Skinfaxi - 01.07.1956, Blaðsíða 2

50
SKINFAXI
undir árum sátu oft ungir menn, og urðu þeir einn-
ig að liafa lært sitt verk og vera samtaka. Skólum hef-
ur fjölgað, en starfsskólans gamla, atvinnuvega vorra
til sjávar og sveita, gætir minna. Víða er enn vel að
verið, en upjjeldisgildis vinnunnar gætir ekki eins
mikið og áður. Þvi veldur einkum tvennt: tLentug
verkefni virðist skorta handa unglingum og líka hitt,
að véltæknin styttir vinnudaginn, og hafa þó ungling-
ar stórum meiri fjárráð en áður. Margt er vel um at-
vinnuþróunina, en er aga orfsins og árinnar sleppir,
þarf eittlrvað að taka við, sem þroski ,er að, og sóttu
menn sér hann áður fyrr einnig í fornbókmenntir
vorar.
Hin aukna velmegun og auknar tómstundir krefj-
ast meira siðferðilegs þreks og sjálfstjórnar en áður
þurfti við, er aðhald erfiðra lífskjara sneið mönnum
stakkinn.
Skemmtanalíf ungs fóllcs er viða lakara en skyldi,
og á þetta við hæði i sveitum og bæjum. Orsökin er
þó ekki með öllu söm: Bæirnir gera ekki nógu mikið
fyrir unga fólkið að þessu leyti, en í sveitunum bagar
fæð þess einkum. Vér lifum á skólaöld, en námið að
kunna að skemmta sér og verja vel tómstundum er
ekki nógu vel rækt.
Vér íslendingar höfum í mörg horn að líta á hinni
nýju landnámsöld. Ræktun landsins fleygir fram, en
hugarræktin er ónóg. Félagsheimilahreyfingin er
merk og leggur hér grundvöll, en ofan á hann verður
að byggja.
Ýinis félagssamtök reyna að hæta skilyrði æsku-
lýðsins til bættra skemmtana og tómstundaiðju. Má
þar nefna templara. Ungmennafélögin liafa og leyst
hér af hendi merkilegt starf fyrr og síðar. Ungmenna-
félag Reykjavíkur berst t. d. fyrir því að koma upp
félagsheimili, og er sá hluti ]iess sem upp er kom-