Náttúrufræðingurinn - 1962, Blaðsíða 4

98
NÁTTÚRUF RÆÐIN G U RIN N
snemma haft áhuga á mörgu og verið sílesandi, því í einu bréfa sinna
til föður síns segist hann lesa „ósköpin öll af rómönum og öðrum
fræðibókum, sem ekki snerti fögin beinlínis“, og margar góðar bæk-
ur séu að grípa til, bæði í bókasafni skólapilta og bókasafni skólans.
Um tíma var hann einn þeirra fjögra pilta, sem stjórnuðu lestrar-
sal skólans.
Ólafur hefur líklega verið lieldur hlédrægur og fáskiftinn í skóla,
því hann hefur víða orð á því, þar sem hann minnist á skemmtanir
og hátíðaliöld skólapilta í bréfum sínum, að liann sé lítið við þau
riðinn, sé ekki með. Á einum stað getur hann þess þó sérstaklega,
j^egar áformað er að halda ball á fæðingardegi konungs, að nú ætli
hann að vera með, aldrei þessu vanur. Engu að síður bera bréf
Ólafs til föður hans það með sér, en þau voru fyrir nokkrum ár-
um gefin út í bókarformi, ásamt dagbókarbroti hans, að hann hefur
verið viðfelldinn og skemmtilegur piltur, að minnsta kosti í vina
hópi, því bréf hans eru með afbrigðum skemmtileg aflestrar, enda
lætur hann þar allt fjúka, eins og hann kemst sjálfur að orði.
Nám sitt í lærða skólanum virðist hann hafa stundað vel, enda
þótt hann segist stundum hafa slegið slöku við lesturinn í sumum
greinum um tíma, og hann beri kennurum sínum nokkuð misvel
söguna. Jafnframt náminu fékkst Ólafur töluvert við íitstörf. Hann
safnaði og skráði íslenzkar gátur, leiki, þjóðsögur, þulur og fleira,
og hafði þannig unnið alhnerkt starf á sviði þjóðlegra fræða strax
innan við tvítugt.
Að loknu stúdentsprófi sigldi Ólafur til Hafnar til þess að nema
þar náttúrufræði. í bréfi til föður síns segir hann, að sér finnist
liann reyndar geta lært allt og hafa áhuga fyrir iillum vísindagrein-
um, nema hvað hann sé aiveg frábitinn lögfræði. í aðra röndina
langaði hann til að gerast skáld og rithöfundur, en valdi þó nátt-
úrufræði, sem hann hafði lengi lagt hug á og þótt skemmtileg, því
hún fékkst við lífið sjálft, einkum þó grasafræðin. Hann hafði einnig
snúið sér til Þorvalds Thoroddsens og fengið hjá honum þær upplýs-
ingar urn náttúrufræðinám, að sú grein væri allra vísindagreina
þyngst, en skemmtilegust, og nóg mundu 100 náttúrufræðingar hafa
að gera á íslandi, ef þeir ætluðu að kanna landið til hlítar.
Eftir eins veturs nám lauk hann heimspekiprófi, en tók ekki fleiri
próf, þó hann dveldi í Höfn fjórtán ár eftir það. Hann kunni strax
vel við sig í Höfn, lannst lííið þar frjálsara og óbundnara, þó það