Morgunblaðið - 12.11.2008, Blaðsíða 36

36 Minningar
MORGUNBLAÐIÐ MIÐVIKUDAGUR 12. NÓVEMBER 2008
Nú ert þú kvödd í anda
blíðum
af öllum þeim sem
kynntust þér,
með ljúfa þökk frá liðnum tíðum,
sem lengi er vert að minnst sé hér,
og þó að gröfin hylji hold,
þitt hrós skal vaka ofar mold.
Við trúum því á himna hæðum
nú hólpinn lifir andi þinn,
og eigi völ á unaðsgæðum
sem ekki þekkir heimurinn.
Og allt sem gott hér gjörðir þú
hjá guði launað verði nú.
(Jón Þórðarson.)
Kveðja,
Gísli Antonsson og Gísli
Grímur Gíslason, Danmörku
Elsku amma Gunna.
Þegar við fæðumst er það það eina
sem við vitum fyrir víst að við munum
einhvern tíma deyja. Aldrei er maður
samt undir það búinn þegar kallið
kemur. Eins og þú sagðir svo oft,
„enginn ræður sínum næturstað“. En
nú hefur þú sofnað svefninum langa
og trúi ég því að afi hafi tekið vel á
móti þér. Smellt á þig kossi á kinnina
eins og hann gerði alltaf þegar hann
var á lífi. Þó svo hann væri bara rétt
að skjótast í búð eða að fara inn í rúm
að leggja sig, kyssti hann þig alltaf
bless. Mér fannst það alltaf svo fal-
legt.
Fyrstu árin mín bjuggum við hjá
ykkur afa í Stóragerðinu. Þegar við
fluttum inn í nýja húsið okkar í Njáls-
gerðinu var ég alls ekki sátt við þenn-
an nýja stað. Oft og iðulega sá mamma
á eftir mér stelast yfir móann í átt að
Stóragerðinu, eða hún fékk símhring-
ingu frá ykkur afa með þeim orðum að
það væri kominn lítill gestur til þeirra.
Við barnabörnin sóttum mikið í það
sem krakkar að vera hjá ykkur í
Stóragerðinu. Við gátum dundað okk-
ur endalaust saman inni í gamla eld-
húsi. Okkur fannst allt gamla dótið
svo mikill fjársjóður og pössuðum vel
upp á að ganga alltaf vel frá eftir okk-
ur. Enda komumst við ekki upp með
annað. Ef allir voru stilltir og góðir
Guðrún
Aðalbjarnardóttir
✝ Guðrún Að-albjarnardóttir
fæddist í Reykjavík
10. febrúar 1928.
Hún lést á dval-
arheimilinu Kirkju-
hvoli 20. október
síðastliðinn og fór
útför hennar fram
frá Stórólfshvols-
kirkju 25. október.
áttir þú það oft til að
verðlauna okkur með
smá sælgætismola. Við
þurftum oft að byrja á
því að fá okkur eithvað
að borða þegar við
komum í heimsókn.
Það var bara svo
skrítið að þó svo við
værum nýbúin að
borða þegar við kom-
um vorum við samt al-
veg sársvöng. Okkur
fannst mjólkurglas og
brauð með smjöri
bragðast svo miklu
betur hjá þér en heima hjá okkur.
Mér fannst garðurinn hjá ykkur
afa vera heill ævintýraheimur. Fullur
af trjám og blómum. Inni í gróður-
húsinu þínu voru alls konar blóm og
fallegar rósir. Rósailmurinn á alltaf
eftir að minna mig á þig, elsku amma.
Garðurinn þinn var þínar ær og kýr
og varstu þar nánast öllum stundum
yfir sumartímann. Enda var garður-
inn þinn líka fallegur. Á síðustu ár-
unum fannst þér sárt að geta ekki
sinnt garðinum af fullum krafti, en
líkaminn leyfði það bara ekki. Fjöl-
skyldan reyndi að sameinast í að
sinna því sem þurfti að gera og alltaf
varstu svo þakklát fyrir allt sem fyrir
þig var gert.
Elsku amma, mikið á ég eftir að
sakna þín. Ég mun alltaf eiga ömmu
Gunnu í hjartanu. Ég veit að þér líður
vel og ert glöð með að vera komin til
hans afa.
Undir háu hamrabelti
höfði drúpir lítil rós.
Þráir lífsins vængja víddir
vorsins yl og sólarljós.
Ég held ég skynji hug þinn allan
hjartasláttinn rósin mín.
Er kristalstærir daggardropar
drúpa milt á blöðin þín.
Æsku minnar leiðir lágu
lengi vel um þennan stað,
krjúpa niður, kyssa blómið
hversu dýrðlegt fannst mér það.
Finna hjá þér ást og unað
yndislega rósin mín.
