Sjómannablaðið Víkingur - 01.12.1977, Blaðsíða 11

Forstjórinn: — Hefur nokkur
spurt eftir mér meðan ég var fjar-
verandi?
Sendisveinninn: — Já, hér kom
maður áðan, og var ógurlega reið-
ur. Hann sagðist þurfa að skamma
yður ærlega og lemja yður í
þokkabót.
Forstjórinn: — Jæja, og hvað
sagðir þú?
Sendisveinninn: — Ég sagði, að
mér þætti það mjög leitt, að þér
væruð ekki við.
*
Maður nokkur sat inni í sal í
Sandnesferjunni og reykti pípu í
ákafa. Miðasalinn vakti athygli
hans á skilti, sem á stóð að reyk-
ingar væru bannaðar.
„Ég tek nú ekki mikið mark á
þessum skiltum. Þarna er t.d.
skilti, sem á stendur: „Notið
Flampfer brjóstahaldara“!“
★
Óli hestaprangari sat inni á
veitingahúsi allþéttur.
Kom þá gárungi að borðinu til
hans: „Hér situr þú Óli og drekkur
brennivín meðan hesturinn þinn
liggur fyrir utan og syngur — Ó,
guð vors lands.“
„Hvað segirðu maður,“ hrópaði
Óli og spratt á fætur. „Veit klár-
skrattinn ekki að hann á að standa
teinréttur þegar hann syngur
þjóðsönginn.
VlKINGUR
Gamli hershöfðinginn var orð-
inn hálfsljór.
Við hersýningu átti hann að
heiðra nokkra hermenn sem stóðu í
röð og var einn þeirra negri.
Hershöfðinginn gekk á röðina,
hengdi heiðursmerkin á hermenn-
ina og sagði nokkur viðurkenn-
ingarorð við hvern þeirra.
Þegar kom að negranum varð
þeim gamla orðfall: „Þér eruð
negri?“
, Já, herra,“ svaraði negrinn.
„Ágætt, hm, haldið áfram að
vera það.“
★
Allir stjórnmálaflokkar veslast
upp að lokum við að éta oní sig sín
gömlu — og nýju kosningaloforð.
— (John Arbutnnot.)
★
Húsgagnasmiður var nýkominn
frá skemmtireisu til Parísar og
kunni frá mörgu að segja.
„Hvernig gekk þér, svona alveg
málllaus?“ spurði kunningi hans.
„Það gekk ágætlega. Einu sinni
fór ég á næturklúbb. Þá kom til
min fegurðardís og fleygði sér í
fangið á mér. Ég tók þá bara blý-
ant og teiknaði flösku og glas og
samstundis var það komið á borð-
ið.
Svo tók stúlkan blýantinn og
teiknaði rúm. En geturðu skilið
hvernig hún gat vitað að ég var
húsgagnasmiður?l“
Ljúfar minningar
★
Eiginmaðurinn, þekktur sagn-
fræðingur, kom heim síðla nætur
eftir stranga útivist. Á jakkabarm-
inum hafði verið límt vínkort og
voru margir krossar settir við
sumar línurnar.
„Hvað á þetta eiginlega að
þýða,“ hvæsti kona hans.
„Þetta eru heimildir, kona góð.
Sögulegar heimildir.“
★
„Konan mín er alveg einstök.
Hún er svo nærgætin að hún
breiðir dúk yfir fiskabúrið þegar
við höfum fisk á borðum.“
395