Skinfaxi - 01.09.1969, Page 28

ur útkoman oftast sú, að mest er sagt
og ritað um mót og keppnir, en starf-
semin, sem liggur að baki þeirra, er
ekki talin frásagnarverð, þar sem hún
er svo sjálfsögð. En án hennar færu
engin mót eða keppni fram og þá yrði
ekkert um að rita.
Því miður fyrir íþróttahreyfinguna
vill kynning þeirra verða neikvæð
fremur en jákvæð, þar sem þeim, sem
um málin fjalla, hættir til að draga
fram óhöpp eða misgjörð eins einstak -
ings í leik eða keppni, og gera það að
aðalfréttinni, en geta lítið sem ekkert
um annað, sem fram fer eða fyrir kom,
þar sem það gat ekki fallið undir heit-
ið frétt, helzt rosafrétt.
Hreyfing er bezta vörnin gegn hrörnunar-
sjúkdómum . . .
í kynningu íþróttanna taka allir
þátt, jafnt keppendur sem þeir, er á
bak við standa, stýra og stjórna, enda
þótt þeir geri sér það ef til vill ekki all-
ir ljóst.
Framkoma þeirra á leikvangi sem og
utan hans, hvort þeir fara eftir hinum
óskrifuðu eða skrifuðu lögum í-
þróttanna, starf íþróttafélaganna fyr-
ir keppnisfólk sitt, fyrir unglingana eða
meðal hinna eldri, hefur allt áhrif á
28
þann, sem utan við stendur. Áhrif sem
hann kemur síðar á framfæri sem sínu
áliti á íþróttunum, þeim til hróss eða
lasts.
Segja má að þessi áhrif á einstakl-
inginn, sem ósjaldan endast æfilangt,
sé hin áhrifamesta kynning á starfsemi
íþróttahreyfingarinnar, sem til er. Það
má því með sanni segja að allir þeir,
sem íþróttir æfa og að íþróttum starfa,
séu ætíð með eigin framkomu að
kynna íþróttahreyfinguna. Að þeir séu
,,PR“-menn hennar.
Með breyttum þjóðháttum hafa mörg
ný vandamál skapast. Sum hefur tek-
ist að leysa en öðrum virðist vera erf-
itt að útrýma enda þótt lausn vandans
sé fyrir hendi og afar einföld.
Lífeðlisfræðingar ýmissa landa hafa
á síðustu árum veitt athygli sífellt ör-
ari aldursbreytingum manna. Einkenni
sem áður komu ekki oft í ljós og þá
seint á æfinni, koma nú fram fyrr og
eru miklum mun algengari.
Eftir langar rannsóknir og flóknar
og miklar umhugsanir hafa margir
þeirra gert heyrum kunna þá skoðun
sína, að margar af aldursbreytingum
mannslíkamans stafi að mestu leyti af
hreyfingarleysi og vegna þess að tauga-
kerfi líkamans starfi ekki nógu vel.
Hreyfingarleysið eigi svo rót sína
að rekja til velferðarríkis nútímans,
með sínum aukna vélakosti og viðeig-
andi breytingum á vinnu og vinnuað-
ferðum fólks.
Því sé raunverulega ekki um ann-
að ræða í þessu efni en að fólkið sjálft
verði sér úti um þá hreyfingu, sem lík-
amanum sé nauðsynleg en vinnan skapi
því ekki lengur.
En því er nú ver að á því sviði er
SKINFAXI