimmtudagskvöldið, þagði
hún allan tímann. Engu að síður kom
hún fram en skilaði hlutverki sínu að-
eins með látbragði. Óperugestir gátu
þó lesið það sem hún átti að syngja á
textaskjánum fyrir ofan sviðið og
gátu því fylgst sæmilega vel með.
Ástæðan var auðvitað veikindi.
Sólrún var með raddbandabólgu og
veiktist svo skyndilega að ekki gafst
ráðrúm til að finna annan söngvara
til að hlaupa í skarðið. Þessi uppá-
koma varð þrautalendingin.
Miðað við aðstæður tókst sýningin
furðulega vel. Vissulega voru ýmsir
hnökrar á henni sem hugsanlega
skrifast á taugaóstyrk; samtakaleysi
kórsins og hljómsveitarinnar var t.d.
nokkuð áberandi. Sumir einsöngv-
ararnir, eins og Tómas Tómasson,
voru heldur ekki alltaf í takt við
hljómsveitarstjórann. Fleira ein-
kennilegt átti sér stað sem óþarfi er
að tíunda og í heild var sýningin tölu-
vert fyrir neðan frumsýninguna að
gæðum. En það var ekki við öðru að
búast.
Reyndar var um hálfgerða frum-
sýningu að ræða á fimmtudags-
kvöldið. Auður Gunnarsdóttir var nú
í hlutverkinu sem Elín Ósk Ósk-
arsdóttir var í áður. Auður hefur ekki
sama kraftinn og breiddina og for-
veri hennar; rödd hennar er líka
nokkuð mjó á efsta sviðinu. Hún stóð
sig engu að síður vel í sjálfu sér, söng
hreint og af tilfinningahita. Þannig
náði hún yfirleitt að miðla réttu
stemningunni til áheyrenda.
Kristján Jóhannsson var einnig að
takast á við nýtt hlutverki í þessari
uppfærslu. Hann var nú í aðal-
hlutverkinu í fyrri óperunni, ekki
þeirri síðari, en tvær stuttar óperur
eru sýndar sama kvöldið eins og
kunnugt er. Ég nefndi í fyrri grein
minni um þessa uppfærslu að Krist-
ján hefur gífurlega reynslu; hún var
jafnauðfundin nú. Og þótt rödd hans
sé ekki söm og fyrir 25 árum hefur
hann náðargáfu. Leikur hans var eft-
ir því sannfærandi og það var gaman
að fylgjast með honum á sviðinu.
Sá þriðji sem jafnframt var í öðru
hlutverki var Jóhann Friðgeir Valdi-
marsson. Hann var frábær, rétt eins
og síðast. Hann var nú í aðal-
hlutverki í seinni óperunni og var
óneitanlega stjarna kvöldsins. Söng-
ur hans var magnaður, röddin var
ótrúlega jöfn, bæði á efra og neðra
sviði, í senn hljómmikil, stöðug og
fókuseruð. Enda fögnuðu óp-
erugestir honum ákaft.
Vitaskuld dugði þó ekkert af
þessu. Skuggi veikinda annarrar að-
alsöngkonunnar var of mikill og er
henni hér með óskað skjóts bata.
Vonandi mun Íslenska óperan bæta
við einni sýningu í staðinn fyrir þá
sem hér um ræðir.
Ópera a la John Cage
TÓNLIST
Íslenska óperan
Cavalleria Rusticana eftir Mascagni og
Pagliacci eftir Leoncavallo. Hljómsveit-
arstjóri: Kurt Kopecky. Leikstjóri: Sveinn
Einarsson. Leikmynd: Þórunn Sigríður
Þorgrímsdóttir. Búningar: Helga Björns-
son. Lýsing: Páll Ragnarsson. Söngvarar:
Auður Gunnarsdóttir, Tómas Tómasson,
Alina Dubik, Sesselja Kristjánsdóttir,
Kristján Jóhannsson, Jóhann Friðgeir
Valdimarsson, Sólrún Bragadóttir, Tómas
Tómasson, Alex Ashworth og Eyjólfur
Eyjólfsson. Kór og hljómsveit Íslensku
óperunnar. Fimmtudagur 25. september.
Óperusýning bbnnn
Jónas Sen
ÞEGAR ég var að ganga inn í Salinn
í Kópavogi á laugardaginn frétti ég
af því að Inessa Galante, sem var að
fara að syngja, væri lasin.
Engan lasleika var þó að heyra á
söngkonunni. Frammistaða hennar
var á engan hátt síðri en þegar hún
kom hingað í desember fyrir tæpum
tveimur árum.
Rödd Galante er ótrúleg og býr
yfir sjaldgæfri fegurð. Hún er skær,
hljómmikil, ögn stelpuleg, sem gerir
túlkunina barnslega einlæga. Og
tæknin er fullkomin.
