Sjómannablaðið Víkingur - 01.10.1962, Blaðsíða 21

Stjórnpúlt og hljóðeinangraður hle.fi
„Jiinkasan Maru“.
Þessu japanska skipi úr 50 í 43
menn.
Þannig er stöðugt unnið að
því að endurbæta skipin, og það
eru ótrúlegustu breytingar, sem
sérfræðingar sjá fram á að gera
í náinni framtíð.
Þá eru uppi hugmyndir að
smíða vöruflutningakafbáta allt
að 100000 smálestir að stærð
og smíða „hydrofoilskip“ fyrir
300 farþega, sem eiga að geta
þotið áfram með 300 km hraða
á klukkustund.
Vöruflutningakafbátar eru
ekkert nýtt fyrirbæri. — Þýzkt
hafskipafélag samdi árið 1916
um smíði á 8 „fragt“kafbátum
791 brúttótonn hver. Þýzki
Lloyd gekkst inn á að taka þá
í flokkunarkerfi sitt, en lokið
var aðeins við að srníða tvö
skipin. Fór annað skipið tvær
ferðir milli Þýzkalands og
Bandaríkjanna. í seinni styrj-
öldinni gerðu Þjóðverjar enn
tilraunir með vöruflutninga
neðansjávar.
Það er fyrst nú með tilkomu
kjamorkukafbátanna sem áhug-
inn vaknar fyrir stórum kaf-
bátum til vöruflutninga.
Kjarnorkuvélamar gefa kaf-
bátunum næstum takmarkalaus-
an siglingaradius, og með því að
sigla neðan sjávaryfirborðs er
hægt að notfæra sér ýmsa kosti,
t.d. er kafbátur óháður stormi
og öldugangi og getur því hald-
ið hraða sínum ótruflaður af
veðurhami.
VÍKINGUR
í Bandaríkjunum, Svíþjóð,
Bretlandi og Japan er nú verið
að rannsaka hvort ekki er hag-
kvæmara að flytja olíu og benz-
ín með kafbátum heldur en með
venjulegum olíuflutningaskip-
um.
Samanburður á sjávarviðnámi
venjulegs skips og kafbáta sýn-
ir, að við 19 mílna hraða er við-
námið það sama. Þegar yfir 19
mílur er komið verður hraða-
kurfan rniklu hagstæðari fyrir
kafbátinn. 50 mílna hraði er sá
mesti hraði sem talið er að
venjulegt skip geti náð.
Til þess að ná sama hraða
þarf kafbátur, sem fer neðan
sjávar, aðeins % af vélaorku yf-
irborðs skips. Og auðvelt er fyr-
ir kafbátinn að ná að minnsta
kosti 100 sjómílna hraða á klst.
Kjarnorkukafbátar þurfa
ekkert geymslurúm fyrir elds-
neyti og geta því borið mikið
vörumagn.
í Bandaríkjunum er nú ver-
ið að teikna kafbát, sem á að
geta lestað 100,000 tonn. I Eng-
landi er þegar lokið teikningu
að 80.000 tonna kafbáti. Sagt
er, að tvö brezk olíufélög og
brezka ríkisstjórnin hafi mik-.
inn áhuga fyrir smíði slíkra
skipa.
Stórir olíuflutningakafbátar
opna möguleika á því að nýta
olíulindir sem kunna að finnast
á norðlægum slóðum. Nyrst í
Kanada er þegar byrjað að bora
Framhald á bls. 222.
Húsavík 12. júlí 1962.
Herra ritstjóri Halldór Jónsson
Sjómannablaðiö VÍKINGUR,
Reykjavík.
Herra ritstjóri,
í 5. tbl. Víkings í maí 1962 skrifiC
þér greinina „Fisksölusamtök sjó-
manna og útgerð armann a“, og berifi
saman F.O.B. verð á fullunnum fislá
samkvœmt Hagtí'öindum 1969, og er
útkoma yðar þannig:
ísaöur, flakaöur og
heilfr. fiskur ........... kr. 14.65
Þurrkaður saltfiskur .... — 14.22
Óverkaður saltfiskur .... — 9.54
Skreiöarfiskur ................. — 22.30
Meðalverð kr. 15.18
og er niðurstaða yðar sú, að þeir sem
vinni í landi hafi kr. 13.00 fyrir sína
vinnu en eftir sé skilið kr. 2.30 fyrir
hráefnið handa togurumim sem koma
með hráefnið.
Hér er um vísvitandi blekkingar að
ræða, og er ekki hægt annað en að
leiðrétta þetta, og ekki síst þar sem
þetta birtist í jafn víðlesnu blaði sem
Víkingurinn er. Varla trúi ég því, að
yður sé ekki kunnugt um, að það
þarf meira en 1 kg af slægðum fiski
með haus til að framleiða t. d. 1 kg
af fullverkuðum skreiðarfiski, og tel
því mjög hæpið, að Víkingurinn sé
notaður til að flytja svona hugarburð,
og vil ég leitast við að senda leiðrétt-
ingu við þpssa grein.
I hvert fullunnið kg af áðumefnd-
um fiskverkunaraðferðum 'þarf af
slægðum fiski með haus sem hér seg-
ir:
Froðfiskur flakaður
Brasilíuþur saltfiskur
Fullstaðinn óverk. saltf.
Skreiðarfiskur
3 kgr.
4.180 kgr.
2.360 kgr.
5.882 kg.r
Togarafiskur er greiddur allt árið
1960 með kr. 2.63 kgr. fyrir slægðan
þorsk með haus, sem er meginuppi-
221