Skinfaxi - 01.07.1956, Blaðsíða 27

SKINFAXI
75
— Já, margur íþróttamaöur hefur ruglazt af öllum þessum
fræðisetningum. Ég þekkti einu sinni íþróttamann, sem vildi
létta af fótum sínum með þvi að lækka líkamsþunga sinn. Til
þess að ná þessu marki sem fyrst, ákvað hann að neyta einskis
drykkjar. Tiltæki þetta olli honum lasleika svo að hann varð
að leita læknis. Þegar læknirinn heyrði fyrrgreint uppátæki
hans, vissi hann hvað var að. Vinur minn varð að drekka tvo
Jítra af vatni á dag og að viku liðinni var hann stálsleginn.
Annar íþróttamaður komst að þeirri niðurstöðu, að hann
yrði að léttast um sex kiló til þess að geta hlaupið 800 metra
undir tveimur mínútum. Þegar hann hafði losað sig við fyrstu
kílógrömmin hljóp hann 800 m. á 2.10 mín, sem hann hafði
hlaupið á 2.05 mín áður en megrunartiltkæið hófst.
— Fólk segir að þú hlaupir með allt of stuttum skrefum.
— Það er satt, ég hef á hlaupum fremur stutt skref. Ég tel
sporin háð vegalengdinni. Spretthlauparinn getur eytt orku í
löng skref og megnað að beita þeim svo sinn stutta hlaupaspöl,
meðan ég og aðrir þolhlauparar verðum að treina orkuna til
langrar leiðar — maraþonhlauparar lyfta varla fótunum. Þeir
kæra sig mest um að halda þolinu og eyða sem minnstri orku.
Það er þegar orðið framorðið. Drengirnir sitja í þröngum
hring i kringum Emil eins og væri hann eldri bróðir nýkominn
heim frá útlöndum. Þeir eru heillaðir. Öllum liggur eitthvað á
hjarta.
— Emil, af hverju hleypur þú einn hlaupabrautarhring með-
an þú þjálfar þig?
— Hugsið ykkur, það veit ég bara ekki. Því hefi ég ekki veitt
neina hugsun. Það myndi vera alltof dýrt fyrir mig að hafa
aðstoðarmann. Ég hefi meira að segja ekki rásklukku. Þegar
ég þjálfa mig, reyni ég ekki að hlaupa einn hring á ákveðnum
tima heldur eins hratt og ég get.
— í blöðunum getur oft að lesa, að þú takir þátt í alltof
mörgum hlaupum og að það sé ekki heppilegt fyrir þig.
— Það er misskilningur. Ég hleyp oftast ekki lengra hlaup
en 10 000 m. og aldrei oftar en einu sinni eða tvisvar í viku.
Ég verð að þjálfa mig daglega og þá hleyp ég venjulega þrisvar
sinnum lengra. Keppnin skaðar mig því að því leyti, að hún
truflar þjálfun mína. Aðeins þjálfun veitir þol og þrek. Það er
mikilvægt að þreyta hina stóru vöðvahópa í þjálfun, þá slást
hinir minni vöðvahópar í hópinn og að lokum þeir minnstu.
Þetta er einn tilgangur þjálfunarinnar. Þegar hefja skal erfiða
keppni er nauðsynlegt að hafa samhæft og samreynt sem
flesta vöðvahópa. — Og vitið þið hvað er glykogen? Það er