Sjómannablaðið Víkingur - 01.12.1982, Side 39

kvæmni innan línuveiða um 30—
50%, innan netaveiða 20-40%,
innan togveiða 20-30% og nóta
veiða 20-30%.
Tæki og búnaður
Helstu tæki sem munu koma á
markaðinn í framtíðinni eru tæki
sem stýra skipinu á sem hag-
kvæmastan hátt og ný fiskileit-
artæki. Tæki sem geta dregið úr
hreinni fiskileit þannig að þar má
spara olíu um 10-30%. Með því að
hafa hæggengar veljar má minnka
olíunotkunina um 25-40%.
Nýjar veiði- og geymsluaðferðir
Hér er hægt að spara og fá
meira fyrir fiskinn t.d. með því að
geyma hann í lofttæmi, frysting
um borð og fleira. Einnig mætti fá
sérstök skip til þess að flytja aflann
frá miðunum til þess að fá fulla
nýtingu út úr veiðiskipunum.
Markmið með sjávarútvegi í
framtíðinni hlýtur að verða að:
Framleiða mat fyrir mannkynið,
tryggja atvinnu og öryggi og fleira.
Veiðiskipin verða líka að standast
auknar kröfur. Framleiðnin verð-
ur að aukast helst tvö til fjórfald-
ast. En við verðum líka að styrkja
til muna menntun sjómanna og
þeirra sem að sjávarútvegi vinna.
Sérstaklega er nauðsynlegt að
auka menntun innan líffræði,
tæknifræði, rekstrarfræði og vél-
fræði. Framundan er tími með
fækkun sjómanna, aukið olíu-
verð og óvissu hvað varðar fisk-
stofnana. Til þess að mæta þessu
verðum við að berjast fyrir auk-
inni framleiðni, orkusparnaði og
bættum flota.
Norskur sjávarútvegur ber keim
af þröngsýni og því að allir reyna
að ota sínum tota, það finnst eng-
in sameiginleg heildarstefna
þannig að ekki er von á góðu. Þess
vegna er nauðsynlegt að allir hóp-
ar innan sjávarútvegsins, sjómenn
og samtök þeirra, þjónustugrein-
arnar, stjórnvöld og stjórnmála-
menn og fiskifræðingar komi
saman til mótunar heildarstefnu
sem síðan mætti a.m.k. reyni að
fylgja markvisst.
En allar breytingar mæta mót-
spyrnu. Það er svo innan eðlis-
fræðinnar, hversdagslega, í
stjórnmálum og innan sjávarút-
vegsins. Hinn almenni sjómaður
er þessu vanur og hann tekur
breytingum með jafnaðargeði en
það er ekki hægt að segja um hinn
þétta skóg samtaka, ráðuneyta og
nefnda sem er að finna innan
sjávarútvegsins og sem hafa áhrif
á hið daglega líf sjómannsins. Vilji
stjórnvalda til að hreinsa aðeins
upp í þessum skógi verður að vera
til staðar þannig að eðlileg þróun
innan sjávarútvegsins geti átt sér
stað.
En sjávarútvegurinn þarfnast
fjármagns sem hann hefur ekki
sjálfur undir höndum. Þá komum
við að viðkvæmum punkti. Á að
sprauta inn fjármagni allsstaðar
þar sem kvartað er undan fjár-
skorti. Slíkt gervilíf sem margar
greinar innan sjávarútvegsins lifa í
dag, sífelldur peningastuðningur
af hendi hins opinbera er aðeins
hægt að réttlæta yfir styttra tíma-
bil.
En það er svo miklu meira en
þetta sem að framan er getið sem
mætti nefna en nú í lokin verðum
við að gera okkur grein fyrir því að
fyrsta og veigamesta hlutverk
sjávarútvegsins er matarfram-
leiðsla til handa jarðarbúum og í
því felst bæði ábyrgð, alvara og
möguleikar.
Hafið er matarskrín sem við
verðum að nota á sem skynsam-
astan hátt. Lykillinn að þessu
skríni er í okkar höndum í dag.
Við verðum að gæta okkar svo að
við töpum ekki þessum lykli.
Friðrik Sigurðsson stytti
og snéri.
VÍKINGUR
39