Sjómannablaðið Víkingur - 01.03.1984, Blaðsíða 30

.....Ég mundi eftir
skemmtilegum
sögum afýmsum
skrautlegum köllum
sem veriö höföu meö
honum til sjós, Nú
ætlaöi ég aö reyna
aö fá hann til aö
endurtaka þær...
... Heyröu Gulli, ég
má til meö aö segja
þér frá þvíþegar viö
vorum einu sinni aö
höggva karfa á
Svalbak gamla. Þaö
varbúiöaö vera
andskoti mikiö
fiskirí...
30 Víkingur
Segulbandsháski...
bragði. Svona, slappaðu bara
af og ekkert múður. Við skul-
um byrja á aldrinum. Hvaö
ertu oröinn gamall?
Þögn.
Ég itreka spurninguna.
- 54 ...
Mér létti stórum. Nú yrði
eftirleikurinn auðveldur.
Hann var búinn að gefa sig.
— Og hvenær fórstu fyrst
til sjós?
— 15 ára ...
— Og hefur síðan verið á
sjónum?
— Já ... æi, greyið mitt
hættu þessu, ég ...
— Hver finnst þér mesta
breytingin á togarasjó-
mennskunni fá þvi sem var?
spyr ég án þess að láta i Ijósi
neina uppgjöf.
Stebþi hugsar sig um þar til
hann segir loks:
— Aö þurfa ekki að vera
uppi á dekki i aðgerð.
— Já, það er náttúrlega
ekki eins mikil vosþúð og
volk eins og var i gamla
daga?
— Nei ... svona hættu
þessu helviti drengur!
— En fannst mönnum ekki
mikil viðbrigði þegar nælonið
kom til sögunnar, þegar hætt
var aö nota hamptrollið?
— Jú ...
Ég hugsa mig um dálitla
stund áður en ég hef nýja
sókn.
— Á hvaða togara byrjaðir
þú?
— Svalbak, svarar Stebbi
meö semingi og skáskýtur
augunum á segulbandiö. —
Hvar á aö slökkva á þessu?
— Hver var með Svalbak
þá?
— Þorsteinn Auðuns-
son...
— Var hann mikill aflamað-
ur?
— Já, já ...
— Hann hefur fengið i soð-
iö?
— Mmmmmm...
— Þú varst einhvern tim-
ann að segja mér frá þvi þeg-
ar þið voruð við Grænland?
— Já ... svarar Stebbi
annars hugar og hóstar.
Þegar hér var komið sögu
fannst mér ég vera aö missa
tökin á þesu. Ég ákvað þvi að
biðja Stebba að segja mér frá
einhverju sem hann hafði
sagt mér áður. Ég mundi eftir
skemmtilegum sögum af
ýmsum skrautlegum köllum
sem verið höfðu með honum
til sjós. Nú ætlaði ég að reyna
að fá hann til að endurtaka
þær.
— Geturðu ekki sagt mér
frá einhverjum eftirminnileg-
um köllum sem þú hefur verið
samskipa?
— Nei ... ég man ekkert
svoleiöis, svarar Stebbi og er
nú greinilega búinn að fá
nóg, þvi hann fer fram úr
kojunni og skipar mér enn
einu sinni að slökkva á segul-
bandinu. En ég er ákveðinn í
að láta mig ekki fyrr en í fulla
hnefana.
— Jú, auðvitað manstu
það, segi ég. Það eru ekki
nema nokkrir dagar siðan þú
varst að segja mér frá þeim.
— Nei, það er satt, ég veit
ekkert...
— Hvað hétu þeir allir
þessir kallar sem þú varst aö
segja mér frá þegar við vor-
um aö bæta pokann um dag-
inn?
— Það man ég ekki ...
svona láttu ekki svona. Ég
ætla fram og fá mér kaffi.
Stebbi gerir sig liklegan til
að ganga út úr klefanum. Nú
voru góð ráð dýr. Siðasta
vopnið átti ég eftir.
— Þú verður að gá að þvi
maður, að allt sem þú segir
kemur i viðtalinu, allt þetta
fjas þitt um að slökkva á seg-
ulbandinu og svoleiðis.
— Mér er andskotans
sama um þaö, svarar viðmæl-
andi minn hlæjandi og kveikir
sér i sígarettu.
— Erþér sama?
— Já, slökktu á þessu!
— Ég lýg þá bara einhverju,
ef þú vilt ekki setjast hérna
niður og spjalla við mig. Ekki
erþað betra fyrir þig!
— Jú, jú, Ijúgðu'bara, ha,
ha!
— Ætlarðu að vera til sjós
þar til þú kemst á ellilaunin?
kalla ég á eftir Stebba, þar
sem hann er að ganga út úr
klefanum.
— Nei, ég fer að hætta
þessu, heyri ég hann segja
eins og við sjálfan sig. Svo
hækkar hann röddina. —
Slökktu á þessu og komdu
fram, við skulum fá okkur
kaffi!
Ég gafst upp. Ég gerði eins
og mér var skipað og fór fram
í borösal. Ekki vorum við
Stebbi fyrr sestir meö kaffi-
könnurnar, en hann hallar sér
að mérog segir:
— Heyrðu Gulli, ég má til
með að segja þér frá því þeg-
ar við vorum einu sinni að
höggva karfa á Svalbak
gamla. Það var búið aö vera
andskoti mikið fiskiri, dekkiö
hálf fullt og ...
— Biddu! Ég ætla að sækja
segulbandið!
— Nei! Ég segi ekkert!
Og þar með var draumurinn
búinn. Hræðslan við segul-
bandiö varð þess valdandi að
ég fékk ekki að heyra þessa
sögu fyrr en i næsta túr.
Hvernig sem ég gekk á
Stebba, fékkst hann ekki til að
Ijúka við söguna.
— Maður er orðinn dauð-
hræddur að tala við þig
drengur, sagði hann. Þú
hleypur annað hvort með þaö
í blöðin eða sullar því á bók
... sem enginn les!