Náttúrufræðingurinn - 1979, Qupperneq 33

Ap r= Á\|) — zÁpH.
l — 2,3xRT =: 59 mV, At|, =
~F
RTxlnC(inni) . .
---- ----- = Nernst jafna
ZF C(úti)
Nernst-jafnan gefur himnuspennuna
mV og ræðst af mismunandi hleðslu á
innra og ytra borði himnunnar. Ein-
ungis er hægt að mæla Ap með óbein-
um aðferðum og því er niðurstaðan
oft mjög mismunandi en almennt er
Ap þó talið vera um 150 mV. Hins-
vegar hefur verið sýnt fram á að ApH
og Atj, eru innbyrðis tengd, því ef ann-
að minnkar þá vex hitt. Sú heildar-
mynd sem fæst út úr þessu öllu er sýnd
með teikningu á 1. mynd.
Ef 1. mynd er skoðuð þá ætti að
vera hægt að fá nokkra mynd af því
hvernig aftengill verkar. Hann flytur
inn katjónir (oftast H+) og stöðvast þá
flutningur á A— og ATP myndun
einnig, vegna þess að Ap nálgast núll
en RFK reynir að viðhalda Ap og
dælir því stöðugt út H+, sem koma
I. mynd. Hér er sýnd ímynduð gerilfruma, sem er látin nýta maurasýru (HCOOH)
sem orkugjafa. Rafeindirnar (e—) flæða frá einum rafeindabera til annars (RFK)
þar sem orka þeirra er notuð til að dæla út vetnisjónum (H+) þar til prótónuaflið
(Ap) er orðið nægilega mikið til að setja ATPasann og nauðsynleg flutningskerfi
(FK) í gang.
A' H+