Efnisskráin var að vísu í lág-
stemmdari kantinum, kannski vegna
lasleikans. Sjaldan var farið upp á
kraftmikla hápunkta, tónlistin var að
mestu innhverf og draumkennd.
Eiginlega var það ekki fyrr en í lokin
að söngkonan lét hvessa í músíkinni.
Gaman hefði verið að heyra meiri
breidd í tónlistinni.
Í sjálfu sér var tónlistin þó hríf-
andi fögur. Þarna voru nokkur lög
eftir Rakmanínoff, Tsjajkovskí,
Stradella, Villa-Lobos og fleiri.
Ég held að ég hafi aldrei heyrt
sungið veikt eins fallega og á þessum
tónleikum; nema þá á tónleikum
sömu söngkonu í hittifyrra!
Ég man ekki betur en að á þeim
tónleikum hafi Galante sungið Ave
Maríu eftir Caccini. Það gerði hún
líka núna. Túlkunin var stórkostleg,
ótrúlega tilfinningaþrungin og blæ-
brigðarík.
Óneitanlega var þetta frábær
byrjun á tónleikavetri Salarins.
Töfrakenndur söngur
Jónas Sen
TÓNLIST
Salurinn í Kópavogi
Inessa Galante söng tónlist eftir Rak-
manínoff, Tsjajkovskí, Catalani, Verdi og
fleiri. Jónas Ingimundarson lék með á pí-
anó. Laugardaginn 20. september.
Söngtónleikar bbbbn
BERGÞÓRI Pálssyni og Braga
Bergþórssyni tókst að troðfylla svo
Iðnó á sunnudag að grípa þurfti til
aukastóla. Án þess að draga úr
kunnu aðdráttarafli Bergþórs, hvað
þá að sjá feðga berjast um sviðs-
ljósið, gætu enn ófölnaðar vinsældir
Inga T. Lárussonar (1892–1946)
ugglaust einnig haft sitt að segja.
Enda ekki nema sanngjarnt og eðli-
legt að tónurðir þessa óvenjulagvissa
höfundar lifi áfram með þjóðinni.
Viðtökur áheyrenda voru að sama
skapi hinar hlýjustu. Feðgarnir
skiptu með sér í bróðerni lögum hins
seyðfirzka Orfeifs, auk fjölda dúetta,
og þarf aðeins að nefna á stangli lög
á við Íslands Hrafnistumenn, Vor-
ljóð, Heimþrá, Hrísluna og lækinn,
Það er svo margt eða Ég bið að
heilsa svo rifjist upp fyrir flestum
fjarstöddum (a.m.k. yfir fertugt) um
hvílík góðgæti var að ræða. Auk þess
lék undirleikarinn eitt ósungið dans-
lag, Skottís, sem flestir kannast við í
nikkuútfærslu, af góðlátum sjarma
þótt nokkrir hnökrar bæru vott um
takmarkaða ballrútínu.
Annars var kannski athygliverð-
ast hvað Bragi virtist í mörgu líkur
föður sínum, jafnvel þótt æskubirtan
í rödd hans verðskuldaði raddflokk-
inn „mezzotenór“, væri sá til. M.a.s.
eftirreigði hann á sama hátt og sení-
or – þó ekki væri annað hægt að
segja en hann væri efni í föðurbetr-
ung. Eða, eins og Bergþór viður-
kenndi sjálfur: „Það væri verra ef
hann væri verri!“ Og sízt spilltu ná-
skyld tóngenin fyrir hnífsamtaka dú-
ettunum, sem voru eins og Pétur
Pan að syngja á móti skugga sínum.
Líka í dýnamík – höfuðtónn við höf-
uðtón, brjósttónn við brjósttón, fal-
setta við falsettu.
Ekki stóð sem sagt á undirtektum,
enda samsetning dúettsins vandmót-
stæðileg. Verst er bara, upp á fram-
tíðarsamsöng, hvað raddsviðin tvö
eru innbyrðis nálæg – líklega einum
of fyrir fræga tenór–bassa dúetta
eins og Au font du temple saint úr
Perluköfurum Bizets, eða Sólset-
ursljóð Bjarna Þorsteins. Nema auð-
vitað feðgarnir afsanni það!
Faðir &
betrungur ehf.
Ríkarður Ö. Pálsson
TÓNLIST
Iðnó
Sönglög eftir Inga T. Lárusson. Ein– og
tvísöngur: Bergþór Pálsson og Bragi
Bergþórsson. Þóra Fríða Sæmundsdóttir
píanó. Sunnudaginn 21. september kl.
16.
Söngtónleikar bbbnn
AUGLÝSINGADEILD
netfang: augl@mbl.is eða sími 569 1111