Náttúrufræðingurinn - 1981, Síða 36

Erling Ólafsson:
Eyramölur (Gesneria centuriella)
fundinn á Islandi
Fiðrildi er sá hópur íslenskra
skordýra, sem er hvað best þekktur,
bæði hvað varðar fjölda tegunda og
útbreiðslu þeirra. Það telst því til
tíðinda, er nýjar fiðrildatcgundir íinn-
ast hér á landi. Verður nú gerð grein
fyrir tegund, sem fundist hefur hér á
síðustu árum. Wolíf (1971) getur henn-
ar ekki, en hann tók saman allar til-
tækar upplýsingar um íslensk fiðrildi
fram að þeim tíma.
Á árunum 1972-73 stundaði ég rann-
sóknir á skordýrum í Þjórsárverum við
Hofsjökul. Fannst þá torkennilegt
íiðrildi á flögri við rætur Arnarfells hins
mikla þann 12. ágúst 1972. Gróðurfar
einkenndist þar af þéttri mosaþembu
(Racomitrium canescens (Hedw.) Brid.)
með grávíði (Salix callicarpaea Trautv.),
krækilyngi (Empetrum nigrum L.), smjör-
grasi (Bartsia alpina L.) og ýmsum fleiri
plöntutegundum. Stutt var niður á ár-
eyrar Arnarfellskvíslar með eyrarósar-
breiðum (Epilobium latifolium L.) og upp
í hina rómuðu Arnarfcllsbrekku, þar
sem gróður cr bæði fjölskrúðugur og
gróskumikill, víðikjarr, blómstóð og
lyngbrekkur, sem vart eiga sinn líka í
hálendinu. Aðeins eitt eintak af þessari
fiðrildatcgund fannst, en víðimölur
(Pyla fusca (Haw.)) var þarna
alláberandi og kjarrfeti (Entephria caes-
iata (Den. & Schiff.)) ofar í brekk-
unni.
Fljótt á litið líktist tegundin víði-
mölnum, en var þó ljósari og fram-
vængir flikróttari, ljósbrúnir með
dekkri flikrum. Á víðimöl eru fram-
vængirnir hins vegar dökkbrúnir með
ógreinilegum llikrum. Auk þess voru
vængirnir ívið styttri á torkenndu
tegundinni en þó áberandi breiðari en á
víðimöl, bæði fram- og afturvængir.
Um haustið 1972 fékk ég aðstoð
sænsks skordýrafræðings, Per Douwes
að nafni, við ákvörðun tegundarinnar.
Hún reyndist vera sömu ættar og víði-
mölurinn, þ.e. af ættinni Pyralidae,
víðimölsættinni. 'Fegundin hcitir
Gesneria cenluriella (Den. & Schiff,
1775), og hef ég valið henni nafnið
eyramölur á íslensku í samræmi við
lífshætti tegundarinnar, sem getið verð-
ur síðar (1. mynd).
Náttúrufræðingurinn, 51 (4), bls. 178-181, 1981
178