Sjómannablaðið Víkingur - 01.03.1984, Síða 57

GALDRI...
þeim afleiðingum að Galdri
tókst á loft og stakkst á höf uð-
ið ofan i rjómakirnuna. Hann
fálmaöi sig á fætur, alhvitur i
framan, en i gegnum rjóma-
froöuna skein i breitt bros.
Galdra brá hvorki við högg né
bana. En ekki varð meira úr að
hann iðkaði matargerðarlist á
þeirri vertið.
Í landlegu siðla vetrar sátu
nokkrir skipverjar inni i verbúð
og létu sér leiðast. Þóttust
þeir hafa lítið við að vera og
kenndu einkum um brenni-
vinsleysi.
„Komið þið hérna út að
glugganum,“ sagði Galdri.
„Hvurn fjandann á svo sem
að sjá þar?“ umluðu menn
fýldir, en hundskuðust samt út
aðglugganum.
„Þið sjáiö trilluna, sem er
bundin þarna," hélt Galdri
áfram. „Ég hef heyrt að eig-
andinn bruggi og feli kútinn
umboröitrillunni."
Það brá fyrir glampa í aug-
um manna.
„Er eitthvað til í þessu?“
spurði einn og var áfjáður i
röddinni.
„Alveg áreiðanlega. Ólyginn
sagöi mér.“
Nú var sest á rökstóla um
hvernig helst skyldi leiða
sannleikann i Ijós um tilveru
bruggsins.
„Það er ekkert um aö vill-
ast,“ varö einum að orði.
„Auövitað verður Galdri að
athuga um bruggið. Hann byrj-
aði að þvæla um það svo að
honum ber að sækja þaö. Ég
veit ekki til að neinn hafi verið
að hugsa um brugg fyrr en
Galdri fór að tala um brugg.
Eða var það, strákar? Hann
verður að fara og stela brugg-
inu.“
Galdri fór undan í flæmingi.
„Það var ekki þar með sagt
að ég ætlaði að fara að stela
neinu bruggi,“ sagöi hann.
„Sko, þaö er engin áhætta
að stela bruggi. Þó jafnvel eig-
andinn komi að þér getur hann
ekki kært þig. Brugg er nefni-
lega bannað með lögum,
veskú.“
„Og svona brugg er best
komið ofan i heiðarlega sjó-
menn,“ bætti annarvið.
Galdri taldi þetta spaklega
mælt.
„Ojæja, skítt og laggó,“
sagði hann. „Best aö vinda
séri það.“
Hann rölti yfir að trillunni og
klungraðist fram í lúkarinn.
Hann var rétt byrjaður að
skyggnast um, þegar heyrðist
til mannaferöa og bátseigandi
birtistí lúkarsgatinu.
„Hvað ert þú að gera hér?“
spurði hann með þjósti.
„Leita að bruggi," svaraði
Galdri rólega.
Kallinumsvelgdistá.
„Hvaöa helvitis bruggi? Hér
er ekkert brugg. Komdu þér
strax i burtu. Það er ég sem á
þennanbát.“
„Það er vist brugg hérna og
ég heimta að fá brugg.“
„Hættu þessu bulli, drengur
og hafðu þig á brott." Og báts-
eigandi kóklaðist niður stiga-
boruna og gerði sig liklegan til
aö veitast að Galdra.
„Ég skal þá finna það með
göldrum og jóga,“ sagði
Galdri. Hann settist fram i
stafn og otaði höndunum með
útglenntum fingrum að báts-
eiganda. Hann starði á hann
glóandi galdraaugum og hóf
að lesa særingarþulu, dimmri
röddu.
Bátseigandi snarstansaði
og starði á móti með opinn
munn. Siðan snerist hann á
hæli og tróð séræpandi upp úr
lúkarnum. Hann hljóp upp
bryggjuna veinandi:
„Það er geggjaður maður
um borð i trillunni minni.
Greinilega snarvitlaus mað-
ur.“
Galdri hélt i rólegheitum
áfram leit sinni og er hann lyfti
setu af bekknum kom kúturinn
í Ijós. Hann leit i kringum sig
eftir iláti aö fá sér slurk úr
kútnum, en yppti siðan öxlum.
„Þetta er ekki til skiptanna,"
tautaði hann, kippti kútnum
upp úr bekknum og rölti með
hann upp i verbúð.
Menn settust fljótlega að
sumbli og þótti þeim Galdri
hafa unnið hetjudáð mikla,
enda slikur maður ómissandi i
skiprúmi.
Áður en vertið lauk upp-
götvaði Galdri, aö nú hefði
hann fengið sig fullsaddan af
sjómennsku. Hann sagðist
hafa i hyggju að sýna galdra
og spádóma á kabarettum í
menningarbæjum.
„Þú ættir ekki að vera að
ráða þig á vertíð, ef þú getur
ekki haldið hana út,“ sagði
skiþstjóri.
„Allt er best i hófi,“ sagði
Galdri og brosti.
Hann stóð á bryggjunni,
þegar sleppt var í næsta róð-
ur, haldandi á pokaskjattanum
i annarri hendi, en með hinni
veifaði hann i kveðjuskyni,
meö krossgátubókinni.
Sarnafí'I
VIÐHALDSFRÍTT ÞAKEFNI
ÁBYRGÐ Á EFNI OG VINNU
... Hann settist fram
ístafn og otaöi
höndunum meö
útglenntum fingrum
aö bátseiganda.
Hann staröi á hann
glóandi galdra-
augum...
FAGTÚN HF. LÁGMÚLA 7, 105 REYKJAVÍK, SÍMI 28230
Víkingur 57