Skinfaxi - 01.07.1956, Blaðsíða 4

52
SKINFAXI
takast. Ég viðurkenni, að oft fer verr en skyldi, en ég
efast um, að þér gerið yður nægilega grein fyrir við
hvað er að stríða.
Þér talið um haustviking félaga og lmndsgjöld í
húsi Drottins. En Jivað um víking allan ársins hring
á helgum stað, þar sem bær Ingólfs Arnarsonar stóð?
Mundi allt Arabíu-reykelsi og öll heimsins liöf gera
hreina þá peninga suma, er lcoma i ríkisfjárhirzlu
vora, eða ná af þeim hlóðþefnum?
Hver veit nema þau laun, er ég fæ fyrir að flytja
Guðs orð eða þér fyrir frábæra þjónustu í ríkisútvarp-
inu, sem lengi mun minnzt verða, séu að nokkru ráns-
fengur herkonungsins Bakkusar, er runnið liafa í
ríkisfjárhirzluna.
Það virðist sýnt, að umrædd skemmtisamkoma mis-
tókst. Annars hef ég ,ekki aðstöðu til að dæma í því
máli, en stundum verður mér að spyrja sjálfan mig,
er unglingum verður eitthvað á: Hver á raunvcrulga
sökina?
Ég lief flutt guðsþjónustu og þér fluttuð eina af vð-
ar snjöllu ræðum á samkomu, þar sem lögregla varð
að skerast í leikinn. Heyrt lief ég eftir manni um stað,
þar sem reynt er að vanda til skemmtana: „Þangað
kem ég aldrei ófullur“.
Meun, s,em stundum liafa ekki fengið það uppeldi
og aðbúð í æsku, er þjóðfélaginu ber að láta i té,
hleypa upp skemmtunum sveitafólks og annarra og
setja blett á stað og stund.
En ríkið á að sjá um nógu sterka lögreglu, að þess-
ir menn séu fjarlægðir. Þeir eru líka oft i kjallar-
anum, myndir eru teknar af flöskunum, sem þeir
tæmdu, hæli eru reist fyrir þá, er bezt lætur.
Menn, sem verða óðir áflogahundar við vín, sýkja
auðvitað frá sér og setja blett á samfélagið. En þess
ber að gæta, að þeir eru ekki allir byrj,endur í drykkju-
skapnum. Þeir hafa margir gengið í drykkjuskapar-