Sjómannablaðið Víkingur - 01.12.1957, Qupperneq 12

STUTT LANDHELGISSAGA
<S>
4>

Varðskipið Ægir l veiðihug.
<j>----------------------------------------------<$>
sem Afríku- en Evrópumenn, tala með fyrirlitn-
ingu um þá svörtu samlanda sína sem orðið hef-
ur vel ágengt á siðmenningarbrautinni. Áhang-
endur spámannsihs í Norður-Nigeríu fyrirlíta
kristna menn og heiðna austar í landinu, telja þá
siðleysingja. En í þessu strjálbyggða og vanþró-
aða landi sem líka þarf meiri mat vex þeirri
skoðun fylgi meðal flestra kynflokka, að hver
þurfi á annars aðstoð að halda. Þrátt fyrir þá
skoðun sumra sem enn loðir við, að þeir séu rétt-
bornir til forréttinda læra hin fjarskyldu kyn-
þáttabrot Afríku að lifa og starfa saman, stund-
um jafnvel hraðar en þeim sjálfum gott þykir.
Þeir sem segja að dagur hins hvíta manns sé
nú að kvöldi kominn eru of fljótir á sér. Án að-
stoðar Breta hefði Nkrumah ekki getað stofnað
ríkið Ghana. Þetta viðurkennir hann fúslega
sjálfur. „Ef Bretar færu héðan á morgun“, er
haft eftir Nigeriskum forustumanni, ,,þá yrði
ég sá fyrsti maður til að elta þá til strandar og
biðja þá um að skilja eftir föt sín og skó“.
Þolinmæði er nauðsynleg segir hinn reyndi
Malvern lávarður. Hann var áður forsætisráð-
herra Sambandsríkja Mið-Afríku. En í hinni ný-
vöknuðu Mið-Afríku fellur orðið þolinmæði í
grýttan jarðveg. Afríkumenn hafa lært margt af
hinum hvítu húsbændum, margt af því er gott
og gagnlegt, sumt er verra en skyldi. Hvað sem
því líður þá flæðir alda óþolinmæðinnar nú um
Afríku þvera og endilanga. Afríkumaðurinn hróp-
ar til heimsins: „Ég er að koma“.
Þýtt: Grímur Þorkelsson.
Erlendir togarar að veiðum skammt frá Vestmannaeyjum.
Varðskipsmenn að leggja af stað um borð í erlendan tog-
ara, er tekinn hefur verið að veiðum í landhelgi.
Varðskipið Ægir Icemur með erlendan landhelgisbrjót til
Vestmannaeyja.
212