Sjómannablaðið Víkingur

Árgangur

Sjómannablaðið Víkingur - 01.12.1977, Blaðsíða 53

Sjómannablaðið Víkingur - 01.12.1977, Blaðsíða 53
aka bíl, því miður. Á nóttinni dreymir hann um að fljúga í for- stjórabílnum eftir nýju Reykja- nesbrautinni; í draumnum er hann alltaf á steinsteyptri braut- inni á 100 km hraða eða meira. Og þegar hann vaknar, verður hann sár og leiður. í veruleikanum má hann ekki taka í bílinn, ekki einu sinni snúa honum hálfhring í portingu, þegar hann er að dedúa við hann. Svona er að vera of ungur. Ekki svo að skilja, að hann kunni ekki að aka bíl. Hann kann fátt betur. Hann var í sveit mörg sumur áður en hann gerðist sen- dill og ók dráttarvél og jeppa frá þvi að hann var smápatti. Og frændi hans, sem er tveimur árum eldri, á nýlegan bíl, og hann kaupir hann oft til að lofa sér að aka á fáförnum vegum utan við borgina, upp við Elliðavatn og Rjúpnahæð og suður í Heiðmörk. Gallinn er bara sá, að frændinn er alveg vitlaus í stelpur, og þess vegna verða ökuferðirnar færri en hann vildi. Stelpur trufla hann eitthvað svo ónotalega, hann er ekki hann sjálfur, þegar þær eru annars vegar. Þá vill hann heldur halla sér að bílum. Og sem betur fer er frændinn oft blankur, svo ökuferðirnar verða býsna margar. Pilturinn strýkur með fingrin- um burtu rykblett af gluggakarm- inum um leið og hann gengur frá bílnum. Þá verður hugmyndin til. Kannski verður hún alls ekki til, kannski býr hún með honum, kannski er hún aðeins framhald á draumum hans nótt eftir nótt. En þegar hugsunin nær tökum á honum, er hún eins og sjálfsagður hlutur. Framkvæmdin rekur sig fyrirhafnarlaust, eins og í draumi. Hann gengur hægt og rólega með töskuna inn í skrifstofu for- stjórans, drepur á dyr, kemur inn fyrir, leggur hana á risastórt skrif- borðið og lyklana ofan á. For- VÍKINGUR stjórinn er hættur að tala í símann. Pilturinn segir: Motturnar í bílnum eru orðnar nokkuð óhreinar. Væri ekki rétt ég stryki af þeim? Jú, það er kannski rétt, ef þú mátt vera að, segir forstjórinn. Þetta verður allt forugt áður en maður veit af. Pilturinn tekur þá lyklana aftur, gengur út jafnrólega og hann kom inn, lokar á eftir sér. Hann gengur út að bílnum, opnar hann og sest í ekilssætið. Hann ræsir bílinn hik- laust og ekur út úr portinu. Hann vandar sig af fremsta megni við aksturinn, leiðir ekki hugann að öðru, veit þó undir niðri, að engir gluggar vita út að portinu, svo honum á að vera óhætt. Hann er sem í leiðslu. Eftir örstund er hann kominn út á götuna og í hringiðu umferðarinnar. Hann vandar sig sem mest hann má, allt annað er víðs fjarri núna, ekkert annað kemst að. Hann veit, hvert hann ætlar og hvernig hann ætlar það. Draumurinn er að verða að veru- leika. Hann ekur ekki hratt, en berst þó óþvingað með umferðar- straumnum, inn Borgartún, Sundlaugaveg og Suður Laugar- ásveg. Þannig verður auðveldast að komast út úr borginni, svo að síst verði eftir honum tekið. Hann þarf ekki að stansa fyrr en á mót- um Langholtsvegar og Suður- landsbrautar. Hann bíður rólegur færis, enn er draumurinn meira ráðandi en veruleikinn. Þegar lagið gefst, ekur hann inn að Ell- iðaánum og síðan meðfram Skeiðvellinum. Fyrst þar andar