Skinfaxi - 01.07.1956, Blaðsíða 26

74
SKINFAXl
Áður fékk ég að heyra
um hið ljóta hlaupalag
mitt. Ég svaraði að ég
skyldi fegra það, ef það
væri fegurðin sem allt ylti
á í hlaupakeppni. En með-
an allt er undir því komið
að verða fyrstur í mark,
þá mun ég einbeita mér
að því að leggja vegalengd-
ina að baki mér á sem
skemmstum tima.
Ég held reyndar, að hver
og einn geti gengið að því
vísu að höndla hið hag-
kvæmasta hlaupalag við
langa þjálfun.
Það er vart mögulegt
annað en að óhagkvæmar
hreyfingar hverfi við þjálf-
un sem maður leggur á
sig í mörg ár. Þegar ég
byrjaði að hlaupa, var sagt
um mig: ,,Af honum, þess-
um, er vart mikils að
vænta. Hann er svo sann-
arlega engin hlaupari."
Eftir að mér hafði tekizt
að setja eitt metið af öðru,
kom annað hljóð í strokk-
inn: „Sjáið þennan Emil,
hann er eftirbreytnisverð-
ur.“ 1 megindráttum er ég
Zatopek á hlaupi. andstæðingur visindalegra
fræðisetninga um hlaup.
Hlaup er mjög eðlilegur verknaður. Hlaupið eins og ykkui
finnst hæfa ykkur bezt! Allt of miklar fræðisetningar rugia
ykkur. Maður getur orðið svo hræddur um að gera eitthvað
skakkt, að maður hefst ekki að af hræðslu — situr heima og
grúskar í fræðunum!
Strákarnir hlæja. Skýringar Emils falla þeim i geð. Og svo
bætir Zatopek við sögum til þess að festa þetta enn betur í
huga drengjanna.