Sjómannablaðið Víkingur - 01.12.1990, Qupperneq 92

FRIVAKTIN
leðisögur af guðlegum toga
spunnar

^^SSSfSS'4'
petts
þetta
b\aö-
rr\\Wu
r St33rs
,iaV\k\a'
it>\að'\ö
M\t\\a9'’, ,j..r eKK'
£-**-"*<*
-í*3s@s3sÖsS>*"r
pv\ n\"-,“'’ .. lV.nn se\" - ,a?\veraAdara’
penda V\a^
mund'
92 VÍKINGUR
esemdens'\nd^a-
Þaö kom prestsfrúnni alltaf svolítiö úr jafnvægi aö
presturinn, maðurinn hennar, hrópaöi iöulega „Ó Jesús,
ó góði Guð“, þegar hann fékk fullnægingu. Um síöir
stóðst hún ekki mátiö lengur aö spyrja hann út í þetta.
— Það er fullkomlega viðeigandi, elskan mín, og í
samræmi við Biblíuna, fullvissaði hann hana. Eða
manstu ekki að þar stendur: Blessaður er sá sem kemur
í nafni drottins?
Eftir aðvörun frá sóknarprestinum lof-
aði Frikki að leggja af óhóflega sjálfsfró-
un sína.
— Sparaðu það þangað til þú kvæn-
ist, drengur minn, sagði guðsmaðurinn.
— Það skal ég gera, sagði unglingur-
inn.
Hálfum mánuði seinna mætti prestur-
inn drengnum og spurði hvernig honum
gengi.
— Ljómandi, svaraði Frikki. Ég er
strax búinn að spara saman nærri því
heilan lítra.
Presturinn tók hlutverk sitt afar
alvariega, enda trúði hann á
bókstaf hins ritaða máls, en
freistingin varð honum ofviða.
Svo fór að lokum að hann fal-
aðist eftir ástum bústinnar og
gyðjum líkrar altsöngkonu eitt
kvöldið eftiræfingu á kórloftinu.
— Hvar? spurði hún.
— Bara hér á gólfinu, stundi
hann.
— Það yrði of kalt, hvíslaði
stúlkan.
— En á bekknum þarna?
spurði guðsmaðurinn.
— Hann er allt ofmjór, sagðl
söngfuglinn á lágu nótunum.
‘ En heyrðu prestur minn, hvað
finnst þér um að gera það
standandi upp við orgelið?
— Nei, nei, nei, hrópaði
presturinn hneykslaður. Guð
forði mér frá því. Ef einhver
kæmi hingað upp gæti hann
haldið að við værum að dansa!