Sjómannablaðið Víkingur - 01.10.1962, Blaðsíða 36

Elgur skipstjóri
Framhald af bls. 207.
láta prenta boðskort að jarðarför-
inni? segir hún. Það var nú ekki
notalega sagt við sjúkling á með-
an hann er þó ekki alveg dauður.
En Elgur sagði: Já, láttu bara
prenta. Prentaðu bara.
Annan dag koin svo frœndinn upp
til hans, sezt á rúmstokkinn hjá
honum og segir: Já, nú fer víst að
líða að lokum hjá þér, Elgur, segir
hann. En ég hef verið að hugsa um
það hvað erfitt verður að koma þér
niður þennan þrönga stiga. Þú hefð-
ir átt að athuga það áður en þú
lagðist hér uppi. Þú hefðir eins vel
getað legið niðri í stofunni. Nú
komumst við ekki hjá því að bogra
við að mismuna þér niður þennan
þrönga stiga, sagði frændinn.
En nú var alveg eins og að losn-
að hefði um eitthvað í brjósti Elgs
og hann sagði: Út með þig djöfull-
inn þinn. Og svo reis hann á fætur
og var þá heill að kalla. Það var
mikið undur eins og þið hljótið að
sjá. Og þegar hann svo staulaðist
niður í stofuna, gefur að skilja að
hann sá, að þau höfðu lifað þar sam-
an eins og hjón, það sást glöggt á
rúminu. Og þó Elgur væri slappur,
svo slappur að fætur hans orkuðu
naumast a ðbera hann, varð hann
svo illur og manndráparalegur á
svipinn, að skötuhjúin hypjuðu sig
á augabragði burt úr húsinu. Og svo
fékk hann hjónaskilnað, þó prest-
urinn, hann Jónsi í Laufási, talaði
um fyrir honum oft og mörgum
sinnum.
Hann Elgur skipstjóri hafði grætt
heilan haug af peningum og átti
skútuna að mestu leyti, svo ekki
skorti skildingana. Eftir hjónaskiln-
aðinn varð hann að greiða konunni
stóra peningafúlgu. En skömmu síð-
ar dó hún af barnsförum, — og það
var reyndar lán í óláni. Þegar hún
var dáin seldi Elgur hlut sinn í út-
gerðinni og varð það sem kallað er
„undarlegur“. Hann fór að lesa bæk-
ur og brjóta heilann um margvísleg
efni. Og þó undarlegt sé er hann
áreiðanlega ástfanginn af manneskj-
unni enn þá. Að síðustu keypti
hann bátinn, sem hann á nú. Hann
siglir honum hér um Skerjagarðinn
á meðan sjór er auður. Á veturna
býr hann einnig í honum. Og nú er
hann orðinn sannfærður um að bát-
urinn verði uppnuminn til himna.
Reyndar held ég, að hann trúi ekki
á guð, en hann heldur að hann muni
fá að slaga um himingedminn á
milli fastastjarna og reikistjarna að
eilífu, amen. . . . Og á hverjum ein-
asta degi talar hann við drenginn
sinn, sem drukknaði. Það er átak-
anlegt að heyra til hans á kvöldin,
þegar hann stendur á þiljum og tal-
ar við himininn. — Jú, víst þekki
ég Elg. En tóku herrarnir eftir því
hvað vel hann hirðir bátinn? Ég
þori að fullyrða að enginn bátur í
öllum flotanum er eins vel hirtur
og fágaður. Og greindur er Elgur,
þegar liann er ekki geggjaður. Því
segi ég það: Það er djöfulsnauð að
ein kvensnift skuli hafa gert slíkan
mann vitlausan.
Jæja, svo herrarnir hittu Elg, —
Elg skipstjóra, skyldi ég sagt hafa,
þó við höfum reyndar verið skips-
félagar hér fyrr meir. Já, slíkir
sjómenn eru ekki á hverju strái, og
vitrari er hann en við allir til sam-
ans. Og ósínkur er hann að .gefa í
staupinu, þó hann neyti ekki sjálf-
ur þeirrar vöru að neinu ráði. Og
segja verð ég, að það er ekki ýkja
oft, sem maður á völ á slíku, og ekki
ítilefni þess atð á Alþingi var sam-
þykkt að opna landhelgislínuna inn
að sex mílum, bárust Víkingnum eft-
irfarandi vísur eftir Hálfdan Bjama-
son í Bolungarvík frá útsölumanni
blaðsins á ísafirði.
Velvild hálf mun varla seggjum
veitt í friðardúr,
ef við sjálfir eyðileggjum
okkar forðabúr.
Þéttriðin botnvarpa
Mynd þessi er tekin úr júlíhefti
World’s Fishing og tekstinn er: Þetta
er belgísk botnvarpa (White Fish
Trawl). Við höfum ekki mælt möskva-
stærðina. Þetta er auðvitað frá Norð-
ursjónum og við birtum myndina at-
hugasemdalaust. Það myndi gleðja
okkur að fá aðra svipaða, sem sýni-
legt sönnunargagn. Peningurinn er
enskur one penny.
hef ég ráð á að veita mér það sjálf-
ur, — ekki eins og tímarnir eru nú.
Þakka kærlega, en ekki meinti ég
neitt þannig. En þakka skal maður,
og ekki neitar maður þegar vel er
boðið.
Þórir Friðgeirsson
Varla mun það velsæld þoka
vorri, á liærra stig,
þð við nœldum nokkra polca
nokkur augnablik.
Það er hart að þola töp,
og það i sjóferð hverri.
Alltaf verða eigin glöp
öðrum glöpum verri.
H. B.
Hver maður í Bandaríkjunum át að
meðaltali hvem dag 1500 punda þunga
af fæðu árið 1960.
Ágræðsla hornhimnu heppnast betur
ef gefandi og sjúklingur eru í blóð-
flokki, sem eiga saman.
VÍKINOUR
236