Sjómannablaðið Víkingur - 01.05.1980, Page 61

Emil Pétursson:
Kolbeinshaus
Enn ég lít þig.löðri bleyttan
lygnum undan bárunum,
einan standa óáreittan
undir þarahárunum
og hlusta á kollu- og kríuraus,
Kolbeinshaus.
Mér að streyma minningarnar,
ég minnist þess er barn ég var.
Til þín voru ferðir farnar
af fjörulöllum æskunnar.
Kátt var oft er kólgan gaus
við Kolbeinshaus.
Nú er fjaran fagra horfin,
fer að styttast veran þín,
er þú klettur öldum sorfinn
okkur hverfur bráðum sýn,
kafinn moldar köldum hnaus,
Kolbeinshaus.
Fjörulallar flestir eru
farnir héðan burt úr heim
á æðra stig í aðra veru
ofar að svífa vítt um geim.
En klökkur ég þyl mitt karlaþaus,
Kolbeinshaus.
Að þér verður sjónarsviptir
sveinum þeim er kynntust þér,
er aldrei framar létt sér lyftir
af loðnum kolli fuglager.
Nú kveð ég þig minn klettahaus,
Kolbeinshaus.
Emil Péíursson er fæddur á ísa-
firði 1904. Lauk járnsmíðanámi í
Héðni 1925 og Vélskólaprófi
1927. Undirvélstjóri á e.s. Wille-
moes 1927—28 og síðan á Esju (I)
1928—29. Vélstjóri á skipum
Skipaútgerðar ríkisins 1931—49
og síðan yfirvélstjóri hjá Skipa-
deild SÍS þangað til nú fyrir
skömmu að hann lét af störfum.
Þegar ég var barn að alast upp í
Skuggahverfinu, þá lagði ég oft
leið mína í fjöruna þar niður
undan ásamt öðrum drengjum.
Þá voru uppsátur þarna, bæði
framundan Völundi og svo inni í
Rauðarárvíkinni. Við fórum oft
út í Kolbeinshaus og rerum
stundum upp að honum þegar við
gátum fengið skekktu lánaða.
Svo átti ég þarna leið um um
daginn, og þá sá ég að búið var að
hrúga þarna mold fram að Kol-
beinshaus, og bráðum verður
hann víst kaffærður.
E.P.
VÍKINGUR
61