Náttúrufræðingurinn - 1962, Blaðsíða 17

NÁTTÚRUFRÆÐINGURINN
111
6. mynd. Hiti í nokkrum borholum á 7. rnynd. Hiti í borholu G-1 á Krýsu-
Hengilssvæðinu. víkursvæðinu.
svæði heita vatnsins er því ekki þar, sem holurnar eru, heldur að
öllum líkindum norðar. Er sú niðurstaða ekki óeðlileg, þegar litið
er á legu holanna við suðurjaðar Hengilsjarðhitasvæðisins.
Krýsuvíkursvœðið.
Á þessu svæði hafa verið boraðar fáeinar djúpar borholur um
1,5 km suðvestur af Kleifarvatni. Sú dýpsta þeirra er um 1100 m.
I henni var mældur hitinn, þegar hún hafði náð hitajafnvægi
við bergið í kring, en þó aðeins niður á 650 m dýpi vegna
stíflunar þar. Niðurstöður þessara mælinga, sem sýndar eru á 7.
mynd, gefa nokkra hugmynd um hitaástand bergsins á þessu svæði.
Eins og á Hengilssvæðinu vex hitinn mjög ört í fyrstu og nær há-
marki, sem hér er á um 300 m dýpi, en þar fyrir neðan fer hann
aftur lækkandi. Hámarkshitinn er hér um 220°C eða nokkru lægri
en hann hefur mælzt á Hengilssvæðinu. Sennilega er hér einnig
um meira og minna lárétt vatnsrennsli að ræða á um 300 m dýpi
og aðaluppstreymis heita vatnsins að leita annars staðar. Ekki hafa
verið boraðar nægilega margar holur á þessu svæði til að hitamæl-
ingar geti gefið vísbendingu um úr hvaða átt heita vatnið komi.
HEIMILDARRIT
(1) Gunnar Böðvarsson. 1957. Geothermal Effects of the Pleistocene Glacia-
tion in Iceland. Jökull, 7, 1—20.