Náttúrufræðingurinn - 1940, Blaðsíða 40

32
NÁTTÚRUFRÆÐINGURINN
Einu flækingarnir, sem sézt hafa hér á árunum 1938 og 1939
og ekki eru af evrópiskum uppruna, eru skræklóan, sem heima
á í N.-Ameríku, og dílaþrösturinn, sem heima á í Síberíu og
Japan. Öll líkindi eru til þess, aS dílaþrösturinn hafi komið
hingað yfir Skandínavíu.
Hér að ofan hefir verið rætt nokkuð um það, hvaðan flæk-
ingarnir og hrakningsfuglarnir koma, og hvernig stendur á ferð-
um þeirra hér. Þriðja spurningin í sambandi við hingaðkomu
þeirra er sú, hvað um þá verður, og skal hér nokkuð vikið að því.
Eins og þegar hefir verið tekið fram í innganginum að grein
þessari, sjást hér af mörgum tegundum flækingsfugla aðeins
einn og einn fugl, eða tiltölulega fáir einstaklingar, og alls ekki
í öllum árum, aðrir sjást oftar, og enn aðrir eru árlegir gestir,
sem sjást jafnvel hópum saman víða um land. Einna algengustu
flækingarnir eru starar, gráþrestir og svartþrestir. Þeir sjást
hér aðallega á tímabilinu frá því í okt.—nóv. og fram í apríl.
Þeir halda sig mest í kringum mannabústaði, þar sem helzt er
ætis von, og virðist þeim takast furðanlega, að framfleyta líf-
inu á veturnar, að minnsta kosti hin síðari ár. Líklega lifa þeir
þó líka eitthvað á berjum út um hagann, þegar jörð er auð (sbr.
athugun Kr. Geirm., bls. 21). Bláhrafnar og krákur eru áreið-
anlega algengari flækingar en skýrsla þessi gefur til kynna,
einkum á Suður- og Suðausturlandi. Báðar þessar tegundir
halda sig einnig mikið í kringum mannabústaði, svo sem á tún-
um, sem búið er að bera á húsdýraáburð eða fiskúrgang, og
krákan ennfremur í fjörum, og verður ekki annað séð en þeim
veitist auðvelt að afla sér ætis í sæmilegri tíð.1) Vepjur sjást á
haustin og veturnar víða um land, stundum í stórum hópum, en
þeim veitist erfitt að framfleyta lífinu í stirðri tíð og ber tals-
vert á því, að þær falli úr hor. Hegrar (gráhegrar) eru hér
sumstaðar alltíðir, einkum sunnanlands á haustin og veturnar,
en sjást þó oft á öðrum tímum árs. Eru þeir áreiðanlega algeng-
ari en skýrslan ber með sér. Þeir virðast lifa hér góðu lífi með
1) í þessu sambandi má geta þess, að álitið er að bláhrafnar og krákur
geti borið gin- og' klaufaveiki, sökum þess hve gjarnt þeim er á að róta í hús-
dýrataði i fæðuleit, og hve mikið þessar tegundir yfirleitt halda sig í kring-
um búpening. Hefi ég heyrt, að af þeim ástæðum væri fé lagt til höfuðs þeim
á Norðurlöndum. Væri ef til vill full ástæða til þess að gera einhverjar slik-
ar ráðstafanir hér, því að þessar tegundir geta komið hingað beint frá lönd-
um þar sem veikin geysar.