Skinfaxi - 01.11.1952, Side 12

108
SKINFAXI
í þessum tilgangi, og í sumar höfðu þeir þi*já menn i
Ameríku í sömu erindagjörðum, og þá ekki þá fyrstu,
er þeir senda þvert yfir hafið þessara erinda.
Einnig bjóða þeir árlega erlendum fulltrúum til
Noregs til þess að kynnast starfseminni hjá sér og
jafnframt til þess að fræðast af þeim um leið. Norð-
mönnum er Ijóst, að þeir verða að fylgjast vel með á
þessu sviði, ef þeir eiga ekki að dragast aftur úr öðrum
þjóðum.
Ég kynntist mörgum þessara forvígismanna þeirra
í sumar. Menn þessir ganga á eftir plógnum á ökrum
sínum, reka sín kúabú, eða vinna önnur störf. Þeir
eru með vinnulúið bak og sigggrónar hendur, en hugann
fullan af áliuga á velferðarmálum æsku lands síns. Þeir
hikuðu ekki við að taka sig upp frá búum sínum og
mæta á landsmóti og ársþingi félagsins i Gjövik dagana
1.—3. ágúst sl. Þar litu þeir yfir starfið síðasta ár og
skipulögðu starfið næsta ár. Á ársþinginu voru mættir
um 100 fulltrúar víðsvegar að úr Noregi.
„Óhætt er að fullyrða það, að félagsskapur þessi nýt-
ur mikils álits og virðingar í Noregi, enda vinnur hann
ómetanlegt gagn fyrir norskan landbiinað og norska
æsku“, sagði formaður norska búnaðarsambandsins við
mig, er ég spurði hann um álit hans á félaginu og starfi
þess.
Ég vil svo láta þess getið, að ég varð aðnjótandi
mikillar gestrisni í Noregi alls staðar, þar sem ég kom.
Allir vildu greiða sem bezt götu mína og hjálpa mér við
að kynnast starfi þessa félags sem bezt. Ég er þess full-
viss, að við getum margt af því lært. Þá ætti það enn-
fremur að vera mikill ávinningur fyrir íslenzkan land-
búnað og starf ungmennafélaganna hér að koma af
stað starfsíþróttum.
Við skulum hins vegar gera okkur ljósa grein fyrir
því, að hér er mikið starf að vinna. Við munum þurfa
marga duglega menn til starfa og töluvert f jánnagn til