hann léttar, sveigir óhikað fyrir Blesugrófina í áttina að Nýbýla- veginum. Hann þekkir alla takka í mælaborðinu og þýðingu þeirra, og nú tekur hann að reyna þá einn af öðrum, þurrkur, rúðuvökva, loft og hita. Hversu oft hefur hann ekki handfjatlað þessa takka, fægt þá og þurrkað og ímyndað sér þá í notkun. Því miður þarf hann ekki að nota neitt af þessum töfratækj- um núna; veður er himneskt, eins og best verður um hásumar. Sól- skyggnið eitt er nauðsynlegt, þeg- ar hann beygir niður í Fossvoginn sunnan megin. Þá man hann allt í einu eftir lögregluþjónunum tveimur við veginn um Kópavog- inn. Hann snögghemlar. Fram hjá þeim vill hann síður fara. Þeir gætu þurft að stöðva hann vegna mannaferðar yfir veginn. Á það vill hann ekki hætta, beygir því til vinstri við fyrstu gatnamót og ekur yfir hálsinn. Vegurinn er ekki sem bestur, en hann vandar sig því meira við aksturinn. Hér gefst honum ætki- færi að æfa kunnáttu sína og færni. Hann hefur aldrei ekið sjálfskiptum bíl fyrr, og honum finnst það helst til auðvelt. Hann minnist Þingvallaferðarinnar með forstjórahjónunum í síðustu viku; húsbóndi hans tók hann með til að hreinsa í kringum sumarbústað- inn. Frúin ók, en hann kúrði í aft- ursætinu og tók út með vini sínum og eftirlæti. Hún skarkaði í gír- stöng með óvissum tökum, þótt þess þyrfti alls ekki með, og í hvert sinn, sem hún þurfti að hægja á, gaf hún svo harkalega inn, þegar hún jók ferðina á nýjan leik, að það spólaði ýmist á öðru hjóli eða báðum. Hann skildi ekki í for- stjóranum að þola þetta. Hann vildi láta refsa fólki fyrir slíka meðferð á fíngerðustu ökutækj- um. Hann var sannarlega feginn, þegar þeirri ökuferð var lokið. Nú getur hann bætt bifreiðinni þetta upp, enda líður hann yfir hálsinn eins og hann sitji á dún- sæng. Rykið angrar hann. Því hafði hann gleymt. En vonandi fær hann tækifæri til að strjúka það af, áður en lýkur. Neðarlega .á Fífuhvammsveg- inum sér hann stúlku koma hlaupandi niður hliðargötu. Hún er í ljósri dragt, og pilsið nær vart 437
Blaðsíða 1
Blaðsíða 2
Blaðsíða 3
Blaðsíða 4
Blaðsíða 5
Blaðsíða 6
Blaðsíða 7
Blaðsíða 8
Blaðsíða 9
Blaðsíða 10
Blaðsíða 11
Blaðsíða 12
Blaðsíða 13
Blaðsíða 14
Blaðsíða 15
Blaðsíða 16
Blaðsíða 17
Blaðsíða 18
Blaðsíða 19
Blaðsíða 20
Blaðsíða 21
Blaðsíða 22
Blaðsíða 23
Blaðsíða 24
Blaðsíða 25
Blaðsíða 26
Blaðsíða 27
Blaðsíða 28
Blaðsíða 29
Blaðsíða 30
Blaðsíða 31
Blaðsíða 32
Blaðsíða 33
Blaðsíða 34
Blaðsíða 35
Blaðsíða 36
Blaðsíða 37
Blaðsíða 38
Blaðsíða 39
Blaðsíða 40
Blaðsíða 41
Blaðsíða 42
Blaðsíða 43
Blaðsíða 44
Blaðsíða 45
Blaðsíða 46
Blaðsíða 47
Blaðsíða 48
Blaðsíða 49
Blaðsíða 50
Blaðsíða 51
Blaðsíða 52
Blaðsíða 53
Blaðsíða 54
Blaðsíða 55
Blaðsíða 56
Blaðsíða 57
Blaðsíða 58
Blaðsíða 59
Blaðsíða 60
Blaðsíða 61
Blaðsíða 62
Blaðsíða 63
Blaðsíða 64
Blaðsíða 65
Blaðsíða 66
Blaðsíða 67
Blaðsíða 68
Blaðsíða 69
Blaðsíða 70
Blaðsíða 71
Blaðsíða 72
Blaðsíða 73
Blaðsíða 74
Blaðsíða 75
Blaðsíða 76
Blaðsíða 77
Blaðsíða 78
Blaðsíða 79
Blaðsíða 80

x

Sjómannablaðið Víkingur

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Sjómannablaðið Víkingur
https://timarit.is/publication/335

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.