Náttúrufræðingurinn - 1997, Blaðsíða 22

sama eða svipað berg. í huganum hef ég
oft raulað færeyska þjóðsönginn, fullan af
ættjarðarást:
Tú alfagra land mitt,
Mín dýrasta ogn!
A vetri so randhvítt,
Á sumri við logn.
Færeyskan er auðskilin, en það var ekki
fyrr en ég sá einhvern tíma vetrarlega
fréttamynd frá íslandi í norska sjónvarpinu
að ég skildi orðið „randhvítt“. Bæði Island
(1. mynd) og Færeyjar (2. mynd) verða
randhvít að vetri, en Noregur (3. mynd)
verður hins vegar skjöldóttur. Þetta er ekki
í fyrsta sinn sem ég verð var við að nátt-
úran kennir mér tungumál (Bjarni E. Guð-
leifsson 1978). Ekki verður sagt að þessi
skilningur minn teljist neitt sérlega frum-
Iegur, en ég hef borið þetta undir Færey-
inga og margir hafa játað að þeir hafi ekki
hugsað út í eða skilið þetta orð í þjóð-
söngnum, randhvítt. Það er svo sem ekki
víst að við Islendingar skiljum allan
textann í þjóðsöngnum okkar. Hvað á
Matthías við með „herskarar tímanna
safn“?
Löngu síðar áttaði ég mig á því að fjöllin
í Svarfaðardal sem nefnast Rimar bera
eflaust þetta nafn vegna þess að þar eru
mörg samsíða gil niður fjallið, og þegar
þau eru snjófyllt mynda dökkir rindarnir á
milli eins konar rima, líkt og rimar í stiga.
Fjöll þessi eru einmitt á sama svæði og
fjöllin á 1. mynd.
HEIMILD
Bjarni E. Guðleifsson 1978. Islenskukennsla
náttúrunnar. Ársrit Ræktunarfélags Norður-
lands. 75, 74-77.
PÚSTFANG HÖFUNDAR
Bjarni E. Guðleifsson
Rannsóknastofnun Iandbúnaðarins
Tilraunastöðinni að Möðruvöllum
Óseyri 2
603 Akureyri
68