Sjómannablaðið Víkingur - 01.10.1962, Blaðsíða 31

Altna Rogge: Saga
Vonbrigði tolleftirlitsmannsins
Timpi, tolleftirlitsmaður, hall-
a°i sér fram á handrið legu-
"akkans og leit yfir spegilslétt-
an flöt flóans.
Við bryggjuna lá móflutn-
ingaskip, brúnt að lit með rauða
rák umhverfis kinnunginn. Tré-
brynjurnar á hliðum skipsins
yoru grasgrænar, Aftan á skip-
lnu beint ofan við stýrið var
komið fyrir skilti, þar sem
vandlega með gyltum stöfum
var málað nafn skipsins, „Aug-
ust von Katjendorf".
Ágúst hét skipstjórinn. Hann
var með ljósgrátt sjómanns-
"Ökuskegg. Heimaþorp hans var
Katjendorf. Menn nefndu hann
alltaf sama nafni og skip hans,
°g hann bar nafn sitt sannar-
iega með rentu.
Ágústa von Katjendorf, hin
hárúfna dóttir skipstjórans, var
einmitt að þvo þilfarið. Rauða
blússan hennar logaði bókstaf-
^ga í sólarljósinu. Tollþjónninn
renndi oftar og oftar augunum
1 áttina til stúlkunnar. Hún
sótti sjó í lítilli fötu, sem hékk
1 kaðli er hún renndi niður í
sJóinn og skvetti á þilfarið til
Þess að skola það. Þannig var
°ezt að þrífa þilfarið. Tolleftir-
litsmanninn langaði að hjálpa
henni, en það sæmdi víst ekki
stöðu hans.
Tolleftirlitsmaðurinn Timpi,,--
við flóann aðeins nefndur toll-
ari — vissi hvert hlutverk hans
var. Hann hafði verið settur hér
"1 starfa til þess að uppræta
^ilt smygl. Fyrirrennara hans
hafði mistekizt það. Hann var
°f góður vinur fólksins, sögðu
anir og það fœ ég ekki sé'ð að ætti
að vera óbærilega kostnaðarsamt. Því
eKki að fela sjómannasamtökunum að
íramkvæma þessar þýðingar miklu að-
SertSir, þag myndi marg borga sig.
H. H.
tollyfirvöldin og drakk of mik-
ið af „groggi" með því.
Timpi, tolleftirlitsmaður, kom
ofan af landsbyggðinni, hann
var því enn algjörlega ókunnug-
ur fólkinu og átti nú að sýna
sinn ágæta sófl.
Timpe, tollari, andvarpaði og
leit á húsin umhverfis víkina.
Þau voru öll svo vinaleg með
sína tígulsteinaveggi. grænu og
bláu hurðir og hvítu glugga,
sem í voru marglit blóm. Og
jafn vinalegt var fólkið. Það
bauð honum góðan dag, er það
mætti honum og leit sínum bláu
augum upp í himininn og yfir
víkina, eins og það gæti eng-
um gert niein. Síðdegis þegar
farið var framhjá húsunum
lagði kaffiþef út,, og það var
gott kaffi, og þegar maður
mætti karlmönnunum á kvöldin
þá ilmuðu reykjarpípur þeirra
af góðu tóbaki, og þegar þeir
drukku „Grogg" — og þeir
drukku mikið „Grogg" — lagði
ilmandi þefinn út af Jamaica
og Portorico.
Ágústa von Katjendorf
fleygði ,í þessu einu sinni enn
fötunni í sjóinn. Um Ieið leit
hún til hans. Tollarinn rétti úr
sér og ætlaði að ganga til henn-
ar, en þá heyrði hann einhvern
koma að baki sér. Feitur mað-
ur kom kjagandi í áttina til
hans.
„Góðan daginn". sagði maður-
inn og sveiflaði þumalfingri sín-
um upp að hattröndinni. „Góð-
an dag", sagði tollvörðurinn og
virti manninn fyrir sér. Hann
þekkti hann ekki.
„Mikið dásemdar veður er í
dag", sagði maðurinn. „Já",
sagði tollarinn, „sumarið er
gott". „En þetta kostar svita og
aftur mikinn svita", sagði mað-
urinn og gekk enn eitt skref
nær. Tollarinn vék sér örlítið
aftur á bak og leit í áttina til
Ágústu von Katjendorf.
„Segið mér reyndar". hélt
FranaJcir totlþjónar leita aS eiturlyfjum.
VÍKINGUR
231