Sjómannablaðið Víkingur - 01.12.1957, Qupperneq 34

Skipstjóri heiðraður
virkjanir á hinu mikla vatna-
svæði Suðurlands, á miðju Suð-
urlandi, þar sem blómlegar byggð
ir og gott land liggur umhverfis.
Leiðir af sjálfu sér að þessar
framkvæmdir mundu lyfta undir
og stórbæta lífsafkomu fjölda
fólks í stórum og víðlendum hér-
uðum.
Undirstaðan undir fjölskrúð-
ugt menningarlíf, hlýtur að vera
fjölþætt og blómlegt athafnalíf.
byggt upp á traustum grunni, er
á rætur í orku sjálfs landsins.
Unga kynslóðin hlýtur að eiga
stóra drauma um mikil verkefni,
hvað sem líður gjaldeyris- og
efnahagsvandræðum yfirstand-
andi tíma, sem vitanlega verður
daglegt viðfangsefni allra tíma
hjá þjóð sem mikið byggir upp
og meira þarf að byggja. Þess
vegna verða ábyrgir menn hvers
tíma að finna úrræði, hiklaus og
ákveðin í hverju stór-framfara-
máli, og það þó að út fyrir land-
steinana verði að leita um að-
stoð til að hrinda framkvæmd-
unum af stað.
Það er skylda lærði'a og leikra
að hugsa um í alvöru að hrinda
af stað umræðum og láta fram
fara athuganir heima og erlendis
hvernig sem fyrst verði hagnýtt
vatnsorkan á Suðurlandi til hags
og heilla fyrir þjóðina.
Fyrsta skrefið í þeim athug-
unum og undirbúningi á að vera
að rannsaka til hlítar aðstæður
um hafnargerð við Dyrhólaey, og
gera fullkomna kostnaðaráætlun
u mþað verk, ef það að loknum
rannsóknum þykir framkvæm-
anlegt.
Um þessi stóru framtíðarmál
má ekki lengur ríkja þögn og
tómlæti. Það sem þýðingarminna
er verður að víkja fyrir því sem
er frumskilyrði fyrir blómlegu
athafnalífi og vekur bjartsýni og
trú á framtíðina og farsælt líf
á íslandi. Þess vegna mun nú
verða með vaxandi áhuga fylgzt
með því á Suðurlandi hvernig
brygðist verður við þessum mál-
úm.
Vík, 27. nóv. 1957.
Óskar Jónsson.
Frá því hefur verið skýrt í
dagblöðum, að Snæbjörn Ólafs-
son skipstjóri á togaranum Hval-
felli, var heiðraður með verð-
launaveitingu úr „Minningar-
sjóði systkinanna frá Hrafna-
björgum“.
Þau hjónin Kristín Svein-
björnsdóttir og Ragnar Guð-
mundsson bóndi að Hrafnabjörg-
um, Arnarfirði, stofnuðu á sín-
um tíma sjóð, er vera skyldi í
vörzlu Slysavarnafélags Islands,
til minningar um son þeirra, Ólaf
Ragnarsson, sem drukknaði 29.
marz 1948 með þeim hætti, að
hann tók út af togaranum Kára.
Tilgangur sjóðsins er sá, að
veita viðurkenningu fyrir björg-
un frá drukknun, þegar menn
falla útbyrðis af skipum eða
fyrir að koma í veg fyrir að
dauðaslys verði með þeim hætti,
annað hvort með því að finna
upp hagkvæm ráð til að bjarga
mönnum, er falla út af skipum
eða til að veita þeim skipstjór-
um viðurkenningu, er sérstaka
árvekni þykja sýna um líf skip-
verja sinna.
Skömmu síðar misstu þessi
sömu hjón tvö önnur efnileg
börn sín, Höllu og Grétar, með
sviplegum hætti og ákváðu þá
sveitungar þeirra hjóna að auka
sjóðinn með nýju fjárframlagi
og var þá nafni sjóðsins breytt
í björgunar- og minningarsjóð
systkinanna frá Hrafnabjörgum,
Ólafs, Höllu og Grétai-s. En for-
eldrarnir ákváðu að leggja ár-
lega kr. 100,00 í sjóðinn, meðan
þeim entust heilsa og efni til,
en þá tæki við eitthvert barna
þeirra eða afkomenda meðan ætt-
in héldist við lýði, svo að sá vís-
ir, er foreldrarnir lögðu gæti orð-
ið stórt og mikið tré, sem bæri
ávöét til blessunar þessu mál-
efni, sem að framan greinir.
í stofnskrá sjóðsins er ákveðið
að stjórn Slysavarnafélags Is-
lands haí'i stjórn sjóðsins með
höndum og að veita skuli úr
honum í fyrsta skipti 17. sept.
1957 á 30 ára afmæli Ólafs Ragn-
arssonar.
Stjórn Slysavarnafélagsins á-
kvað að veita viðurkenningu úr
sjónum eins og reglur hans fyr-
irskipa og varð ásátt um að hana
skyldi hljóta skipstjóri er sér-
staka árvekni hefur þótt sýna
um líf skipverja sinna. Tilnefndi
stjórnin einróma Snæbjörn Ól-
afsson skipstjóra á b.v. Hval-
felli til að hljóta þessa mikils-
verðu viðurkenningu.
I reglugerðinni fyrir verð-
launaveitingunni skal ávallt leita
samþykkis formanns slysavarna-
deildarinnar Vinabandsins, Auð-
kúluhreppi, fyrir veitingu úr
sjóðnum, en formaður þeirrar
deildar hefur frá upphafi verið
stofnandi sjóðsins, Ragnar Guð-
mundsson, frá Hrafnabjörgum,
en það var einmitt ósk hans að
verðlaununum yrði þannig út-
hlutað í þetta skipti.
Snæbjörn Ólafsson skipstjóri
er Álftnesingur að ætt, sonur
Ólafs Bjarnasonar útvegsbónda
frá Gestshúsum. Árið 1924, þá
25 ára gamall, varð hann togara-
skipstjóri og hefur verið það
óslitið til þessa dags. Fyrst á
togaranum Ver frá Hafnarfirði,
því næst á b.v. Tryggva gamla
og síðan 1946 á b.v. Hvalfelli.
Alla sína skipstjóratíð hefur
Snæbjörn verið í röð fremstu
togaraskipstjóra og tíðum afla-
kóngur á togveiðum og síldveið-
um. Hefur hjá honum farið sam-
an dugnaður og umhyggja fyrir
skipverjum sínum svo að til fyr-
irmyndar er. Viðurkenningin,
sem fyrst og fremst er heiðurs-
skjal, mun verða afhent skip-
stjóranum, er 'hann kemur næst
úr veiðiför.
<$>------------------:--- -----4>
Þaö var í veg'avinnunni að karlana
vantaði skóflur. Ég hef ekki fleiri
skóflur, sag-ði verkstjórinn. Þið getið
hallað ykkur hver upp að öðrum.
«4
234