Sjómannablaðið Víkingur - 01.10.1962, Blaðsíða 13

sambandi við Cape Race kl. 19,30.
En einmitt þá kom s. s. Californ-
la einu sinni enn með tilkynn-
lngu um ís. Skipin voru svo
ftserri hvort öðru að morsehávað-
lnn frá Californíu var nærri bú-
mn að sprengja hljóðhimnuna í
Philippg. Varð Philipps æfareið-
Ur og skipaði s.s. Californíu að
halda kjafti, því að hann væri
að tala við Cape Race.
Síðar kom svo ístilkynning frá
Mesaba og kl. 23 ný tilkynning
írá s.s. Californiu, sem nú var
án staðarákvörðunar. Engar ráð-
stafanir voru gerðar vegna ístil-
kynninganna. Farþegarnir spil-
nðu á spil eða dönsuðu eftir
ttijúkum dillandi tónum hljóm-
sveitar skipsins.
Kl. 23,40 stóð varðmaðurinn á
átkikki og starði út í dimma ís-
kalda nóttina. Skyndilega sá
hann eitthvað svart beint fram-
Undan, svartara en jafnvel
^yrkrið. Þetta nálgaðist og
stækkaði með hverri sekúndu.
Strax sló hann þrjú högg á
klukkuna í útkikkstunnunni,
Sfeip símann og tilkynnti niður á
stjórnpall að ísbjarg væri beint
framundan. Örfáum sekúndum
síðar gnæfði borgarísjaki hátt
yfír framþilfari skipsins. Rétt
áður en skipsstefnið stakkst inn
1 ísblokkina beygði skipið snögg-
i®ga á bakborða svo að stefnið
rett slapp við borgarísjakann,
Sein skauzt aftur með stjórn-
berðshliðinni og hvarf aftur fyr-
lr í náttmyrkrið. Þetta var eins
°g að renna allharkalega með-
i'rain bryggju, eins og stór fing-
Ur krafsaði í skipshliðina.
Farþegarnir sem enn vöktu,
Urðu varir við, að eitthvað hafði
Kornið fyrir en tók það ekki al-
Varlega. Ismay forstjóri var sofn-
aður en vaknaði við hnykkinn.
Fonum var þegar ljóst, að skip-
ið hafði rekist á eitthvað.
Á stjórnpalli var 1. stýrimað-
Ur Vilh. M. Murdoch. Hann
hringdi þegar á stanz og skipaði
að leggja stýrið hart í stjórn-
n°rða, því næst hringdi hann á
víkingur
fulla ferð aftur á bak og þrýsti
á hnappa þá er lokuðu hurðum
vatnsþéttu rúmanna. I
Nokkrum sekúndum síðar kom
Smith skipstjóri hlaupandi upp
á stjórnpallinn. 1. stýrimaður
skýrði honum frá hvað komið
hafði fyrir, en allt sem hægt var
að gera var þegar gert. Fjórði
stýrimaður, Boxhall, var sendur
niður til að rannsaka skemmdir.
Nokkrum mínútum síðar kom
hann aftur og sagðist engar
skemmdir sjá.
Timburmanni var nú skipað að
„pejla“ skipið, en enga þörf bar
þó til þess, því að timburmaður-
inn kom hlaupandi um hæl með
öndina í hálsinum, og tilkynnti
að sjórinn fossaði inn í skipið.
Fáar upplýsingar liggja fyrir
um hina hetjulegu baráttu véla-
fólksins í þær tvær og þrjár
fjórðu stundir, sem dauðastríð
Titanics stóð yfir. Það var á þil-
farinu fyrir opnum augum, sem
fylgst var með hinum stóra sorg-
arleik. Jafnvel í hinni nákvæmu
frásögn „A night to remember"
eftir Englendinginn Walter Lord
og sem flestar heimildir þessarar
greinar eru sóttar í, ræðir hann
mjög lítið um þátt vélafólksins
á þeirri stund.
Vitað er að hver vélamaður
var á sínum varðstað í hinu
geysistóra véla- og ketilrúmi.
Ljósavélunum var haldið gang-
andi til kl. 2,18 eða þar til að-
eins tveim mínútum, áður en
skipið hvarf í hafið.
Samkv. frásögn Walter Lord
er þetta vitað:
í ketilrúmi nr. 6, því fremsta,
stóð Barret kyndari og var að
tala við Hesketh aðstoðarvél-
stjóra, þegar aðvörunarbjalla
hljómaði og rautt ljós kviknaði
yfir vatnsþéttu hurðinni inn í
ketilrúm nr. 5. Sjórinn streymdi
inn frá stjórnborðshliðinni og
þeyttist um rör og ventla. Þessir
tveir menn stukku gegnum dyrn-
ar inn í ketilrúm nr. 5, og hurð-
in skelltist aftur að baki þeirra.
Fleiri menn, sem staddir voru í
ketilrúmi nr. 6 komust ekki um
dyrnar, en flýttu sér upp neyðar-
stigann, er lá upp á efsta þilfar.
I ketilrúmi nr. 5 var ástandið lít-
ið betra. Stærðar sjóbuna stóð
inn um skipshliðina og streymdi
inn í kolaboxið, -þar sem kola-
mokari var að grafa sig upp úr
kolahrúgu, en við áreksturinn
hrundi kolabingur ofan á mann-
inn. í hinum ketilrúmunum var
þurrt, en þar voru menn að jafna
sig eftir skelfinguua af hinum
óvænta hnykk, skruðningnum
eftir skipshliðinni, lokun vatns-
þéttu rúmanna og stöðvun aðal-
véla. Skipanir heyrðust um að
loka trekkspjöldum og draga úr
eldum katlanna. Kolamokari kom
hlaupandi niður og kallaði: „Guð
hjálpi okkur, við höfum rekist á
ísjaka“.
Hesketh aðstoðarvélstjóri vann
að því að lagfæra ketilrúm nr. 5,
en sjórinn bunaði inn um tveggja
feta langa rifu í skipshliðinni.
Harway aðstoðarvélstjóri setti
austurdælu í gang, sem hélt sjón-
um talsvert í skefjum. Gufan
streymdi út úr kötlunum gegnum
öryggislokana út í glateimspíp-
urnar. Og gufumekkir streymdu
um ketilrúmin meðan kyndar-
arnir unnu að því að eyða eldum
undir kötlunum.
Allir voru vongóðir og vinnan
var unnin undir fullkominní
stjórn. Menn fundu skipið hall-
ast fram og hafa slagsíðu til
stjómborða, og öllum var vel
ljóst að ástandið var alvarlegt.
Smith skipstjóri og Andrew
skipaverkfræðingur gerðu skjót-
ar athuganir. Sjór var í „for-
pikki“, eitt og tvö lestum, í póst-
geymslunni og í ketilrúmum nr.
5 og 6.
Hvað þýðir þetta, spurði skip-
stjórinn byggingarmeistara skips
ins? Andrew svaraði: j,,Skipið
getur flotið með tvö vatnsþétt
rúm full af sjó. Já, meira að
segja gæti það flotið með fjög-
ur fremstu rúmin full, en skip-
ið getur undir engum kringum-
stæðum flotið með fimm fyrstu
213