Skinfaxi - 01.07.1956, Blaðsíða 24

72
SKINFAXI
/flfífí/////
•inn C,inamon :
J*tÞÍhiaup
Viötal unglinga við Emil Zatopek
FRAMH.
— Þú getur geíið okkur einhver almenn ráð?
— Fúslega. Áfengi er alltaf skaðlegt. S.jálfur dreypi ég að-
eins á glasi sé það algjör nauðsyn. Eðlilega reyki ég heldur
ekki. Spyrjið bara lækni, þá fáið þið að vita af hverju nikotin
er skaðlegt. En hið mikilvægasta er reglubundinn svefn. Ég læt
sult og þorsta ákveða allt varðandi mat og drykk. Um skeið
var ég svo ruglaður af hinum ýmsu læknisfræðilegu matar-
ráðleggingum, að ég haíði nær svelt mig í hel. Hreindýr, hund-
ar og hérar nema ekki staðar á hlaupum til þess að ihuga
hversu matseðill næstu máltíðar á að vera samsettur og samt
hlaupa þau miklu hraðar en maðurinn.
— Neytir þú matar fyrir hlaup?
— Rétt fyrir hlaup á enginn að neyta matar. Ég verð að játa,
að ég hef brotið þessa reglu, án þess að hafa orðið meint af.
Ég hlýt að hafa óvenjulega góða meltingu. Þegar ég var nem-
andi í herskólanum, gat ég aðeins æft frá kl. 19 til kl. 21, það
er að segja milli kvöldverðar og háttatíma. Ég vandi mig á
þetta og hefi eigi fundið til meins af því. Af heilsufræðilegum
ástæðum get ég ekki mælt með sliku framferði. En leggið á
minnið: fyrir mikilsvert hlaup fasta ég í fimm klukkutíma.
— Hvernig getur þú þolað að leggja svo hart að þér, Emil?
— Þetta kemur smátt og smátt. Enginn skyldi krefjast hins
ómögulega. Hver og einn ætti ekki að gera til sjálfs sín hærri
kröfur en hann í raun og veru megnar. í stuttum stökkum
kemst maður oft langt, oft lengra en maður bjóst við. Með
aukinni þjálfun herðir maður viljann. Maður slítur alla fjötra