Náttúrufræðingurinn - 1989, Blaðsíða 13

hans. Þorbjörn var gerður að heiðurs-
doktor við Raunvísindadeild H.í. árið
áður, og margskonar önnur viður-
kenning var honum veitt, m.a. stór-
riddarakross Fálkaorðunnar haustið
1973 og verðlaun úr sjóði Ásu Guð-
mundsdóttur Wright sama ár.
Þorbjörn var einstaklega heilsteypt-
ur og traustur maður, sem mjög gott
var að vinna með, og var jafnan mjög
jákvæður og nærfærinn í umræðu um
menn og málefni. Sjálfur var hann
jafnvígur á margar greinar fræðilegrar
eðlisfræði, tilraunaeðlisfræði, stærð-
fræði og rafeindatækni, en vissi vel að
ekki voru allir svo fjölhæfir. Honum
tókst fljótlega að sjá út þá eiginleika
hvers og eins samstarfsmanns, sem
best gátu nýst í verkefnum stofnunar-
innar, og studdi þá til dáða á því sviði,
en reyndi ekki að krefjast af þeim af-
reka umfram getu. Hans eigin aðferð-
ir við lausn fræðilegra verkefna, hvort
heldur var í kennsluefni eða rann-
sóknum, voru nokkuð minnisstæðar
að því leyti að hann hafði yfirleitt ekki
mikinn áhuga á því hvort viðkomandi
verkefni eða eitthvað áþekkt því hefði
verið leyst áður. Hann settist bara
niður með blýant og blað, byrjaði á
þeim grundvallarlögmálum eðlisfræði
og stærðfræði sem við áttu, og linnti
ekki fyrr en lausn var fundin. Oftast
var hún rétt.
Þorbjörn var afar greiðvikinn og ör-
látur við samstarfsmenn og þá sem til
hans leituðu af einhverju tilefni, svo
sem stúdenta, uppfinningamenn, og
erlenda vísindaleiðangra. Af slíkum
Ieiðöngrum má sérstaklega nefna há-
loftarannsóknir franskra aðila, sem
fram fóru á Mýrdalssandi um 1964 og
vöktu mikla athygli landsmanna. Not-
uðust þær bæði við stóra loftbelgi og
eldflaugar. Gjarnan afhenti Þorbjörn
öðrum árangur vinnu sinnar að vís-
indaverkefnum án þess að ætlast til að
þess væri getið við skýrslugerð. Þótt
starfið væri honum jafnan efst í huga
og hann teldi þar ekki eftir sér að
leggja nótt við dag þegar því var að
skipta, átti hann einnig ýmis áhuga-
mál sem hann vann að í frístundum
ásamt fjölskyldu sinni, og bar skóg-
rækt þar að líkindum hæst.
Eðlisfræðistarfsemi á íslandi stend-
ur í ævarandi þakkarskuld við Þor-
björn Sigurgeirsson. Fyrir tíð hans var
því varla trúað að rannsóknir á þessu
sviði ættu hér neinn vettvang sökum
fámennis þjóðarinnar og annarra að-
stæðna, en hann sýndi fram á að þær
væru ekki aðeins mögulegar, heldur
gætu þær bæði gert þjóðinni verulegt
gagn og lagt markverðan skerf til al-
þjóðlegra vísinda. Eru nú um 150
meðlimir í Eðlisfræðifélagi íslands,
margir þeirra við hagnýt eða aka-
demísk rannsóknastörf, og var Þor-
björn gerður að heiðursfélaga þess
1987. Framlag hans styrkti einnig
stöðu skyldra greina eins og jarðeðlis-
fræði, stjarnfræði, stærðfræði og efna-
fræði, þótt þar hafi fleiri brautryðj-
endur komið við sögu.
Þorbjörn kvæntist hinn 19. júní 1948
Þórdísi Þorvarðardóttur prests á Stað
í Súgandafirði, hinni ágætustu konu.
Eru synir þeirra Þorgeir verkfræðing-
ur f. 1949, Sigurgeir kennari, f. 1950,
Jón Baldur verkfræðingur f. 1955,
Þorvarður vélstjóri f. 1957 og Arin-
björn verkamaður f. 1961.
Blessuð sé minning Þorbjörns Sig-
urgeirssonar.
7