Náttúrufræðingurinn - 1981, Page 5

2. mynd. Varpútbreiðsla starans í gamla heiminum um 1960 (Voous 1960). — Breeding range
of starling in Europe and Asia about 1960.
að hafa verið svipað, en augun allt öðru
visi, því að þau sátu fast við munnvik-
in“. í fyrra tilvikinu er líklegt að um
svartþröst (Turdus merula L.) hafi verið
að ræða en í því síðara stara.
Jónas Hallgrímsson (1847) segir um
starann: „Hann verpir ekki á íslandi og
á þar ekki heima, en næstum á hverju
ári hrekur nokkra í landið vindurinn. Ég
hef séð og vitað þá skotna þar bæði
sumar og vetur, t. a. m. einn við Akur-
eyri 1836, og nokkra á Suðurnesjum og í
Vestmannaeyjum snemma vetrar og á
útmánuðum."
í ferðabók Preyers og Zirkels (1862) er
staðhæft að það sem Briinnich segir um
starann sé rangt, hann verpi alls ekki á
Islandi þótt hugsast geti að hann hrekist
þangað endrum og eins. Nevvton (1863)
er á sömu skoðun.
Benedikt Gröndal (1895) segir star-
ann villast hingað stöku sinnurn. Sama
sinnis eru Slater (1901) og Hantzch
(1905). Hachisuka (1927) telur starann
vera óreglulegan vetrargest í Vest-
mannaeyjum og við suður- og norður-
ströndina, þó sé hann mun algengari við
suðurströndina.
Timmermann (1938—1949) segir að
starinn sé algengur og árviss flækingur á
íslandi, en Magnús Björnsson (1939) að
hann sé hér haust- og vetrargestur.
Bjarni Sæmundsson (1936) segir: „Hér
sjást þeir flest ár, fáir saman, eða í smá-
hópum (10—15) á haustin og veturna,
aðallega við sjávarsíðuna á sunnan- og
austanverðu landinu. Virðist svo sem
þeir komi á haustin, en þeir dvelja oft
langt fram á vetur, eða veturinn út og
fram á sumar.“
Á árunum 1938—1943 fylgdist Finn-
ur Guðmundsson (1940, 1942, 1944), ít-
arlega með flækingsfuglum, með aðstoð
manna um land allt. Á þessum árum
147