Sjómannablaðið Víkingur - 01.08.1951, Blaðsíða 5

Ofan sjávar og neðan
Viðtal við ÁRSÆL JÓIXIASSOIM, kafara
Ég var að fletta bókinni „Hver er maðurinn",
og datt þar m. a. ofan á grein um Ársæl Jónas-
son, kafara, en þar segir svo:
„Ársæll Jónasson, f. 2. 10. ’Ol í Reykjavík.
For. J. trésm. þar, f. 31. 8. ’66, d. 28. 1. ’15,
Jónsson (frá Rútsstöðum í Flóa Jónssonar) og
k. Þuríðar, f. 27. 6. ’68, d. 16. 10. ’39, Markús-
dóttir, b. í Flögu í Flóa, Björnssonar. Sjómaður
1914-18. Réðist síðan til björgunarfélagsins An.
Z. Switzer og starfaði þar sem kafari til 1933,
að hann fór heim til Reykjavíkur og stofnsetti
sams konar fyrirtæki þar s. á. Lauk sveinsprófi
í reiða- og seglagerð 2. 3. ’35 og meistaraprófi
2. 3. ’40. Form. í Reiða- og seglameistarafélagi
Reykjavíkur. Kennari við verklegt nám í Stýri-
mannaskólanum 1937 og síðan. Gaf 10 þús. kr.
til Stúdentagarðsins nýja í Reykjavík 1942 til
minningar um foreldra sína K. í Marseille 26.
9. 31, Guðrún, f. 24. 12. 10., dóttir Rantzau
Geisler, Gedser á Falstri, 1. vélstjóra hjá björg-
unarfélagi Em. Z. Switzer".
Þegar ég hafði lesið um Ársæl sá ég, að efnið
er svo samanþjappað, aðeins vikið í fáum orð-
um að ýmsu merkilegum atriðum, eins og starfi
hans hjá Svitzerfélaginu, að mig langar til að
kynnast nánar starfsferli þess síkvika og ötula
manns.
Sný ég mér því til Ársæls og leita nánari
frétta.
„Mér skilst, að þú hafir farið til sjós, þegar
þú varst 12 ára gamall. Er það ekki nokkuð
snemmt að byrja svo ungur vinnu til sjós?“
„Vera má, að það þætti nú, en í þá daga voru
flestir krakkar í Reykjavík látnir í sveit á
sumrin. Flestir Reykvíkingar voru þá ættaðir
úr sveit, og tengsl bæjar og sveita því eðlilega
náin“.
Hvað varst þú gamall, þegar þú fórst fyrst í
sveitina?"
„Ég var sex ára, þegar ég fór fyrst að heiman,
fór þá til afa og ömmu að Flögu í Flóa. Var
ég svo næstu sex sumur einnig í sveit, eða þar
til ég fór til sjós“.
„Varst þú allan þann tíma hjá afa og ömmu?“
„Nei, þegar ég var níu og tíu ára, var ég
mjólkurpóstur á Vatnsenda hjá Sveini bónda og
fór með mjólkina þaðan og fi'á Elliðavatni
f jórða hvern dag til Reykjavíkur. Ástæðan fyrir
því, að ég fór að Vatnsenda var sú, að í Reykja-
vík var aðeins hægt að fá stopula fiskvinnu
li/2 — 2 tíma í senn, við breiðslu og samantekt,
og var kaupið 7 aurar um tímann, en hækkaði
í 10 aura smám saman“.
Ársæll Jónasson.
„Það hefur auðvitað verið skemmtileg til-
breyting að skreppa svona í bæinn“.
„Jú, vissulega, bæði þá, og eins þegar ég
var á Völlum Kjalarnesi árið 1913, hjá Jónasi
oddvita, en þaðan fór ég fimmta hvern dag
til Reykjavíkur með mjólk, frá Völlum og bæj-
unum í kring. Þá var nú ýmislegt að snúast,
því að engar samgöngur voru nema hestvagnar,
og varð mjólkurpósturinn því að taka bréf og
ýmiss konar sendingar auk mjólkurinnar fram
og aftur“.
„En svo tók sjómennskan við, eða var ekki
svo?“
„Jú, það var árið 1914, að mér tókst fyrst að
fá skiprúm, og var það á Snorra goða hjá hin-
um valinkunna togaraskipstjóra Páli Matthías-
syni, en það þótti, meðal okkar strákanna, stór
VÍKINGUR
1B3