Eitt er það sem aldrei gleymist,
aldrei, það er minning þín.
(Guðmundur G. Halldórsson.)
Þín ömmustelpa
Elísabet Rut.
Elsku langamma
Lítill drengur lófa strýkur
létt um vota móðurkinn,
– augun spyrja eins og myrkvuð
ótta og grun í fyrsta sinn:
Hvar er amma, hvar er amma,
hún sem gaf mér brosið sitt
yndislega og alltaf skildi
ófullkomna hjalið mitt?
Lítill sveinn á leyndardómum
lífs og dauða kann ei skil:
hann vill bara eins og áður
ömmu sinnar komast til,
hann vill fá að hjúfra sig að
hennar brjósti sætt og rótt.
Amma er dáin – amma finnur
augasteininn sinn í nótt.
Lítill drengur leggst á koddann
– lokar sinni þreyttu brá
uns í draumi er hann staddur
ömmu sinni góðu hjá.
Amma brosir – amma kyssir
undurblítt á kollinn hans.
breiðist ást af öðrum heimi
yfir beð hins litla manns.
(Jóhannes úr Kötlum.)
Við eigum eftir að sakna þín, elsku
langamma. Takk fyrir allar samveru-
stundirnar og takk fyrir allan ísinn
sem þú áttir alltaf til í frystikistunni
þinni.
Sigmar Valur, Bryndís Rut
og Lovísa Karen.
Ég heyri ykkur kvaka af kvistum, þrestir,
með klökkum róm, er sumri fer að halla
og blómin visna, blöð af greinum falla
og boða haust, en snjó á jörðu festir.
Þá deyja líka draumar ykkar flestir.
Þá drjúpa tár á líkhjúp hvítra mjalla.
Og hljóma ykkar hryggðin vekur alla,
þið himinbornu skáld og jarðargestir.
(Davíð Stefánsson.)
Hún Guðrún vinkona mín gefur
ekki lengur þröstunum í garðinum
sínum í Stóragerðinu nú þegar vetur
gengur í garð. Hún gengur ekki held-
ur til blómanna, vökvar og gefur
þeim hlýlegt orð. Því Guðrún kvaddi
þetta jarðlíf mánudaginn 20. október,
liðlega áttatíu ára gömul. Vinskapur
tókst með okkur Guðrúnu þegar ég
flutti aftur á Hvolsvöll og gerðist
sveitarstjóri þar, en Guðrún sá um
ræstingar á hreppsskrifstofunni.
Guðrún var sérstök kona. Hún var
staðföst og fátt fékk henni haggað.
Hún hafði ákveðnar skoðanir á
mönnum og málefnum og stutt var í
húmorinn sem stundum gat verið
svolítið beittur og hæðinn. Guðrún
sinnti sínu starfi af kostgæfni og oft
var spjallað yfir kaffibolla og hún
fékk sér eina sígarettu svona til þess
að skerpa hugsunina. Hún sagði mér
eitt sinn frá heimsókn sinni til nýja
læknisins á Hvolsvelli, Guðmundar
Benediktssonar. Hún hafði sagt við
hann að líklega væri best fyrir sig að
hætta að reykja. Þá hafði Guðmund-
ur svarað að bragði: „Það tekur því
nú ekki, Gunna mín.“ Þetta þótti
Guðrúnu gott svar og hún kættist yf-
ir og sagði að líklega væri þetta alveg
rétt hjá honum.
Eftir að ég lét af starfi sveitar-
stjóra kíkti ég stöku sinnum við hjá
Guðrúnu í Stóragerðinu. Þar var
hennar ríki og þar vildi hún vera.
Hún hafði mikið yndi af garðinum
sínum og blómunum og fylgdist með
fuglunum sem áttu þar sitt athvarf.
Fjölskylda hennar fylgdist vel með
henni og högum hennar og var henni
stoð og stytta þegar aldurinn færðist
yfir og heilsu tók að hraka. Guðrún
hafði gjarnan á orði að þegar hún
færi á elliheimilið myndi hún áreið-
anlega deyja. Þar sá hún lengra fram
en við hin. Því hún hafði einungis ver-
ið þrjá daga á hinu ágæta dvalar-
heimili aldraðra Kirkjuhvoli á Hvols-
velli þegar hún sofnaði svefninum
langa. Ég er viss um að nú fylgist hún
með fuglalífi, blómum og mannlífi í
himnaríki.
Aðstandendum Guðrúnar votta ég
mína dýpstu samúð. Blessuð sé minn-
ing hennar.
Ísólfur Gylfi Pálmason.
Ég elska þig elsku amma
mín. Takk fyrir allt það sem
þú hefur gert fyrir mig og
sagt við mig. Takk fyrir allt
saman. Ég sakna þess að
hitta þig ekki aftur.
Þinn
Rúnar Helgi.
HINSTA KVEÐJA

