Sjómannablaðið Víkingur - 01.12.1982, Page 47

Áhöfnin var tryggð hjá Sam-
vinnutryggingum en til að fá
bótagreiðslur verður að liggja
fyrir örorkumat svo það tók tals-
verðan tíma. Tryggingalæknir
þurfti að gefa skýrslu í samvinnu
við lækninn minn svo ég var orð-
inn ansi blankur þann tíma sem ég
mátti ekki vinna.
slasast svona mikið og verða
óvinnufær?
— Tilfinningin er tvíþætt,
annars vegar líkamleg og hefur
hún ýmis óþægindi í för með sér
en sálræna pressan er ekki síður
erfið, óvissan um það hvort maður
fái vinnu og geti skapað sér lifi-
brauð. Ég held sú pressa geti orðið
óbærileg manni með stóra fjöl-
skyldu sem stendur t.d. í hús-
byggingum.
Ég var mjög heppinn því Gæsl-
an var mér strax hjálpleg. Þeir
buðu mér að koma til starfa þegar
ég yrði vinnufær. Eins vissi ég að
Sjómannafélag Reykjavíkur yrði
mér innan handar, ég gæti fengið
greitt úr sjúkrasjóði félagsins. Mér
var líka mikill styrkur að eigin-
konu minni og ættingjar og vinir
aðstoðuðu mig, við útvegun
bankalána og lánuðu mér per-
sónulega.
Ég gat ekki búið lengur í Þor-
lákshöfn því þar voru engir af-
komumöguleikar aðrir en erfiðis-
vinna. Ég varð því að selja ein-
býlishúsið sem ég átti þar og
skipta á þriggja herbergja íbúð í
Reykjavík en þurfti að borga á
milli.
Ólafur, Friðrik Olgeirsson stýrimaður og Jóhann Olsen háseti, á leið út í færeyskan togara
að atliuga afla og veiðarfæri.
Ólafur um borð í Tý ásamt Jóhanni Olsen Háseta. Ólafur var á varðskipum frá 1966 til
1980 þegar hann fékk ársfrí og réð sig á Jón Vídalín frá Þorlákshöfn en lenti í slysi á
honum eftir tvo túra.
Hár lífeyrisréttur
bjargaði miklu
— Fékkstu ekki greiðslur úr
Lífeyrissjóði sjómanna?
— Jú. ég hafði unnið mér inn
mjög mikil réttindi þar svo ég fékk
greiddar fullar bætur, átti 100%
rétt. Ég var svo heppinn að um
það leyti sem ég byrjaði til sjós var
Lífeyrissjóðurinn stofnaður, 1959
svo ég hef greitt í hann alla tíð. Ég
hef líka alltaf greitt af öllum tekj-
um mínum því þær reglur gilda
fyrir sjómenn á stóru togurunum
og farmenn. Ég man að mér
fannst oft tekið ansi mikið af mér
þegar ég þénaði vel sem bátsmað-
ur en ég sé ekki eftir því núna. Ég
vann mér stundum inn 4—5 stig á
ári en eins og flestir vita fer réttur
manna eftir stigafjöldanum sem
þeir hafa unnið sér inn. Til sam-
anburðar vinnur verkamaður á
dagvinnulaununum sér inn eitt
stig á ári.
Mér finnst mjög mikilvægt að
reglum sjóðsins sé breytt þannig
að bátasjómenn og togaramenn af
minni skipunum borgi meir en
bara af tryggingunni eins og nú er.
VIKINGUR
47