Sjómannablaðið Víkingur - 01.03.1984, Qupperneq 49

Siglingar...
Um borð í farþega- og vöruflutningaskipinu „Miaca" sem
var skráð á Seyöisfirði en sigldi undir dönsku flaggi. Skipið
brotnaði við Vöölavík, norðan við Eskifjörö.
þeir gerðu, þar sem annars
hefðu þæði skipin orðin fyrir
tjóni. Þeir voru svo óheppnir
að lenda á akkeri, sem lá i fjör-
unni og settu gat á bóginn. Viö
vorum svo nokkurn tíma á
Siglufirði og komum skipinu í
sæmilegt lag. Siðan lögðum
við af stað til Seyðisfjarðar.
Viö Rauðanúp hrepptum við
norðaustan hriöarveður, svo
lengra varð ekki haldið. Við
vorum naumir með kol og urð-
um þvi að snúa við og reyna
aö ná til Eyjafjarðar. En það
tókst ekki. Sextán tima nótt i
hríðarveðri, þrettán stiga frosti
á leku skipi var engin
skemmtiferð. Allar lensidælur
voru i gangi, þrjár handdælur,
en sjórinn hækkaði samt í
skipinu. Um nóttina lagðist
skipið á lunningu og erfitt varð
að kynda undir kötlunum en
vélin gekk þó. Við höfðum
neyðarstýri sem hékk i keðj-
um. Stýrisramminn var farinn
og aðeins eitt skrúfublað eftir.
Næsta morgun héldum við
skipsráð og ákváðum að sigla
á land og reyna að bjarga okk-
ur. Þegar við sáum brimgarð-
inn vorum við svo heppnir að
þekkja Siglunes. Okkur tókst
að snúa skipinu og stýra inn á
Eyjafjörð en þá vorum við fáa
faöma frá landi. Þegar við
lögðumst á höfninni, lagðist
skipið á lunningu og kom véla-
liöiö þjótandi upp á dekk. Við
fengum menn úr landi og kom-
um fyrir fleiri handdælum og
dældum útöllum sjó.
Eftir bráðabirgða viðgerð á
skipinu og útvegun á vistum
og kolum var lagt af stað til
Seyðisfjarðar með aðstoð
„Waagen". Gekk ferðin vel.
Nóttina eftir að við komum
þangað gerði hvassviðri út
fjörðinn. „Lady Bertha“ rak
langt út í fjörð áður en veðrið
lægði. „Waagen og „Catch
Me“ slitu landfestarog rak um
fjörðinn. Ég fór til Noregs með
„Waagen". Otto fór með
„Lady Bertha" til Leith.
Ég fór einnig til Leith til þess
að gæta hagsmuna okkar
þegar skipið var boðið upp.
Það var selt fyrir £3500. Ég fór
síðan sem skipstjóri með
„Lady Bertha" til Llanelly.
Mennirnir, sem þátt tóku i
björgun skipsins, fengu allir
aukaþóknun umfram laun sin.
Ég fékk i minn hlut £100. Eftir
að hafa afhent skipið fór ég
sem lestunarstjóri með leigu-
skipinu „Augusta“, sem lest-
aði salt i Middelsborough til
Seyðisfjarðar. Siðan sigldi ég
sem lestunarstjóri með ýms-
um leiguskipum til 1894 er ég
gerðist skipstjóri á gufuskip-
inu „Egil“, sem Otto bróðir
minn átti.
Með „Egil“ fór ég tvær feröir
til útlanda og eina til Reykja-
vikur og Vestmannaeyja til
þess að sækja um fjögur
hundruð fiskimenn til róðra á
Austfjörðum. Ég var ekki frisk-
ur þá þar sem ég hafði fengiö
inflúensu á Sauðárkróki ferð-
ina á undan. Ég varð að fara í
land og fara til Noregs þar
sem ég var á sjúkrahúsi um
hrið.
Áriö 1895 settist ég að i
Stavanger til þes aö annast
málefni Ottós bróður og sjá
um afgreiöslu gufuskipa hans,
„Egil“ og „Waagen“. Otto dó
um borö i skipi sinu „Waagen"
á leið frá Islandi til útlanda.
Ég stofnaði siðan ásamt
bræðrum mínum Carl og
Fredrik, sem búsettir voru á
Islandi, hlutafélagið O.
Wathnes Arvinger og héldum
við áfram áætlunarferðum frá
Kaupmannahöfn um Noreg til
Islands með „Egil" og „Waag-
en“ ásamt fleiri aukaskipum.
Árið 1905 sömdum við um
smíði farþegaskips sem fékk
nafnið „Otto Wathne". Hann
hóf siglingar árið 1906 en fórst
sama ár við island. Siðan
keyptum við gufuskipið
„Prospere“, um 700 tonn að
stærð með gott farþegarými
og seinna gufuskipið „Eljan"
sem var900 tonn.
Árið 1908 hófum við áætl-
unarferðir frá Oslo með við-
komu i Kristiansand, Stav-
Framhald á bls. 62
... héldum viö áfram
áætlunarferöum frá
Kaupmannahöfn um '
Noreg til íslands
meö„Egil“og
„Waagen“ ásamt
fleiri aukaskipum.
Áriö 1905 sömdum
viö um smíöi
farþegaskips sem
fékk nafniö „Otto
Wathne“...
Víkingur 49