 





 
 



 
  

            
! "# $!% &   '
(!!% 
! $)
(!!*% !! +! (
(!!*% , ( '$ 
(!!*% - $ .! $ 
(!!*% /  0

(!!*% 0  1 !
(!!*% ✝
Innilegar þakkir fyrir auðsýnda samúð og hlýhug
við andlát og útför elskulegrar móður okkar,
tengdamóður, ömmu og langömmu,
SIGURLÍNAR HELGADÓTTUR.
Sérstakar þakkir til starfsfólks á hjúkrunarheimilinu
Eir fyrir velvild og góða umönnun.
Birgir Hjaltason, Bjarndís Sumarliðadóttir,
Helgi Hjaltason, Guðrún Stefánsdóttir,
Björn Hjaltason,
Kolbrún Hjaltadóttir Lovell, John Lovell,
barnabörn og barnabarnabörn.
✝
Ástkær eiginmaður minn, faðir, tengdafaðir, afi og
sonur,
GESTUR SIGURGEIRSSON,
Ystaseli 29,
Reykjavík,
sem lést á heimili sínu þriðjudaginn 4. nóvember,
verður jarðsunginn frá Langholtskirkju föstudaginn
14. nóvember kl. 13.00.
Svala Ingimundardóttir,
Sigrún Gestsdóttir, Gunnar Jón Yngvason,
Hlíf Gestsdóttir, Reynir Valdimarsson,
Ingimundur Gestsson, Elín Björk Björnsdóttir,
Elísabet Gestsdóttir, Hilmar Jacobsen,
barnabörn og Hlíf Gestsdóttir.
✝
Ástkær eiginkona mín, móðir okkar, tengdamóðir,
amma og langamma,
STELLA TRIX KRISTJÁNSDÓTTIR,
Lambanes-Reykjum,
Fljótum,
verður jarðsungin frá Siglufjarðarkirkju föstudaginn
14. nóvember kl. 13.30.
Jarðsett verður á Barði í Fljótum.
Alfreð Hallgrímsson,
Sigurlaug Margrét Alfreðsdóttir,
Magnús Alfreðsson, Þóranna Sigurbjörg Sverrisdóttir,
barnabörn og barnabarnabörn.
✝
Ástkær faðir okkar, tengdafaðir, afi og langafi,
GUNNAR EINARSSON
frá Núpi,
Berufjarðarströnd,
andaðist á dvalar- og hjúkrunarheimilinu Uppsölum
Fáskrúðsfirði miðvikudaginn 5. nóvember.
Jarðsungið verður frá Heydalakirkju í Breiðdal
laugardaginn 15. nóvember kl. 13.00.
Einar Jóhann Gunnarsson, Aðalheiður Jónsdóttir,
Hólmar Víðir Gunnarsson, Jarþrúður Baldursdóttir,
Sigurður Borgþór Gunnarsson, Hrafnhildur S. Þórarinsdóttir,
Svavar Júlíus Gunnarsson, Sigríður H. Georgsdóttir,
Ómar Valþór Gunnarsson, Guðleif S. Einarsdóttir,
Þuríður Ósk Gunnarsdóttir, Steinar Þ. Ólafsson,
Stefán Benedikt Gunnarsson, Hólmfríður S. Pálsdóttir,
Björgvin Rúnar Gunnarsson, Vilborg Friðriksdóttir
og fjölskyldur.
✝
Okkar ástkæra
RAGNHILDUR ÁRSÆLSDÓTTIR,
Sunnubraut 1,
Vík í Mýrdal,
lést á hjúkrunarheimilinu Hjallatúni þriðjudaginn
11. nóvember.
Útförin fer fram frá Víkurkirkju laugardaginn
15. nóvember kl. 14.00.
Guðlaugur Guðjónsson
og börn.