Skinfaxi - 01.04.1965, Blaðsíða 18

Skagfjörð og afrek hans. En Iánið var ekki
með Höskuldi að þessu sinni.
Ein sögulegasta grein mótsins var glímu-
keppnin. Þar áttust við margir miklir kapp-
ar. í allri íþróttakeppni getur allt hið ó-
líklegasta gerzt, og einmitt það, meðal ann-
ars, gerir hana skemmtilega. Það var engin
furða, þótt áhorfendur ætfuðu ekki að átta
sig á því, að sjálfur glímukóngurinn, Guð-
mundur Ágústsson var fallinn fyrir félaga
sínum, Davíð Guðmundssyni, en sú var
staðreyndin.
Að síðustu þetta: Það er ósk mín U.M.
F.í. til handa, að landsmót framtíðarinnar
megi fara fram með slíkum glæsibras sem
Hvanneyrarmótið. Guttormur Þormar.

Jón Ólafsson, lög-
regluþjónn á Eski-
firði, fékk 12 stig á
Laugamótinu 1946
og var um árabil
einn af beztu há-
stökkvurum og
kringlukösturum
landsins.
AÐ LAUGUM 1946
Það er trúlega svo um flesta menn, að
þeim eru einhver tímabil ævinnar minnis-
stæðari en önnur sökum þess að þá er líkt
og samvinna hafi tekizt milli ytri aðstæðna
og hæfileika manna til að njóta tilverunn-
ar. Vorið og sumarið 1946 er mér um
margt minnisstætt og ekki hvað sízt dvöl
á Laugarvatni við nám og leiki, sem kór-
ónaðist með landsmód U.M.F.Í. er haldið
var að Laugum í Suður-Þingeyjarsýslu.
Þegar ég nú að beiðni SKTNFAXA lít
um öxl og reyni í fáum orðum að segja
frá þessu móti, sem fór fram fyrir tæpum
nítján árum síðan, kemur mér fyrst í hug
íþrótta-andinn og samhugurinn, sem ríkti
meðal keppenda og mótsgesta. Að sjálf-
sögðu vantaði hvergi sigurviljann, né þann
ásetning að gera sitt bezta og láta hvergi
sinn hlut fyrir neinum að óreyndu, en þrátt
fyrir harða keppni duldist ekki að þátttak-
endur og enda margir áhorfendur áttu í-
þróttina að sameign. Þessi leyniþráður sam-
eignarinnar gerði það að verkum að þótt
menn vissulega væru fulltrúar sérstakra
landshluta og íþróttasambanda, bæði kepp-
endur og mótsgestir, þá voru þeir samt
innifyrir tengdir því bandi, sem iðkun í-
þrótta og skilningur á gildi þeirra bindur
menn.
Þá má og vera að það sem ég vil nefna
umhverfisskyldleiki hafi valdið nokkru um
þennan samhug, því að þessar íþrótta-hátíð-
ir, sem landsmót U.M.F.f. vissulega hafa
alltaf verið, eru fyrst og fremst mót fólks
úr hinum dreifðu byggðum.
Á landsmótum hittist íþróttafólk úr fjar-
lægum landshlutum. Fólk sem hefur Icsið
um afrek hvers annars í Tímanum og ísa-
foldinni og sumir hafa jafnvel komizt á
síður íþróttabl. Fregnir, oft ýktar eða óljós-
ar, hafa borizt af æfingum þessa eða hins.
Lítið hefur verið um mót, svo að óvíst er
um getu manna. Spenna er í loftinu. Halda
gömlu kempurnar frá fyrri landsmótum
sætum sínum eða koma ný nöfn, eins og
vera ber, á spjöldin, en þá hver? Kynni
takast, oft býsna góð, þótt samdvalartími
sé stuttur, því að menn hafa vitað mikið
hver um annaii áður, lítið vantað nema
útlitsmyndina.
18
SKINFAXI