Náttúrufræðingurinn

Árgangur

Náttúrufræðingurinn - 1979, Blaðsíða 30

Náttúrufræðingurinn - 1979, Blaðsíða 30
sem væri nægilega orkurík lil að leyfa myndun ATP úr ADP og fosfati. Ekki var heldur gert ráð fyrir að himnan sjálf gegndi neinu hlutverki, og sam- kvæmt því ættu RFK og ATPasinn eins vel að vera tengd þó himnan væri rofin. Osm ósukenningin Árið 1961 kom Mitchell fram með hugmyndir sínar um loftháða ATP myndun, sem voru í algerri andstöðu við hið sígilda viðhorf. Hann benti sérstaklega á eftirfarandi galla á fyrri kenningum: 1. að ekki hefði tekist að sýna fram á að orkuhlaðan væri ákveðið efnasamband. 2. að einungis hefði tekist að sýna fram á loftháða ATP mynndun í he.il- um orkukornum eða frumum, þ.e. þegar himnan var rofin eða opnuð þá var ekki lengur liægt að hlaða orku- hlöðuna og ATPasinn gat aðeins rof- ið ATP en ekki myndað. 3. að aftenglarnir væru efnafræðilega svo mismunandi efni að mjög erfitt væri að hugsa sér hvernig jteir gætu allir haft sömu áhrif á eitthvert til- tekið efnahvarf. Loftháð ATP mynclun Þótt liægt sé að mynda ATP með gerjun þá er hún rnjög óhagkvæm, miðað við loftháða ATP myndun. Gerjun sykursins glúkósa getur t.d. einungis gefið tvær ATP sameindir, þegar alger bruni gefur 36, sem er 18 sinnum betri nýting pr. sykursameind. Flestar lífverur vaxa best í röku umhverfi þar sem hitastigið er ná- lægt 37 gráðum á celsíus, en við þess- af slíkum hvötum eru nanðsynleg, lega hæg. Til að fá nauðsynleg efna- hvörf til að ganga hraðar hafa þær svokallaða lífhvata (ensím), sem eru rnjög sérvirk eggjahvítuefni. Heil kerfi af slíkum hvötum eru nauðsynleg, bæði fyrir gerjun og loftháða öndun, þó öndunarkerfin séu margfalt flókn- ari, l>æði að byggingu og starfsemi. Snemma á sjötta áratugnum voru lielstu einkenni loftháðrar ATP myndunar allvel þekkt, og er þeim lrest lýst sem tveim aðalatriðum: 1. Við oxun fæðusameinda (rafeinda- gjafa) gefa Jrær frá sér orkuríkar raf- eindir til ákveðinna hvata er kallast rafeindaberar. Berarnir mynda síð- an rafeindaflutningskeðju (RFK), sem l'lytur rafeindirnar til endanlegs raf- eindajiega (súrefni í flestum tilfell- um). Hlutverk RFK er að láta raf- eindirnar gefa upp orku sína í smá- skömmtum, sem síðan má virkja til myndunar einnar, tveggja eða Jrriggja ATP sámeinda fyrir hvert rafeinda- par sem fer um keðjuna. í ljóstillífun er orka ljóssins látin mynda orkuríkar rafeindir, sent síðan fara um RFK eins og áður. 2. Til að mynda ATP þarí að tengja saman ADP (adenosín-tví-fosfat) og fosfat (POr), og ef ekki er nóg af hvoru tveggja Jrá er öndunin sjálf- krafa stöðvuð, J)ó nóg væri bæði af fæðu og súrefni. Minnkandi magn ADP og fosfats virkaði Jtví eins og hemill á RFK (öndunarhemill). Þenn- an liemil mátti frátengja með ákveðn- um efnum (aftenglum), sem rufu tengslin milli öndunar eða RFK og ATP myndunar. Við þetta varð önd- unin hömlulaus, ekkert ATP var myndað og orkan tapaðist sent varmi. Með ákveðnum brögðum var liægt að láta einstaka hluta RFK flytja raf- 124
Blaðsíða 1
Blaðsíða 2
Blaðsíða 3
Blaðsíða 4
Blaðsíða 5
Blaðsíða 6
Blaðsíða 7
Blaðsíða 8
Blaðsíða 9
Blaðsíða 10
Blaðsíða 11
Blaðsíða 12
Blaðsíða 13
Blaðsíða 14
Blaðsíða 15
Blaðsíða 16
Blaðsíða 17
Blaðsíða 18
Blaðsíða 19
Blaðsíða 20
Blaðsíða 21
Blaðsíða 22
Blaðsíða 23
Blaðsíða 24
Blaðsíða 25
Blaðsíða 26
Blaðsíða 27
Blaðsíða 28
Blaðsíða 29
Blaðsíða 30
Blaðsíða 31
Blaðsíða 32
Blaðsíða 33
Blaðsíða 34
Blaðsíða 35
Blaðsíða 36
Blaðsíða 37
Blaðsíða 38
Blaðsíða 39
Blaðsíða 40
Blaðsíða 41
Blaðsíða 42
Blaðsíða 43
Blaðsíða 44
Blaðsíða 45
Blaðsíða 46
Blaðsíða 47
Blaðsíða 48
Blaðsíða 49
Blaðsíða 50
Blaðsíða 51
Blaðsíða 52
Blaðsíða 53
Blaðsíða 54
Blaðsíða 55
Blaðsíða 56
Blaðsíða 57
Blaðsíða 58
Blaðsíða 59
Blaðsíða 60
Blaðsíða 61
Blaðsíða 62
Blaðsíða 63
Blaðsíða 64
Blaðsíða 65
Blaðsíða 66
Blaðsíða 67
Blaðsíða 68
Blaðsíða 69
Blaðsíða 70
Blaðsíða 71
Blaðsíða 72
Blaðsíða 73
Blaðsíða 74
Blaðsíða 75
Blaðsíða 76
Blaðsíða 77
Blaðsíða 78
Blaðsíða 79
Blaðsíða 80
Blaðsíða 81
Blaðsíða 82
Blaðsíða 83
Blaðsíða 84
Blaðsíða 85
Blaðsíða 86
Blaðsíða 87
Blaðsíða 88
Blaðsíða 89
Blaðsíða 90
Blaðsíða 91
Blaðsíða 92
Blaðsíða 93
Blaðsíða 94
Blaðsíða 95
Blaðsíða 96
Blaðsíða 97
Blaðsíða 98
Blaðsíða 99
Blaðsíða 100
Blaðsíða 101
Blaðsíða 102
Blaðsíða 103
Blaðsíða 104
Blaðsíða 105
Blaðsíða 106
Blaðsíða 107
Blaðsíða 108
Blaðsíða 109
Blaðsíða 110
Blaðsíða 111
Blaðsíða 112
Blaðsíða 113
Blaðsíða 114
Blaðsíða 115
Blaðsíða 116
Blaðsíða 117
Blaðsíða 118
Blaðsíða 119
Blaðsíða 120
Blaðsíða 121
Blaðsíða 122
Blaðsíða 123
Blaðsíða 124
Blaðsíða 125
Blaðsíða 126
Blaðsíða 127
Blaðsíða 128
Blaðsíða 129
Blaðsíða 130
Blaðsíða 131
Blaðsíða 132
Blaðsíða 133
Blaðsíða 134
Blaðsíða 135
Blaðsíða 136
Blaðsíða 137
Blaðsíða 138
Blaðsíða 139
Blaðsíða 140
Blaðsíða 141
Blaðsíða 142

x

Náttúrufræðingurinn

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Náttúrufræðingurinn
https://timarit.is/publication/337

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.