Náttúrufræðingurinn - 1981, Blaðsíða 38

2. mynd. Fundarstaðir eyramöls (Gesneria centuriella (Den. & SchifT.)) á íslandi. skv.
reitakerfi (Hörður Kristinsson og Bergþór Jóhannsson 1970). — Localities of Gesneria
centuriella (Den. & Schiff.) in lceland.
breiðu á sendnum bakka Lindaár og
hitt á flugi yfir áreyrum við sömu á
nokkru sunnar. Þar óx einnig eyrarós.
A 2. mynd eru sýndir fundarstaðir eyra-
möls á íslandi.
Hér á landi hefur eyramöl verið safn-
að á tímabilinu frá 26. júní til 12. ágúst,
þ.e. um miðbik sumars. Það samræmist
vel upplýsingum um athafnatíma
fullvöxnu dýranna í Finnlandi. Þar hef-
ur þeim verið safnað á tímabilinu frá 5.
júlí til 12. ágúst (Valle 1933, Linna-
luoto & Koponen 1980).
Um lífshætti eyramöls er það helst að
segja, að lirfan er talin nærast á sigur-
skúfi (Epilopium anguslifolium L.) í Norcgi
og Finnlandi, þar eð eyramölurinn lað-
ast einkum að þeirri plöntutegund
(Valle 1933, Koponen pers. uppl.). í
öllum þeim tilfellum, sem tegundinni
hefur verið safnað á íslandi, hefur
eyrarós verið áberandi á söfnunarstaðn-
um eða í nágrenni hans. Þar sem
eyrarós og sigurskúfur eru náskyldar
plöntur, er ekki ósennilegt, að eyramöl-
ur geti lifað á þeim báðum. Sennilega
byggir eyramölur þó aíkomu sína fyrst
og fremst á eyrarós hérlendis. Sú teg-
und er útbreidd um land allt og víða
algeng (Eyþór Einarsson 1973). Sigur-
skúfur hefur hins vegar strjála út-
breiðslu hér á landi (sjá Stefán Stefáns-
son 1901).
Þeim Hálfdáni Björnssyni, Seppo
Koponen, Pcr Douwes og Ævari Pet-
ersen ber að þakka veittar upplýs-
ingar og aðstoð við ritun þessa
greinarkorns.
180